ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας, είμαι πρωτοετής φοιτήτρια στο Πα.Πει και έχω σχέση με ένα παιδί που σπουδάζει στη Πάτρα.Είναι τρία χρόνια μεγαλύτερος μου. Είμαστε τέσσερις μήνες μαζί και περνάμε πολύ ωραία. Έχω όμως ένα θέμα. Είχαμε συμφωνήσει ότι σε κάθε διάστημα τεσσάρων εβδομάδων εκείνος θα έρχεται δύο σαββατοκύριακα Αθήνα, εγώ ένα σ/κ Πάτρα και αυτό το σ/κ που απομένει θα το περνάμε χώρια. Στην αρχή αυτό μου φάνηκε καλό προκειμένου η σχέση να κρατήσει, αλλά τώρα που κοινωνικοποιήθηκα στη σχολή, δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Δυστυχώς επειδή αρκετοί συμφοιτητές μου μένουν πειραιά και εγώ κέντρο δεν μπορούμε να βρισκόμαστε καθημερινά συχνά. Εγώ προσπαθώ να τα συνδυάσω όλα, αλλά μόλις φανεί ότι διαλέγω τους άλλους εκείνος ψιλοστεναχωριέται... Και τώρα θέλει να μένει και την Κυριακή το βράδυ. Το οποίο σημαίνει ότι τρία βράδια θα τα περνάμε μόνοι μας. Εννοείται πως το εκτιμάω που προσπαθεί , αλλά ήλπιζα πως τότε τουλάχιστον θα βλεπόμουν με τους φίλους μου. Εκείνος έχει ζήσει αυτό που λέμε φοιτητική ζωή σε τεράστιο βαθμό με χορό,ξενύχτια και παρέα, διότι μένει μόνος του και έβγαινε καθημερινά κτλ,οπότε πλέον δεν τον ενδιαφέρει τόσο πολύ αυτό. Το καλό είναι ότι εγώ γενικότερα δεν είμαι ο τύπος του "πάρτυ κάθε βράδυ", αλλά θέλω να τα ζήσω και εγώ. Δεν με νοιάζουν οι γκόμενοι καθόλου, ούτε να μεθύσω αλλά να βγαίνω με μία παρέα να κάνω τον χαβαλέ μου και να είναι και αυτός μαζί μου όποτε γίνεται.Εννοείται όμως πως πάντα ότι το ένα βράδυ θα είναι δικό μας μέσα σε αυτά τα δύο-τρία βράδια που έρχεται. Αα και ξέχασα ότι όταν εγώ πάω Πάτρα , παρόλο που με τους φίλους του είναι κάθε μέρα μαζί σαν οικογένεια αφού όλοι μένουν μόνοι τους πάντα το ένα βράδυ(π.χ. Σάββατο) βγαίνουμε μαζί τους και εγώ δεν θέμα με αυτό. Φοβάμαι όμως να το συζητήσω μαζί του, γιατί δεν θέλω να στεναχωρηθεί. Τι να κάνω; συγνώμη για το μεγάλο κείμενο...