ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εγω στη θεση σου θα χαιρομουν! ναι!θα προτιμουσα να ηταν χωρια απο το να ηταν μαζι με διπλες ζωες και ενα καρο ψεματα απλα για το φαινεσθαι! θα προτιμουσα να παει η μανα μου στον γκομενο και ας φαει τα μουτρα της δεν θα με ενοιαζε (εγω ενδεχομενως θα της ελεγα οτι τα ξερω ολα, θα την ξεφτιλιζα και θα εφευγα παρεα με τον πατερα μου) και θα χαιρομουν που ο πατερας μου θα ειχε την ευκαιρια να βρει μια γυναικα που θα τον σεβεται... δεν εχω αναλογη εμπειρια αλλα εγω ως γυναικα/κορη και βαση του χαρακτηρα μου ετσι θα τα σκεφτομουν και θα εκανα..

Πάνο συμφωνώ με τους προλαλήσαντες. Όι γονείς, όσο και να τους έχουμε θεοποιήσει όταν ήμαστε μικροί, κάποια στιγμή αντιλαμβανόμαστε με απτές αποδείξεις ότι είναι και άνθρωποι και, μάλιστα καταπιεσμένοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας αγαπάνε ή ότι δεν μπορούμε να τους αγαπάμε εμείς πλέον. Απλά πρέπει να αποδεχτούμε και την ανθρώπινη φύση τους, πέρα από τη γονεϊκή. Κανείς δεν είναι τέλειος, δυστυχώς ή ευτυχώς. Πάντως σου εύχομαι τα καλύτερα. Να ξέρεις ότι το θέμα δεν είναι προσωπικό και για αυτό μην κάνεις το λάθος να κατηγορείς τον εαυτό σου.

Πανο εισαι πλεον 18 χρονων.ξεκινα να συμπεριφερεσαι κ να σκεφτεσαι αναλογα.Σε καμια περιπτωση δεν ειναι δικο σου λαθος το οτι 2 ανθρωποι που καποτε ηταν ζευγαρι τελικα δεν τα βρηκαν.συμβαινει καθε μερα παντου στον κοσμο.ουτε ο γκομενος-οπως τον αποκαλεις-φταιει.απλα ο μπαμπας σου κ η μαμα σου δεν τα βρηκαν.ουσιαστικα δε φταιει κανεις.δε μπορεις να κατηγορησεις κανεναν για το πως νιωθει.στη θεση σου θα συζητουσα ανοιχτα με τους γονεις μου,μαλιστα θα τους εδινα κ τη ευχη μου!αυτο που μετραει στην τελικη δεν ειναι η ευτυχια τους?η μηπως μονο εμεις εχουμε δικαιωμα στην ευτυχια?..η μηπως θα ηταν καλυτερα να προσποιουνται πως ολα ειναι καλα για να εισαι εσυ χαρουμενος?εχεις σκεφτει πως ισως τωρα η ζωη σας γινει καλυτερη?κ ξεκολλα με τις αυτοκτονικες σκεψεις!!ειναι ανοητο να σκεφτεσαι να χαραμισεις τη ζωη σου επειδη οι γονεις σου χωριζουν(!!)ειναι επισης εγωιστικο!η ξαδερφη μου εναι στην ηλικια σου κ πασχει απο καρκινο των οστων.καθε μερα παρα τους αφορητους πονους παρακαλαει γι αυτο που εσυ σκεφτεσαι να πεταξεις..λιγη ζωη ακομη!ξερεις ποσοι ανθρωποι σαν την ξαδερφη μου υπαρχουν στον κοσμο??!!λοιπον,παρε τα πανω σου,χαλαρωσε κ αντιμετωπισε το θεμα ρεαλιστικα.

Είναι τρομερά δύσκολο να μπορέσουν δύο άνθρωποι να πληρούν ο ένας τον άλλον για όλη τους τη ζωή.Κάποιες φορές η πίεση γίνεται πολύ μεγάλη και τότε οι πιό αδύναμοι από εμάς καταλήγουν στην υποκρισία/εξαπάτηση.Είναι δυσσάρεστο όταν η ένωση δύο ανθρώπων παίρνει τέτοια τροπή, και ακόμη περισσότερο όταν πληγώνονται κι άλλα άτομα μέσα από το γεγονός ότι οι γονείς δεν μπόρεσαν ποτέ να διαχειριστούν τις αδυναμίες τους.Αλλά ΔΕΝ είναι όλες οι οικογένειες έτσι. ΔΕΝ είναι όλες οι σχέσεις έτσι.Μην χάνεις την πίστη σου στους ανθρώπους Πάνο.

Αγαπητε Πανο,να συγχωρησεις τη μητερα σου πρωτα απ'ολα.Μπορει να ''ευθυνεται'' στα ματια σου για τον χωρισμο τους, αλλα η αληθεια και οι ευθυνες ειναι παντα καπου στη μεση.Οι δικοι μου γονεις λατρευαν εμενα αλλα δεν τα ειχαν βρει μεταξυ τους.Φερω εγω ευθυνη γι'αυτο?Δε νομιζω.Πηρα αγαπη απο τον καθενα ξεχωριστα και αυτο μου εφτασε-φτανει...Θα συνελθεις εν καιρω και ολα θα πανε μια χαρα.Φιλικα,Μαρια.

Έχει 17 χρονια που χώρισαν οι γονεις μου με πολύ λιγότερο πολιτισμενο τρόπο απ αυτό που περιγράαφεις.. αστα, δράμα.. και ήμουν 14 χρονών, πάνω στην εφηβεία! Ακου λοιπον τι ειχα κανει! Έιχα πει στο μπαμπα μου να φύγει απο το σπιτι γιατι η μαμα μου θα τον τρελαινε!! πως σου φαινεται? μετα ενιωθα τύψεις που τους χώρισα!!λες και άλλιως, θα αντεχανε για πολύ ένας τον άλλον!Αυτό που μετανιώνω όμως μετα απο όλα τα χρονια,ειναι οτι σαν εσενα καθόμουν ασχολούμουν πολύ μαζι τους και στεναχωριομουν..Τον χαμένο χρόνο που έχασα, όλες εκεινες τις τέλειες στιγμές που εγώ ήμουν στο κόσμο μου και στεναχωρημένη, λες και θα άλλαζε κατι!! Είναι αδικώ 2 άνθρωποι επειδή μετάνιωσαν να στεναχωρούν άδικα και τα παιδια.. Αλλα απο την άλλη, άλλα ζευγάρια ενώ δεν αγαπιούνται φοβούνται να χωρίσουν, και υποκρίνονται στους εαυτούς τους, και στο περίγυρο οτι όλα ειναι καλα, οτι είναι ευτύχισμένοι, ενώ ζουν μια ζωή μίζερη.. Εάν η αγάπη φύγει είναι μετά βάσανο, να είσαι μ έναν άνθρωπο που δεν σ' ελκύει πια.. Μην κρίνεις τη μητέρα σου σαν σύζυγο.. ούτε τον πατέρα σου, για το αν προσπαθησε ή οχι να την κρατήσει... μην ψάχνεις να βρείς ποιος εχει δικαιο η αδικο, ται αισθηματικά τους είναι δικο τους θέμα. Να τους κρίνεις μονο απο το πως θα σταθουν εκεινοι δίπλα σου,ως γονεις στις χαρές και στις δυσκολιες σου.. Δεν εισαι υπευθυνος για κανεναν, ουτε για τον αδερφο σου, ουτε για τον αν θα στεναχωρηθεί ο μπαμπας σου ή η μαμα σου.. Επίσης εαν η μαμα σου θελήσει να σας γνωρίσει το φίλο της, εαν δεν εισαι ετοιμος, αποφυγε το, ειναι δικαιωμα σου θες το χρονο σου..θα καταλαβει..Επισης , επειδή σε βλέπω ευαισθητο, και έχεις τη τάση να αναλαμβάνεις την ευθύνη για τους άλλους, σταματα!!.. οι γονεις σου ειναι μεγάλα παιδια, και θα την βρούν την ακρη τους.. Πανω απ όλα να φροντίζεις τον εαυτό σου, να τον αγαπας, να εισαι με φιλαρακια καλα που σε κανουν να νώθεις άνετα, και να γελάς, να μαθαίνεις να επικοινωνεις, με τον κόσμο γύρω σου, να γνωρίζεις κορίτσια, να τα αγαπάς, να παρατηρεις τον εαυτο σου, τι σ αρεσει, ποιος εισαι, που ανήκεις, ποια ειναι τα πιο σημαντικά για σένα στη ζωή, πως θέλεις να τη ζήσεις..Να κοιτας, να γινεσαι εσυ καλυτερος, γιατι οταν εμεις γινομαστε καλύτεροι, λιγο-λιγο ο κάσμος μας αλλάζει! Και έαν δίνεις φέτος πανελλήνιες, και είναι σημαντικές για σένα, κοιτα τη ζωούλα σου, αφοσιώσου στα ονειρα σου, και ασε τους αυτούς! Είσαι ενα ωραιο νεο αντράκι! Ενα καινουργιο κεφάλαιο της ζωή σου τώρα ξεκινάει!!! Ζήτω η ζωή υπέροχε μου 18αρή, μακάρι να ήμουν στη θέση σου, Αυτά τα χρόνια δεν ξανάρχονται!! ζήσε τα!

Για ολους εμας τους "μικροαστους"Εχουμε ευθυνη οταν φερνουμε μια ζωη στο κοσμο και αναλαμβανουμε να τη διαπαιδαγωγήσουμε και να την βγαλουμε στην παραγωγικη διαδικασια. Η κ@υλα, ο ερωτας τα συναισθηματα και ολα αυτα τα ωραια ειναι για ΠΑΡΤΗ μας και ανεξαρτητα με την οικογενεια και τα παιδια. Μπορουμε να κανουμε οτι θελουμε στο κρεββατι μας αρκει να μην επηρεαζεται η ψυχολογια ενος εξαρτημενου απο εμας ανθρωπου. Τετοιες αριβιστικες αποψεις με κανουν να υποστηριζω ολο και πιο πολυ τη θεωρια της επιλεκτικης αναπαραγωγης.

τωρα καταλαβαινεις πως το γνωστο ρητο συμπεριλαμβανει τελικα και μανες και αδερφες. Κλαιν φιλε μου, η ζωη ετσι ειναι, γινεσαι καλυτερος ανθρωπος. Και μη ξεχνας πως απο αυτους τους γονεις βγηκες και προφανως ΕΙΣΑΙ καλυτερος.

Πανο, αρχικα θελω να σου πω το εξης και να με πιστεψεις : ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ! αληθεια!! Σε παρακαλω μην κανεις τον εαυτο σου να εχει τυψεις γιατι ειλικρινα ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ!!Το οτι ηξερες και επελεξες να μην πεις τιποτα, δεν μπορω να σου πω αν ειναι λαθος ή σωστο αλλα ξερω οτι αμα πχ το ελεγες στον πατερα σου τοτε θα ''εχανες'' την μητερα σου γιατι θα της ''προδιδες'' το μυστικο, κι αν παλι μιλουσες στην μητερα σου και δεν ελεγες τιποτα στον πατερα σου, οταν πια μαθευοταν το γεγονος τοτε θα ''εχανες'' τον πατερα σου γιατι ουσιαστικα θα ειχες κανει πλατες στην μανα σου!! Οταν ενα ζευγαρι χωριζει ειναι κοινη αποφαση και ειλικρινα τα παιδια δεν φταινε σε τιποτα, γιατι πολυ απλα,ενας χωρισμος ειναι θεμα μεταξυ του ζευγαριου..Εσυ να εισαι ψυχραιμος και να κανεις υπομονη,γιατι σαν μεγαλυτερος πρεπει να φροντισεις τον μικρο σου αδελφο, που σαν μικροτερος και πιο ευαλωτος, θα θελει συμπαρασταση. Οποτε εσυ πρεπει να εισαι δυνατος και να σταθεις διπλα του!! Να τον κανεις να αισθανθει ασφαλεια και οτι εισαι εκει για εκεινον...

Δεν φταις σε τιποτα.Το οτι το ηξερες στο μονο που βοηθησε ειναι να γινεις εσυ σκατα.Και να το ελεγες,την ιδια τροπη θα περναν τα πραγματα απλως πιο νωρις.Οι γονεις σου ειναι μεγαλοι ανθρωποι και θα τα βρουνε μεταξυ τους.Σιγουρα δεν ειναι ωραιο αυτο που συμβαινει αλλα εσυ πρεπει να μεινεις δυνατος.Επισης αν χειαστεις να μιλησεις σε καποιον για οτι σε βασανιζει μπορεις να τηλεφωνησεις εδω: 801 801 11 77 Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών & Εφήβων

μη στεναχωριέσαι Πάνο. Κοίτα την ζωή σου μόνο!σχεδόν όλες οι οικογένειες κάπως έτσι είναι.