Εγω κι εγω οριακη διαταραχη προσωπικοτητας κ πηγαινω σε ψυχιατρο που μου κανει κ ψυχοθεραπεια παραλληλα,εκτος απ'τη φαρμακευτικη αγωγη που λαμβανω.Υπαρχουν ψυχιατροι που εχουν κανει μετεκπαιδευση στη ψυχοθεραπεια.Βρες καποιον τετοιον.Απ'τα λεγομενα σου διακρυνω οτι το'χεις αναγκη.Θα διαφωνησω με τον ψυχοθεραπευτη σου.Η ΟΔΠ ειναι υπαρκη κ πολυ οδυνηρη,καθως κ δυσκολη στη θεραπεια.Δεν ειναι θεμα ταμπελλων,ειναι θεμα ψυχικης διαταραχης κ κατ'επεκταση- που αυτο ειναι που μας ενδιαφερει- μια ψυχη που υποφερει!Δεν υπαρχει πληρης γιατρεια για την ΟΔΠ,αλλα διαχειρηση της.Ειναι κριμα να ταλαιπωρησε εφ'οσον υπαρχουν λυσεις.Ολοι αξιζουμε να εχουμε μια υγιειη, φυσιολογικη, ικανοποιητικη, αξιοπρεπη κ χαρουμενη ζωη!ΟΛΟΙ!Τα φαρμακα δινουν μια βαση(πρεπει να τα παιρνεις,δυστυχως ή ευτυχως)για την ΟΔΠ,αλλα ειν'απαραιτητη η ψυχοθεραπεια με σωστο ψυχοθεραπευτη.Βρες καποιον που σου ταιριαζει κ θα σου κανει το click.Και προσπαθησε πολυ μεσ'απ'τη θεραπεια.Βρες τη δυναμη μεσα σου...Please take care and good luck!
10.10.2015 | 19:17
ψυχοθεραπεια
Μετα απο χρόνια κατάθλιψης και πολλους τονους φαρμάκων και αφου επιτελους κατάφερα και σταθεροποιήθηκα και βγήκα στην επιφάνεια ξεκίνησα ψυχοθεραπεία για να μην ξαναπεσω και να βρω τη δυναμη μεσα μου. Με παροτρινση του ψυχοθεραπευτη σταματησα ολα τα φαρμακα γιατι ειχα στηριξη εκεινον και τη ψυχοθεραπεια.Πηγαινα σταθερά στις συνεδρίες μου καθε βδομάδα για περισσότερο απο 8 χρόνια . ολα πηγαιναν καλα δυναμωνα εκανα καινουρια πραγματα βηματα αλλα εδω και ενα μηνα μετα απο μια σειρα πολυ ασχημων καταστασεων που δεν μπορεσα να διαχειριστω εγινε ενα μπαμ μεσα μου ειχα υποτροπη και αναγκαστικά ξαναπήγα στο ψυχίατρο.είπε ότι τα σταθεροποιητικά διαθεσης και τα αντικαταθληπτικά είναι η μόνη λύση και δεν επρεπε να τα σταματησω ποτέ γιατί εκτός απο κατάθλιψη εχω διαγνωστεί και με οριακή διαταραχή την οποία ο ψυχοθεραπευτής ποτε δεν δεχτηκε ως εννοια γιατι κατα τη γνωμη του οι ταμπελες δεν οφελουν σε τιποτα και οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι και πρεπει να αντιμετωπιζονται το ιδιο.κατά τον ψυχοθεραπευτή η υποτροπη οφειλετε στο οτι δεν προσπάθησα αρκετα και δεν εκανα χρηση της ψυχοθεραπειας με σωστο τροπο. Δηλαδη απο σπουργιτη δεν εγινα αητος..νιωθω συντετριμενη.δεν ξερω τι να πιστεψω δεν ξερω ποια ειμαι και τι συμβαινει γυρω μου, ολα βουιζουν εχασα την εμπιστοσυνη μου ξαναεπεσα στο χαος, πονω σε σημεια που δεν ηξερα οτι υπαρχουν. προσπαθω παρα πολυ να μην μπω σε ψυχωση , τρεμω στην ιδεα οτι θα με κλεισουν στο ψυχιατρειο.πραγματικα ολα αυτα τα χρονια υπεφερα παρα πολυ μεσα στην ψυχοθεραπευτικη εργασια και πιστευα οτι δουλευα πολυ με τον εαυτο μου και τωρα απογοητευτικα παρα πολυ που ακουσα οτι τελικα η ψυχοθεραπεια δεν δουλεψε πανω μου και οτι εγω φταιω για αυτη την υποτροπη.νιωθω απεραντο θυμο με τον ψυχοθεραπευτη γιατι ηταν δουλια του να αναγνωρισει τοσα χρονια αν δουλευε η οχι η ψυχοθεραπεια πανω μου και αφου εβλεπε οτι δεν δουλευε ας μου το ελεγε να μην πιστευω οτι θεραπευτικα. ειναι σαν να επεσα απο ελευθερη πτωση. απλα ηθελα να πω καπου τον πονο μου γιατι νιωθω οτι θα σκασω απο τη θλιψη την αγωνια την απογοητευση τον θυμο και τοσα αλλα συναισθηματα που ξεπηδουν καθε τοσο μεσα μου και δεν μπορω να τα ελεγξω
2
