Ακριβώς για αυτόν το λόγο, δεν βγάζω φωτογραφίες εγώ ποτέ, όταν είμαι με κάποια. Δεν θέλω να πονάω όταν τις βλέπω στο μέλλον, μετά. Οι Ιάπωνες μέχρι πρόσφατα πίστευαν, πως "αν βγεις φωτογραφία, χάνεις ένα κομμάτι από την ψυχή σου". Πόσο μάλλον όταν αυτό το πρόσωπο που είσαι τότε στη φωτογραφία μαζί του, αύριο, μεθαύριο, δεν θα είναι. Αλλά η φωτογραφία θα είναι εκεί για να σε βασανίζει και να σε ταλαιπωρεί.Η ακροθαλασσιά. Το κράτημα χέρι με χέρι. Όμορφες αναμνήσεις. Κόβουν όμως σαν γυαλί. Αυτή η εξομολόγηση μου άνοιξε δικές μου πληγές, αν και άλλου ατόμου.
6.10.2015 | 16:10
Για εκείνους που έφυγαν...
Είναι οι άνθρωποι,που κάποτε μοιράστηκες μαζί τους την λαχτάρα σου για ζωή. Σου κράτησαν το χέρι,σου έδωσαν και τους έδωσες στιγμές...Ένωσες μαζί τους χαμόγελα και δάκρυα,σκέψεις,όνειρα και προσδοκίες. ΨΥΧΉ ΚΑΙ ΣΏΜΑ!!!Τους πίστεψες!!! Τους έβαλες οδηγό στο κάδρο της γήινης διαδρομής σου... Και ξαφνικά,χάθηκαν στη σκόνη του χρόνου...Κι απέμειναν οι φωτογραφίες τους στο άλμπουμ της καρδιάς σου κι η αβάσταχτη νοσταλγία των στιγμών... Αρώματα μιας άνοιξης! Αγαπημένες λέξεις στην ακροθαλασσιά,που σε σημάδεψαν για πάντα...Αγάπη,χαρά,γέλιο.Κι ύστερα γυάλινη κομματιασμένη πίστη,θλίψη κι ατέλειωτος πόνος...Αρνιέμαι να μην τους θυμάμαι με τρυφεράδα...Αρνιέμαι να επιτρέπω στην πίκρα που μου χάρισαν,να σκληρύνει την καρδιά μου. Γι'αυτό θα σ'αγαπάω.-
2
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
