Νιώθω περίεργα με αυτό που διάβασα. Ξέρω πως δεν την έγραψε το άτομο που σκέφτομαι και το σημαντικότερο, πως δεν απευθύνεται σε μένα. Όμως θα απαντήσω, γιατί ταυτίζομαι... Όχι, εγώ δεν σε έστειλα πουθενά. Εσύ εξαφανίστηκες, σταμάτησες να έρχεσαι, όταν άρχισα να σου δίνω καλές και ωφέλιμες συμβουλές, για το δικό σου μέλλον. Το ότι πήγες μόνη σου σε ξένες αγκαλιές δεν φταίω εγώ, εσύ το επέλεξες... Και πραγματικά, καλύτερα έτσι, γιατί είχαμε και μεγάλη διαφορά ηλικίας. Καλύτερα έτσι, γιατί η πρώτη σου φορά ήταν καλύτερη και πιο όμορφη, από ότι αν θα ήταν μαζί μου. Για μένα μην ανησυχείς, έφαγα τα "περισσεύματα" άλλων, πάλαιψα, επιβίωσα, στάθηκα στα πόδια μου και τώρα ζω. Και ναι αν θέλεις να ξέρεις και σε θέλω και σε αγαπάω, ακόμη, κι ας με πρόδωσες κι ας με κατηγόρησες...Προς το άτομο που θα ήθελα να είχε γράψει αυτήν την εξομολόγηση. Ζητώ συγγνώμη, ήταν αυθόρμητο. Εξομολόγηση εντός εξομολόγησης και άσχετη με τον τίτλο και τον εισηγητή, όμως, ταυτίστηκα... Πολύ...
13.10.2015 | 05:13
ΠΡΟΔΟΣΙΑ
ήταν η δική σου, που με άφησες με σπασμένα φτερά και κατάθλιψη, με την οικογένειά μου να με θεωρεί τρελή και χωρίς ένα μήνυμα αποχαιρετισμού, μ' έκανες εμένα την ίδια να πιστέψω ότι ήμουν ο πιο άρρωστος άνθρωπος πάνω στη γη...όχι, δε θα στο συγχωρήσω ποτέ αυτό...ούτε και το ότι θα μπορούσες να είσαι ο πρώτος άνθρωπος που έχω φιλήσει κι έχω κάνει έρωτα αλλά εσύ διάλεξες να με στείλεις σε ξένες αγκαλιές...κι έρχεσαι να μου πεις ότι με θέλεις κι ότι μ αγαπάς...ωραία σε μεγάλωσαν οι γονείς σου, με υψηλές αξίες
1
