__________________
1.
Αγαπητή Αμπά,
μάλλον δεν είμαι εντάξει στη φίλη μου! Αφιερώνουμε άφθονο χρόνο και καφέδες για να μου λέει το πόνο της. Θέλει έναν άντρα να την καταλαβαίνει, να τη θέλει, να τη παντρευτεί, να είναι αθλητικός τύπος αλλά και να συγκινείται διαβάζοντας Σέλεϋ. Εκτός σελίδων ΒΙ.ΠΕΡ. στη ζωή το είδος αυτό σπανίζει. Έτσι πάντα καταλήγουμε να πίνουμε καφέδες και να παραπονιέται ότι δε βρίσκει ένα καλό παιδί να της κάνει κλικ (απεχθάνομαι τη λέξη) και να τη παντρευτεί. Έχω πει να δουλέψει με τον εαυτό της, να μη κάνει τη σχέση αυτοσκοπό και άλλα παρόμοια. Το αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος που ξεκινάει με το καρδιοχτύπι του πρώτου ραντεβού και τελειώνει με εμάς να πίνουμε αιωνίως το καφέ της παρηγοριάς. Υποψιάζομαι ότι θέλει μόνο να τα λέει, αλλά μέχρι εκεί. Γιατί παραπονιέται τότε; Μπορεί να μη ξέρει τι θέλει. Ωστόσο είναι ήδη 40 χρονών, πότε θα μάθει; Ίσως τρέφει αυταπάτες! Όλα τα παραπάνω της τα έχω πει και δε δίνει βάση, παρά μόνο αναθεματίζει τη τύχη της. Αν με θέλει μόνο για να τα λέει και να ξαλαφρώνει είναι ουσιαστικά αυτό που με ενοχλεί. Κακά τα ψέματα. Αρχίζω να τη βαριέμαι ή στη καλύτερη, αρχίζω να τη βλέπω σα γραφική τραγική φιγούρα. Είμαι η χειρότερη φίλη του κόσμου; Το να επιλέγω να της στέκομαι, ενώ σκέφτομαι όλα αυτά είναι σωστό; Προσπαθώντας να μαντέψω απορίες σου, μιας και δε μπορώ να κάνω διάλογο μαζί σου, ναι και εκείνη μου συμπαραστέκεται και το εκτιμώ αφάνταστα.- Φίλη-φίδι (;)
Δεν είσαι η χειρότερη φίλη του κόσμου. Θα γίνεις όμως η καλύτερη φίλη του κόσμου, αν σταματήσεις να προσπαθείς να την αλλάξεις. Είναι σαράντα χρονών. Τι μπορείς να πεις, που δεν έχεις πει ήδη, για να αλλάξει κάτι; Δεν δίνει βάση, όχι. Ούτε και πρόκειται. Αυτή είναι, κι έτσι θα πορευτεί.
Αν σταματήσεις να ελπίζεις να γίνει κάτι διαφορετικό, θα δεις με άλλο μάτι αυτούς τους καφέδες. Αν όχι, και αν συνεχίζεις να βαριέσαι, και πάλι δεν είσαι η χειρότερη φίλη του κόσμου. Οι φίλοι δεν είναι αυτοί που διαλέγουν τους τέλειους υπερανθρώπους για συντροφιά, αλλά αυτοί που δέχονται τους άλλους μαζί με τα χαρακτηριστικά που τους τρελαίνουν.
Για να τα λέμε και όλα, δε νομίζω ότι καταλαβαίνει τι εννοείς όταν της λες «να δουλέψει με τον εαυτό της». Ακούγεται σαν τσιτάτο αυτοβοήθειας. Δώσε της ένα χεράκι, για να καταλάβει. Αφήστε τους καφέδες και πηγαίνετε μαζί σε καμία συναυλία, κανένα θέατρο, σε πάρτι. Καλά κάνεις και ακούς τα παράπονα, αλλά μην την αφήνεις τελείως λάσκα να το κάνει χωρίς περιορισμούς. Αυτό βοηθάει αυτή, αλλά κι εσένα. Κυρίως, τη φιλία σας.
__________________
2.
Αγαπητή Λένα,
θέλω να σε ρωτήσω τη γνώμη σου για ένα θέμα που με απασχολεί πολύ αν και από τις απαντήσεις που δίνεις ανά καιρούς μπορεί και να μην έχεις απάντηση για μένα. Ωστόσο θα εξηγήσω τη λογική μου και θα βασιστώ και στην πολύτιμη βοήθεια των αναγνωστών σου. Γενικά έχει ειπωθεί αν έχω καταλάβει καλά, ότι ο κάθε άνθρωπος έχει κουσούρια και οφείλει στον εαυτό του κυρίως να τα αποβάλει εφόσον τον ενοχλούν. Από κει και πέρα, μέχρι να έρθει εις πέρας η διαδικασία, καλό είναι να κρατάς στη ζωή σου ανθρώπους που τα ανέχονται αυτά τα κουσούρια και να ανέχεσαι και εσύ τα δικά τους. Τέλος πάντων, ουσιαστικά το δικό μου με καίει τώρα. Το κουσούρι που έχω διαλέξει αυτό τον καιρό (δεν ξέρω τι θα προκύψει στο μέλλον) είναι ότι είμαι λίγο αυτάρεσκη και ξερόλας. Παράδειγμα: έχω πειστεί ότι έχω μια σωστή κοσμοθεωρία και πολλές φορές εάν κάποιος διαφωνεί με αυτά που πιστεύω μπορεί να γίνω κάπως αυταρχική να το πω; Σπαστικιά να το πω; Τέλος πάντων, ακόμα και να θελήσει ο άλλος να συμφωνήσει μαζί μου μπορεί να μην το κάνει γιατί δεν θα θέλει να παραδεχτεί "το λάθος του". Προφανώς και όταν σκέφτομαι μόνη μου καταλαβαίνω ότι δεν κατέχω καμιά απόλυτη αλήθεια και προσπαθώ να αμφισβητώ αυτά που σκέφτομαι και κατηγορώ και τον εαυτό μου αν ανακαλύψω λάθος στη συμπεριφορά μου, αλλά προσπαθώ και να επανορθώσω, δηλαδή να επικοινωνήσω με το άτομο που συζητούσα και να ζητήσω συγγνώμη αν κρίνω ότι ήμουν υπερβολική. Πέρα από αυτό, προσπαθώ να το αντιλαμβάνομαι έγκαιρα και να διορθώνω τον εαυτό μου πριν γίνω αυτάρεσκη. Κάποιες φορές το προλαβαίνω κάποιες όχι. Η ερώτηση λοιπόν συνοψίζεται στο εξής: κουσούρια ξεκουσούρια, κάποια είναι πιο λάιτ και κάποια λιγότερο. Σε περίπτωση που πάρει περισσότερο καιρό από όσον υπολογίζω να "γιατρευτεί", εσείς το αντέχετε; Γκάλοπ ουσιαστικά θέλω να κάνω να δω αν η πλειοψηφία του κόσμου που συναναστρέφομαι θα με απορρίψει επειδή έχω ένα πολύ ενοχλητικό χαρακτηριστικό ή αν θα το προσπεράσει γιατί δεν είναι και τόσο τρομερό. Σας διάλεξα σαν συμμετέχοντες γιατί μας ενώνει ένας γενικός τρόπος σκέψης. Σας ευχαριστώ όλους προκαταβολικα!- Ξερόλα
Δεν θα καταλάβεις κάτι από τις απαντήσεις, γιατί δεν σε ξέρουμε. Ανεχόμαστε τα ελαττώματα των άλλων, όταν τα ανεχόμαστε, όχι επειδή είναι λάιτ αντικειμενικά (δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, ο καθένας έχει αλλού τον κάλο του), αλλά επειδή για εμάς, στην συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας, το ελάττωμα του άλλου είναι λάιτ σε σχέση με τα προτερήματα που έχει. Δες και την παραπάνω ερώτηση.
Είναι αξιοθαύμαστο ότι καταλαβαίνεις το πρόβλημα που έχεις και ότι προσπαθείς να το διορθώσεις. Όποιος το καταλάβει, πιστεύω ότι δεν θα σε απορρίψει γι' αυτό το θέμα, τουλάχιστoν. Νομίζω ότι οι λογικοί άνθρωποι εκτιμούν την προσπάθεια πάρα πολύ, και δεν μένουν μόνο στο αποτέλεσμα.
__________________
3.
Γεια σου Λένα, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάποια ερώτηση. Θέλω μόνο να μοιραστώ την εμπειρία μου. Έχω περάσει διαταραχή πανικού, (για όσους δεν ξέρουν είναι κρίσεις πανικού, που ακολουθούνται από φόβο για κρίση πανικού, που ακολουθείται από νέες κρίσεις κλπ κλπ κλπ- φαύλος κύκλος ). Δεν το άφησα για πολύ καιρό, δεν άντεχα, οπότε απευθύνθηκα αρχικά σε ψυχίατρο. Έφυγα μετά τη δεύτερη συνεδρία, γιατί ήθελε να μου δώσει χάπια, που εγώ δεν ήθελα, αλλά δεν τα χρειαζόμουν κιόλας όπως αποδείχτηκε. Μετά από ψάξιμο, μια φίλη με σύστησε σε μια ψυχοθεραπεύτρια. Για να μη μακρυγορώ, κάνω ψυχοθεραπεία εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου. Παιδιά, όσοι διαβάζετε κι έχετε κάτι που σας βασανίζει, μη διστάζετε, ξεκινήστε. Ψάξτε, βρείτε κάποιον που σας ταιριάζει και κάντε το. Έστω κι από δήμους, που είναι δωρεάν. Γίνεται δουλειά κι εκεί,. Προσωπικά με έχει βοηθήσει απίστευτα, έχει αλλάξει η ζωή μου σε όλα τα επίπεδα, ακόμα κι εκεί που δε φανταζόμουν ότι μπορούσα να αλλάξω. Νιώθω ότι επιτέλους αρχίζω να γνωρίζω τον εαυτό μου και να κάνω επιλογές που αντιπροσωπεύουν εμένα. Τα αποτελέσματα έρχονται αργά ή γρήγορα (ανάλογα το τι έχει ο καθένας μέσα του) όμως έρχονται, αυτό είναι δεδομένο, είναι κρίμα να βασανιζόμαστε για πράγματα που μπορούν να διορθωθούν και να βλέπουμε τη ζωή να περνάει μπροστά απ'τα μάτια μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι επιμονή κι υπομονή, και τα περισσότερα λύνονται. -at_last
Με μια παρατήρηση: τα χάπια δεν είναι η χολέρα. Δεν είναι δείγμα κακού γιατρού, αν τα προτείνει, ούτε είναι αδύναμος όποιος τα παίρνει. Δεν ξέρουμε αν τα χρειαζόσουν ή όχι, μπορεί αν τα είχες πάρει να είχες δει βελτίωση ακόμη πιο γρήγορα. Ας μην δαιμονοποιούμε τις φαρμακευτικές ιδιότητες.
__________________
4.
εάν ξέρεις ή σύμφωνα με αυτά που ξέρεις ή τι φαντάζεσαι τελωσπάντων... Το να εξιδανικεύεις κάποιον που τον ξέρεις λίγο (όχι για λίγο καιρό, αλλά λίγο) και που σου έχει προσφέρει ελάχιστα -απλά για τα ωραία του μάτια που λένε, για το ''κλικ'' που σου 'κανε εξ'αρχής- και να μην σου περνάει για χρόνια, σε ποια ψυχολογική ανεπάρκεια μπορεί να οφείλεται...? Και κατά δεύτερον πώς θα τον κάνω να πέσει απ'το βάθρο του (μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μου) ?? Είναι ΑΚΛΟΝΗΤΟΣ !- Μία Κάποια
θα το καταφέρεις όταν παραδεχτείς στον εαυτό σου ότι κρατάς αυτή την θεωρητική ανάμνηση για να αποφύγεις να αντιμετωπίσεις το παρόν.
Βρες τι είναι αυτό που σε φοβίζει στο τώρα. Μπορεί να μη λύνεται. Δέξου ότι δεν λύνεται. Προσπάθησε να το αντικρύσεις, έστω και με φόβο, έστω και από την αδύναμη θέση. Δεν χρειάζεται να το νικήσεις για να το αποδεχτείς. Αυτό που φοβάσαι, μπορεί να μην έχει καν σχέση με τα αισθηματικά σου. Νομίζω ότι αν κλείσεις τα μάτια σου και πάρεις μερικές ήρεμες αναπνοές, η απάντηση θα εμφανιστεί, καθαρά και ξάστερα.
Όταν γίνει αυτό, βρες σιγά σιγά το κουράγιο να επιστρέψεις στο τώρα.
__________________
5.
Είναι πρώην της κολλητής μου. Οκ, αυτό μάλλον φτάνει, όμως υπάρχει και ένα τεράστιο αλλά. Έλξη. Μη διαχειρίσιμη. Και από τις δύο πλευρές. Κατάληξη; Κρυφή σχέση εδώ και λίγους μήνες. Τώρα τι κάνουμε; Εκείνον προφανώς δεν τον αφορά ιδιαίτερα, εγώ όμως δεν θέλω να χάσω τη φίλη μου. Θα μου πεις την έχασες ήδη απλά δεν το ξέρει ακόμα. Αλλά ενδιαφέρομαι πραγματικά να σώσω την κατάσταση. Σε παρακαλώ απάντα μου όσο πιο γρήγορα μπορείς γιατί ο χρόνος με πιέζει και νιώθω πως καταστρέφω με τον τρόπο μου τις δύο σημαντικότερες σχέσεις της ζωής μου.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι τα έφτιαξες με τον πρώην της. Το πρόβλημα είναι ότι την έχεις φλομώσει στα ψέματα εδώ και μήνες, με κάτι που θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό, αν ήσασταν κάπως ώριμες και οι δύο.
Τι είναι αυτό με τους πρώην, δεν μπορώ να το δεχτώ. Το καταλαβαίνω, αλλά δεν δέχομαι να είμαστε τόσο έρμαια των παιδικών μας ενστίκτων. Βάζουμε τίποτα στάμπες στους πρώην για να μην τους ακουμπούν οι φίλοι μας; Όπως κατουρούν οι σκύλοι στις γωνίες; Αν χωρίσεις, δεν υπάρχουν πολύ καλοί λόγοι για τον χωρισμό; Αν τα φτιάξει φίλη με τον πρώην, οι λόγοι χωρισμού εξαφανίζονται; Αν δεν ήταν τόσο παράλογο ταμπού αυτό το θέμα, ίσως να ήταν πιο διαχειρίσιμη η έλξη ή, ακόμα καλύτερο: μπορεί να μην υπήρχε καθόλου.
__________________
6.
Αγαπητή Α, μπα,
Να σου πω κι εγώ ότι είσαι η αγαπημένη μου συνήθεια με τον καφέ στη δουλειά.
Έχω εντοπίσει ένα βασικό πρόβλημα που παίζει μέσα στο κεφάλι μου. Οι γονείς μου, εκπληκτικοί άνθρωποι που με μεγάλωσαν με πολλή αγάπη και δικές τους στερήσεις - ειδικά η μάνα μου, δυστυχώς και για εκείνους και για εμένα, έκαναν πολλά λάθη στην οικονομική διαχείριση του πορτοφολιού τους και τα τελευταία χρόνια τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Ποτέ δεν ήμασταν άνετοι, αλλά τουλάχιστον ζούσαμε σχετικά καλά. Ποιο είναι το πρόβλημα τώρα. Εγώ μεγάλωσα, σπούδασα, έχω μια αρκετά καλή δουλειά για την ηλικία μου (26), με καλά για την εποχή χρήματα και με προοπτικές εξέλιξης και ανέλιξης.
Όμως, ο πατέρας μου λόγω χρόνιας ασθένειας δεν μπορεί να δουλέψει και η μάνα μου σύντομα θα μείνει χωρίς δουλειά. Όπως καταλαβαίνεις, το βάρος που έχει πέσει στους ώμους μου είναι δυσανάλογο. Στηρίζω την οικογένεια μου όπως μπορώ, αλλά μέσα μου δεν μπορώ να συγχωρήσω τον πατέρα μου για τα λάθη του παρελθόντος. Τον κατηγορώ (πάντα μέσα μου) για όλα όσα έχουμε περάσει, ενώ τη μάνα μου όχι. Ξέρω ότι εκείνη υποφέρει γιατί νιώθει ότι δεν ύψωσε ανάστημα τότε που έπρεπε, αλλά δεν μπορώ να την κατηγορήσω για όσα δεν έκανε. Όλα αυτά που έκανε ήταν πολύ περισσότερα. Το λάθος της ήταν ότι πάντοτε έκανε υποχωρήσεις λόγω της ασθένειας του πατέρα μου, ο οποίος νιώθω ότι εκμεταλλευόταν αυτόν τον παράγοντα για να κάνει αυτό που θέλει και πολλές φορές να βάλει πάνω από την οικογένεια του (εμένα και τη μάνα μου δηλαδή), την πρώτη οικογένεια του, δηλαδή τη μάνα του, την αδερφή του και όλο το σόι γιατί τους ένιωθε υποχρέωση που τον στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια. Εδώ να σημειώσω ότι ναι τον στήριξαν, εκείνον, και το τόνιζαν κιόλας. Και φυσικά πάντα ερχόταν η ώρα που θα ζητούσαν ανταλλάγματα.
Ξέρω ότι έβαλα πολλά θέματα τώρα, αλλά ξεκινώντας να γράφω μου βγήκε πάλι αυτός ο θυμός.
Έχω μεγάλη ανάγκη να ισορροπήσω τις ευθύνες τους μέσα μου και να συγχωρήσω τα ανθρώπινα λάθη που όλοι μας μπορούμε να κάνουμε, ώστε να μην αφήνω το παρελθόν να με δηλητηριάζει και να με θυμώνει. Είναι θέμα ανωριμότητας η οπτική μου; Πώς στο καλό να τα δω αντικειμενικά τα πράγματα;- Χελώνα
Επειδή είναι μεγάλο το θέμα, και υπάρχουν πολλά ακόμα που δεν χωρούσαν σε αυτά που έγραψες, όπως είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν και πολλά ακόμα, που δεν μπορείς να δεις, και επειδή αυτός ο θυμός σε εμποδίζει να προχωρήσεις, νομίζω ότι η καλύτερη λύση είναι να πας σε θεραπευτή. Πρέπει να ξεκινήσει μια μεγάλη κουβέντα, με κάποιον που δεν θα σε κρίνει για το θυμό σου, με αρκετά διαλείμματα για να έχεις χρόνο να επεξεργαστείς τις σκέψεις που θα προκύψουν.
Είσαι πολύ αναλυτική και παρατηρητική ήδη. Με λίγη βοήθεια θα πετάξεις.
ΥΓ. Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί: πόσο πολύ χαίρομαι όταν διαβάζω «είσαι η συνήθεια μου το πρωί με καφέ, το απόγευμα με καφέ, τη νύχτα», όλες οι παραλλαγές που δηλώνουν ότι το 'α μπα' είναι μια συνήθεια. Συγκινούμαι πολύ που έχει γίνει ένα μικρό κομματάκι της καθημερινότητας σας. Δεν ξέρω τι άλλο να πω χωρίς να γίνω μελό, οπότε σταματώ εδώ.
__________________
7.
αγαπημένη μου α-μπα θέλω να σου εκμυστηρευτώ το πρόβλημά μου για να με συνετίσεις.
είμαι πολύ περίεργη ως άνθρωπος και ζηλιάρα αλλά πλέον, το χειρότερο που κάνω είναι ότι ψάχνω το αγόρι μου. ψάχνω το φέισμπουκ, τον υπολογιστή και το κινητό του. δεν με έχει καταλάβει μέχρι στιγμής ευτυχώς γιατί αν το κάνει θα ντραπώ πάρα πολύ. καταλαβαίνω πόσο απαράδεκτο και αδιάκριτο είναι αυτό που κάνω αλλά δεν νομίζω ότι μου είναι εύκολο να σταματήσω. δεν έχω βρει ευτυχώς κάτι μεμπτό αλλά διαβάζω και τις συζητήσεις που κάνει. είμαι απαράδεκτη το ξέρω και μου κάνει κακό όλο αυτό. πώς να το σταματήσω;;;
Η ζήλεια είναι ένα τέρας που τροφοδοτείται από τις ίδιες του τις πρακτικές. Ακόμα κι αν δεν βρίσκεις αποδείξεις, εθίζεσαι στην επανάληψη, γιατί θέλεις να σιγουρευτείς ότι δεν θα βρεις αποδείξεις στο μέλλον. Η επανάληψη γίνεται από ένα σημείο και μετά συνήθεια, και μπορεί να έρθει μια στιγμή που θα παραβιάζεις κατάφωρα όλα τα όρια και δεν θα το καταλαβαίνεις πια.
Φοβάσαι, και ο φόβος σου δεν έχει να κάνει με τη πραγματικότητα, ούτε με τον άλλον. Είναι δικός σου, και τον συντηρείς υπακούοντας σε αυτά που σου υποδεικνύει. Αυτό που κάνεις λέει πολλά για σένα, και τίποτα για τη σχέση σου. Δεν θα ήσουν απαραίτητα διαφορετική με άλλο αγόρι. Μόνο εσύ μπορείς να σταματήσεις τον εαυτό σου, αν δεχτείς ότι η παρακολούθηση δεν εξασφαλίζει την αγάπη του. Τίποτα δεν εξασφαλίζει την αγάπη κανενός, και τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για τον πόνο της απόρριψης. Αυτό που φοβάσαι περισσότερο από όλα, το προκαλείς αυτή τη στιγμή, μόνη σου.
σχόλια