-Άμα έχεις μια δουλίτσα εδώ πέρα,κράτα την.Κάτσε Ελλάδα και θα βλέπεστε μια στο τόσο σαν οικογένεια.-Αν δεν έχεις δουλειά και δεν μπορείς να βρεις εδώ,τότε μήπως θα ήταν καλύτερα να τους ακολουθήσεις στη Βουλγαρία? Τα καταλαβαίνω όλα αυτά που λες.Πραγματικά πρέπει να είναι πολύ δύσκολα.Όμως το ξέρεις από πρώτο χέρι πως δουλειές δεν υπάρχουν. Οπότε? Να κάτσετε όλοι μαζί στην Ελλάδα άνεργοι μες την κατάθλιψη και να ζείτε με φιλανθρωπίες?Πάρ'το αλλιώς.Δες και τα θετικά της υπόθεσης:θα ζήσεις επιτέλους στη χώρα καταγωγής σου,θα τη γνωρίσεις καλά.Θα κάνεις νέες παρέες,θα γνωρίσεις καινούργια μέρη.Και φυσικά, οι γονείς σου θα είναι ευτυχισμένοι (αφού θα έχουν τη δουλίτσα τους) και θα ψάξεις κι εσύ για δουλειά εκεί.Με τα λεφτά σου θα έρχεσαι όποτε θες να βλέπεις τους φίλους σου.Δίπλα είμαστε.*Έχω ακούσει πως υπάρχουν κάποια πολύ όμορφα μέρη στη Βουλγαρία!
20.9.2015 | 18:49
Εφιάλτης
Καλησπέρα σας.Καταρχάς να σας πω πως είμαι 19 χρονών,άντρας και είμαι Βούλγαρος από την πλευρά και των δύο γονέων μου.Κατοικώ όμως στην Ελλάδα από το 2001,από όταν δηλαδή ήμουν μόλις 5 χρονών.Αυτό που με απασχολεί είναι πως οι γονείς μου έχουν μείνει πλέον άνεργοι και οι δύο.Τα έσοδα του σπιτιού δεν επαρκούν για να καλύψουμε τις βασικές,καθημερινές μας ανάγκες,ενώ πολλές φορές καταφεύγουμε στο να ζητάμε οικονομική στήριξη από γνωστούς.Οι γονείς μου λοιπόν εδώ και 2 μήνες έχουν αποφασίσει να γυρίσουμε πίσω στη Βουλγαρία.Αυτό το σενάριο μου μοιάζει εφιαλτικό.Εδώ έχω αναπτύξει όλη την προσωπικότητά μου,έχω μάθει τη γλώσσα,έχω γνωρίσει αξιόλογα άτομα...Και επιπλέον έχω συγκεντρώσει όμορφες αναμνήσεις..Δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να γυρίσω πίσω.Νιώθω ότι μου παίρνουν όλη μου τη ζωή πίσω,ότι με αδειάζουν.Πείτε μου καμιά κουβέντα για να παρηγορηθώ ή έστω δώστε μου μερικές συμβουλές εάν μπορείτε..Ευχαριστώ...
4
