Δεν είναι ψέμα ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής lgbt κοινότητας – του πιο συνειδητοποιημένου, τουλάχιστον, κομματιού της – έριξε «δαγκωτό» Σύριζα στις εκλογές του Φεβρουαρίου και τον στήριξε παντοιοτρόπως για τον επιπλέον λόγο ότι ανέμενε πως, επί των ημερών του, η θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης (αλλά και της ταυτότητας φύλου) θα γινόταν, επιτέλους, πραγματικότητα ενώ ταυτόχρονα θα αντιμετωπίζονταν αποτελεσματικότερα φαινόμενα ομοφοβίας και bullying. Λογικό – ο Σύριζα όχι μόνο αντιπροσώπευε το καινούργιο, το διαφορετικό, το ανατρεπτικό αλλά διέθετε, επιπλέον, την πιο μελετημένη και ολοκληρωμένη πρόταση σχετικά με τη διεύρυνση και επέκταση του ισχύοντος "straight only" συμφώνου και στα ομόφυλα ζευγάρια. Η σημαδιακή αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού στην επινίκια ομιλία του, οι σημαίες του ουράνιου τόξου που σείονταν περήφανα σε όλες τις πολιτικές συγκεντρώσεις του τέως κυβερνώντος κόμματος, η θερμή αλληλέγγυα παρουσία της Ζωής ως ΠτΒ αρχές Ιουνίου στο Athens Pride έδειχναν ότι το νέο σύμφωνο ήταν θέμα ημερών. Υποτίθεται άλλωστε ότι εκκρεμούν σχετικές καταδικαστικές αποφάσεις για την Ελλάδα από ευρωπαϊκά όργανα, ότι είμαστε ουραγοί στην ΕΕ μαζί με τους Ιταλούς, τους Κύπριους και κάτι πρώην Ανατολικούς στα lgbt δικαιώματα, ότι υπάρχουν εκατοντάδες προσφυγές στο ΕΔΑΔ που περιμένουν να εκδικαστούν κ.λπ.
Αν οι προσεχείς εκλογές κριθούν τελικά στο νήμα, όπως συμφωνούν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις, η λεγόμενη «ροζ ψήφος» που αργά αλλά σταθερά γίνεται πιο συνειδητή, σίγουρα θα παίξει ρόλο – και μιλάμε για ένα ποσοστό που στατιστικά υπολογίζεται έως και 10% στα μεγάλα αστικά κέντρα
Οι μέρες όμως περνούσαν και η πραγματικότητα διέψευδε ξανά τις προσδοκίες. Το σύμφωνο προαναγγέλθηκε δύο ή τρεις φορές από τον υπουργό Δικαιοσύνης Νίκο Παρασκευόπουλο αλλά ουδέποτε έφτασε προς ψήφιση στη βουλή. Ο γγ του υπουργείου Κωστής Παπαϊωάννου διαβεβαίωνε μάλιστα κατηγορηματικά τον Ιούλιο ότι «το θέμα προχωράει κανονικά». Εντέλει, όμως, η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση έπεσε δίχως να το θεσπίσει. Δεν ήθελε; Δύσκολο να το πιστέψεις, παρότι θα βρεις στους κόλπους της και άτομα που, λόγω σταλινικών ή άλλων καταβολών, δεν ενθουσιάζονται με κάτι τέτοιες «μοντερνιές» (όπως π.χ. ο ομοφοβικός βουλευτής Ηρακλείου Μιχελογιαννάκης, που μάλιστα τέθηκε ξανά επικεφαλής του εκεί συριζέικου ψηφοδελτίου). Δεν πρόκανε; Είναι μεν μια βάσιμη δικαιολογία – εδώ στο «παρά 5'» κατάφερε να περάσει το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια -, εξακολουθεί όμως να πρόκειται για σοβαρή ολιγωρία και παράλειψη που την εκθέτει. Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας Θαπατέρο π.χ. είχε θεσπίσει άμεσα όχι μόνο σύμφωνο αλλά και γάμο, αδιαφορώντας που Εκκλησία και συντηρητική παράταξη φάγανε τα λυσσακά τους (ο καραδεξιός Ραχόι που τον αντικατέστησε δεν τόλμησε, πάντως, να πειράξει τη σχετική νομοθεσία). Η κυβέρνηση Τσίπρα είχε, φυσικά, να αντιμετωπίσει τεράστιες διαπραγματευτικές, οικονομικές και άλλες πιέσεις. Αρκεί όμως αυτή η δικαιολογία ή δείχνει έλλειψη πραγματικής βούλησης, αν όχι μικροπολιτικό υπολογισμό;
Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι πιθανόν ο Τσίπρας να το τρέναρε ώστε να αποφύγει ένα ακόμα σημείο έντονης τριβής με τους συγκυβερνώντες ΑΝΕΛ, που αποκλείεται να συναινούσαν έτσι χαλαρά. Θα μπορούσε, φυσικά, να το περάσει υπολογίζοντας στις θετικές ψήφους ΠΑΣΟΚ-Ποταμιού. Η χειρότερη εκδοχή είναι ότι κάποιοι εκεί στον πολιτικό σχεδιασμό προέκριναν πως οι ψήφοι που θα έχαναν από το συντηρητικότερο κομμάτι του εκλογικού σώματος θα ήταν περισσότεροι από όσους θα κέρδιζαν αν προχωρούσαν εσπευσμένα στο σύμφωνο: «Εδώ πνιγόμαστε κι εσείς νομοθετείτε για τους τοιούτους;». Οφείλει όμως κανείς να σημειώσει πως ούτε ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι – που επίσης στήριζαν προεκλογικά το σύμφωνο, με το δεύτερο να είναι θετικό και στον γάμο - έπραξαν οτιδήποτε για να «σηκώσουν» το θέμα όλο αυτό το διάστημα. Τι άραγε εμπόδιζε τον (πράγματι) "gay friendly" Σταύρο Θεοδωράκη ή τον λαλίστατο σε άλλα ζητήματα και διακεκριμένο, επιπλέον, συνταγματολόγο Βαγγέλη Βενιζέλο να καταθέσουν εκείνοι την πρόταση νόμου, διεκδικώντας τα σχετικά «εύσημα»; Μήπως οι ίδιοι μικροπολιτικοί υπολογισμοί που ορισμένοι καταλογίζουν στον Σύριζα;
Κακά τα ψέματα – για κανένα από τα μεγάλα κόμματα το σύμφωνο δεν φαίνεται να αποτελεί προτεραιότητα. Πολύ περισσότερο που λείπει η ανάλογη κοινωνική πίεση. Πόσοι βγήκαν να διαδηλώσουν απαιτώντας εδώ και τώρα σύμφωνο και γάμο; Πόσες γνωστές "out" προσωπικότητες, πόσοι γκέι αλλά και δικαιωματικοί, γενικότερα, βουλευτές των κατά τεκμήριο προοδευτικών κομμάτων βγήκαν μπροστάρηδες να το υποστηρίξουν; (η Βασιλική Κατριβάνου του Σύριζα ήταν από τις εξαιρέσεις). Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πρόσφατο «μαραθώνιο» ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, δεν τέθηκε καν σαν δημοσιογραφική ερώτηση. Ειπώθηκε επίσης ότι προέχουν άλλα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα, η ανεργία, η ανέχεια, η οικονομική δυσπραγία, το προσφυγικό κ.λπ. Σόρι αλλά πρόκειται για φαιδρότητες. Τα προβλήματα, μειωμένα ή αυξημένα δεν λείπουν ποτέ, εξάλλου θεμελιώδη δικαιώματα (ισότητα φύλων, απαγόρευση διακρίσεων με βάση το χρώμα, τη θρησκεία ή τη φυλή) κατακτήθηκαν σε περιόδους πολύ πιο έντονων κοινωνικών και οικονομικών αναστατώσεων. Κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν περισσεύει, κανένα δεν παίρνει αρνητικό πρόσημο, κανένα δεν έχει θέση στο «ζύγι».
Η lgbt κοινότητα είναι σήμερα εξίσου μπερδεμένη και προβληματισμένη με το υπόλοιπο εκλογικό σώμα. Μη όντας καθόλου ενιαία ιδεολογικά ή ταξικά, θα συνυπολογίσει πολλά φτάνοντας στην κάλπη και σαφώς δεν θα ψηφίσει μόνο στη βάση του ποιος της «τάζει» τα περισσότερα: Τι να το κάνεις το σύμφωνο ή τον γάμο όταν δεν σου περισσεύουν όχι να στήσεις σπιτικό αλλά μήτε καν για... βέρες; Αν όμως οι προσεχείς εκλογές κριθούν τελικά στο νήμα, όπως συμφωνούν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις, η λεγόμενη «ροζ ψήφος» που αργά αλλά σταθερά γίνεται πιο συνειδητή, σίγουρα θα παίξει ρόλο – και μιλάμε για ένα ποσοστό που στατιστικά υπολογίζεται έως και 10% στα μεγάλα αστικά κέντρα. Πολλοί πιθανόν να ξαναψηφίσουν Σύριζα, ευελπιστώντας ότι αν ξαναβγεί θα στέρξει να τηρήσει την υπόσχεση - περισσότερη εκ των έσω πίεση αναμένεται να ασκήσουν επ' αυτού και όσοι παρέμειναν στις τάξεις του. Οι μετριοπαθέστεροι ίσως στραφούν στο Ποτάμι - έχει επίσης "ρεύμα" στην κοινότητα, διαθέτει πάλι ανοικτά ΛΟΑΤ υποψήφιους (ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης στην Αθήνα και η Κατερίνα Παπανικολάου, στην Α' Θεσσαλονίκης) κι έναν πιο... closet (ο γνωστός συγγραφέας-εκδότης Γιώργος Χρονάς που, όσο αξιόλογος, δεν φημίζεται για τις δικαιωματικές του ανησυχίες). Μερίδα των πιο κινηματικών ενδεχομένως να στηρίξουν ΛΑΕ, με την οποία κατεβαίνουν «επώνυμα» οι Αντώνης Σιγάλας-Διονύσης Καντιώτος. Η Ανταρσύα λέει «ναι σε όλα» (σύμφωνο, γάμο, παιδοθεσία κ.λπ.), μικρό όμως το εκλογικό εκτόπισμά της. Θα υπάρξουν φυσικά κι οι αμετανόητοι που ψήφισαν και θα ξαναψηφίσουν ΝΔ, ΚΚΕ ή ακόμα και ΧΑ αφού «εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω»!
Αν πάντως αναρωτιόταν κανείς για τις απόψεις του νέου αρχηγού της ΝΔ Βαγγέλη Μεϊμαράκη πάνω σε όλα αυτά, τον κάλυψαν φαντάζομαι τόσο η γενικότερη «λαϊκο-macho» περσόνα εποχής που προβάλλει όσο κι οι πρόσφατες α λα Θωμάς Μάτσιος δηλώσεις του: «Κοιτάξτε, εμένα δε με νοιάζει κάτι τέτοιο, ούτε έχω ιδιαίτερη τέτοια αυτή(!), εμένα με, πολλές φορές με προβληματίζει αν θα προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό είναι το νορμάλ και το σωστό και με προβληματίζει πάρα πολύ κι είμαι με μεγάλη επιφύλαξη στην υιοθεσία». Πιθανόν ο... υπερνορμάλ «Βαγγέλας» να μην έχει πράγματι ιδιαίτερη τέτοια «αυτή» με τους γκέι, ειδικά όσο παραμένουν στα πλαίσια του ένοχου αντρικού (ή γυναικείου) μυστικού. Η ενίοτε «κωλομπαρίστικη» αθυροστομία του δείχνει άλλωστε κάποια εξοικείωση με τη λούμπεν, τουλάχιστον, πλευρά του θέματος, σίγουρα όμως δεν θα περνούσε ποτέ το σύμφωνο – πιο διαλλακτικός θα ήταν απέναντι σε μια «σοβαρή» ΧΑ... Τι κι αν είναι «προσωρινός»; Στη «μεγάλη συντηρητική παράταξη» δεν υπάρχει, δυστυχώς γι' αυτή, κανείς διατεθειμένος να χαράξει μια πιο ανοικτόμυαλη πολιτική όπως πράττουν «αδελφά» της ΝΔ κόμματα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Εν κατακλείδει, το ζητούμενο για τη συνειδητοποιημένη lgbt κοινότητα στις παρούσες εκλογές δεν είναι τόσο το ποιο θα είναι το καλύτερο για τα δίκια και την ορατότητά της σενάριο αλλά πώς θα γίνει να αποφευχθεί το χειρότερο. Stay loud, stay proud, vote "pink"!
σχόλια