ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οπότε κάπου εδώ θα σ' ευχαριστώ για τις ωραίες στιγμές και για τον ωραίο εαυτό που ανακάλυψα πως μπορώ να έχω, ακόμη κι αν νιώθω να είμαι απλά ένα βαρίδι, ένα περιττό και ελαττωματικό βαρίδι. Να γελάω με το τίποτα. Από το τίποτα. Δεν μπορώ να πω πως δεν πληγώνομαι. Αλλά ίσως έτσι πρέπει να γίνει. Κάποια στιγμή θα πάψω να ελπίζω και θα είσαι κάπου στο βάθος του μυαλού μου. Κι όταν θα έχω άσχημες νύχτες(όχι εξαιτίας σου πλέον) θα θυμάμαι ότι κάπου υπάρχει ένα άτομο που με έκανε να γελάω μέχρι δακρύων. Που στα πιο περίεργα του μπορούσα να τον καταλάβω. Που στα πιο περίεργα θα μπορούσα να μην τον παρεξηγώ. Και θα αγαπάω πολύ πολύ πολύ αυτό το αγόρι. Θα εύχομαι τότε ολόψυχα να έχει γαληνέψει και να μην φοβάται να αγαπά, να αφήνεται. Θα τα εννοώ. Απόψε μου είναι τρομερά δύσκολο να είμαι τόσο μεγαλόψυχη. Όμως μια μέρα... Προς το παρόν θα πρέπει να μάθω να ζω και πάλι, χωρίς να σε υπολογίζω. Χωρίς να σε περιμένω. Χωρίς να θυμώνω μια μαζί σου και μια μαζί μου. Χωρίς να με νοιάζει ποιος έφταιγε και δεν λειτούργησε. Σίγουρα, θα γράψω πολλά ακόμη για σένα και θα σε σκέφτομαι. Μακάρι να μπορούσα να τα κόβω με μαχαίρι τα πράγματα. Θα ζεις μέσα μου, όπως όλα αυτά που δεν τα γεύτηκα. Που δεν μπόρεσα να τ' αγγίξω. Είσαι κομμάτι της σκέψης και της ψυχής μου. Με άλλαξες, έγινες κάτι δικό μου. Δεν γίνεται να σε χάσω. Ούτε και να σε ξεχάσω.Είσαι τόσο περίεργο αγόρι, και μου αρέσουν τα περίεργα αγόρια, στο φούρνο...με πατάτες. Ίσως βέβαια, όλα αυτά να είναι φαντασιώσεις απλά. Δεν θα μάθω ποτέ. Πρέπει να διαβάσω, δεν θέλω να διαβάσω. Εσένα θέλω, ως άνθρωπο στη ζωή μου. Μόνο μ΄αυτή την ιδιότητα. Αλλά δεν πειράζει(κι ας πειράζει).