ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κυνηγώ τον πρώην μου. Μου έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν με θέλει έτσι όπως είμαι, ότι αν δεν αλλάξω δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε νέα αρχή, να τα βρούμε.Όσο ήμασταν μαζί προσπαθούσα να αλλάξω γιατί σκεφτόμουν ότι είναι έξυπνος, ψαγμένος, συνειδητοποιημένος, άρα είχε δίκιο, έπρεπε να αλλάξω. Δεν τα κατάφερα να γίνω αυτό που έπρεπε (ή που νόμιζα ότι έπρεπε; ) οπότε η κατάληξη ήταν να με χωρίσει.Συνεχίζω να του στέλνω (όχι μηνύματα τύπου να με λυπηθεί, αλλά διάφορα βίντεο που ξέρω ότι τον ενδιαφέρουν), καμιά φορά πιάνουμε και σοβαρή κουβέντα (πάντα με δική μου πρωτοβουλία, αν δεν στείλω εγώ δεν ασχολείται μαζί μου, και καλά κάνει αφού δεν "ανταποκρίνομαι στις προσδοκίες του"), προσπαθώ να του πασάρω διακριτικά ότι ίσως τα πράγματα να μην πάνε όλα έτσι όπως τα 'χει στο μυαλό του, ίσως να ήταν καλό και εκείνος να άλλαζε λίγο οπτική...Φτάνω στο συμπέρασμα ότι η γνώμη μου δεν μετράει, με υποτιμάει, άντε στην καλύτερη περίπτωση να μην κατηγορήσω τον εαυτό μου και να σκεφτώ ότι απλά δεν ταιριάζουμε.Έχει ξεκινήσει να αναζητεί καινούρια σύντροφο (εξακριβωμένο, αφού μου το έχει πει ο ίδιος και τον πέτυχα μέσω γνωστού σε dating site) μετά από λιγότερο από ένα μήνα χωρισμού, κι εγώ κάθομαι και κλαίω την μοίρα μου και δεν ξέρω τι μου γίνεται, δεν έχω προσωπικότητα, δεν έχω φίλους, κλεισμένη μέσα στο σπίτι όταν δεν εργάζομαι (ευτυχώς που έχω μια δουλειά).Δεν τον κατηγορώ για κάτι, καλά κάνει ό,τι κι αν κάνει, ο καθένας πρέπει να προσπαθεί το καλύτερο για τον εαυτό του και να βρει αυτό που του ταιριάζει.Απλά είμαι κολλημένη μαζί του, γνωρίζοντας φυσικά ότι δεν θα είμαστε καλά μαζί ποτέ.Ευχαριστώ όσους διάβασαν τον πόνο μου, το ξέρω ότι ο κόσμος καίγεται κι εγώ ασχολούμαι με ανοησίες, δέχομαι τα κραξίματά σας.Καλή συνέχεια.