__________________
1.
γεια σου α, μπα
πολύ καλή η στήλη σου! σε διαβαζω πολυ καιρο τωρα και νομιζω πως μακροπροθεσμα μ εχεις βοηθησει να ωριμασω. Θα ήθελα να σου κανω μια ερωτηση απ αυτες που εχεις βαρεθει ν ακους. Εδω και λιγο παραπανω απο ενα χρονο ειμαι ερωτευμενη μ ενα παιδι-συναδελφο (δλδ ασχολουμαστε με το ιδιο αντικειμενο-εγω το σπουδαζω, αυτος οχι ακομα). με αφορμη αυτον χωρισα απο την τριων ετων σχεση μου, κατι το οποιο δε μετανιωνω γιατι εκ των υστερων καταλαβα πως ηταν η ωρα να συμβει ουτως ή αλλως. το προβλημα ειναι οτι δεν μπορουμε να τα "βρουμε". δηλαδή όταν δεν ειμαστε μαζι τον θελω παρα πολυ, περναμε πολυ ωραια κλπ αλλα με το που κανουμε κατι ξαφνικά γινεται τελειως ψυχρος και αδιαφορος, και γινομαι κι εγω σκατα με αποτελεσμα εναν ομηρικο καυγα, χωρισμο και φτου κι απ την αρχη. Καποια στιγμη μεσα σ αυτο τον κερατωσα κιολας (δεν ειμαι καθολου περηφανη γι αυτο αλλα δε νομιζω πως ειμαι και αδικαιολογητη), και αυτο οπως εμαθα προσφατα δε μου το χει συγχωρήσει. κατα τα αλλα συνεχιζεται αυτος ο κύκλος επ άπειρον, και τα σημαδια δε δειχνουν οτι θ αλλαξει σύντομα κάτι. να σημειώσω εδώ ότι γενικα είναι πολυ ανταγωνιστικος στο αντικείμενό μας, λιγο παραδοσιακός/μισογυνης, πολυ αντρας κλπ κλπ, βλεπουμε τα πραγματα πολυ διαφορετικα κι εχουμε σημαντικα προβληματα επικοινωνιας, κι οταν προσπαθω να του ζητησω να ειναι καλυτερος μαζι μου μεσα στη σχεση, δικαιολογειται με την εμπειρια της πρωτης του σχεσης (η κοπελα σκοτωθηκε σε ατυχημα) λεγοντας πως δε θα νιωσει για καμια οπως ενιωθε για κεινη. Τον καταλαβαινω, αλλα δεν του ζηταω να με συγκρινει μαζι της, να ειναι καλυτερος μαζι μου απλως εφ οσον λεει οτι με θελει. τελος παντων, σε αλλες συνθηκες ολα τα παραπανω θα ηταν για μενα φαναρια που φωναζουν "μην πλησιαζεις", αλλα τωρα την εχω πατησει μαζι του και δεν ξέρω πώς θ βγω από το φαυλο αυτό κύκλο. αυτη τη στιγμη ειμαστε ακριβως μετα απο τσακωμο, κι ενω θέλω πολύ να ειναι η τελευταια φορα που συμβαινει γιατι μου ειναι πολυ δυσκολο ολο αυτο, μου ρουφαει πολλη ενεργεια και σκοτωνει την αυτοεκτιμηση μου, να μαι παλι εδω να τον σκεφτομαι μοιρολατρικα σαν να ειναι η αγκαλια του λυτρωση. πώς θα βρω τον τροπο να τον ξεπερασω?- well, i don't know
Αυτό που σου λέει για την κοπέλα που σκοτώθηκε είναι χειριστικό, και το πόσο χαμηλά πέφτει για να σε ελέγχει είναι μια σκέτη αηδία. Και μόνο αυτό θα έπρεπε να σε κάνει να φύγεις τρέχοντας. Τα άλυτα θέματα του, αν έχει, πρέπει να τα λύσει με ψυχίατρο, όχι εις βάρος σου, ούτε εις βάρος του οποιουδήποτε. Φέρεται σκληρά επειδή έτσι θέλει, τα σάπια που λέει πιάνουν μόνο σε σένα. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να σου φέρεται άσχημα, ούτε υπάρχει δικαιολογία για σένα να κάθεσαι και να δέχεσαι την κακοποίηση.
Δεν ξέρω πώς θα τον απομυθοποιήσεις, γιατί αυτό έχεις κάνει: έχεις φτιάξει έναν μύθο γι' αυτόν, που σε βοηθάει να μένεις ενώ ξέρεις ότι είναι λάθος. Να είναι η κοπέλα που σκοτώθηκε; Αυτό είναι το πιο πιθανό, κατά τη γνώμη μου. Ίσως να θέλεις να αποδείξεις σε αυτόν και στον εαυτό σου ότι είσαι πιο σημαντική από εκείνη. Βρες ποιος είναι ο μύθος και αποδόμησε τον. Δες τον με μάτια εξωτερικού παρατηρητή. Όταν το καταφέρεις, θα γλιτώσεις.
__________________
2.
αγαπητή α, μπα, αναρωτιόμουν, ξέρουμε πράγματι πώς να φερθούμε σε ορισμένες περιστάσεις; υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που ξέρουν απ΄την αρχή της ζωής τους από savoir vivre; Το κάνω πιο .."λιανά" : συγκεκριμένα σκεφτόμουν ότι προσωπικά είμαι πολύ ανεκτικό άτομο, πράγμα το οποίο εκμεταλλεύονται διάφοροι από πολλούς τομείς προκειμένου να πετύχουν δικούς τους σκοπούς.. Βλέπω, όμως, και άτομα, κυρίως φίλες μου που μεγαλώσαμε παρέα, που από τότε που τις θυμάμαι γκρινιάζουν και αυτός έγινε ένας τρόπος στο πέρασμα των χρόνων, να ακουστεί αυτό που θέλουν και δουλεύοντάς το καλύτερα έχουν βρει τρόπο να διεκδικούν αυτό που θέλουν από άτομα ανεκτικά (σαν κι εμένα)! Το ερώτημά μου είναι, όπως έγραψα παραπάνω, όλο αυτό το φέρσιμο είναι απόρροια του χαρακτήρα ή έχει να κάνει και με το πώς μεγαλώνεις και κυρίως με το πώς σε μεγαλώνουν;; Υ.Γ Το ξέρω πως από ένα σημείο και μετά έχει να κάνει με το πώς το και πόσο θέλει να το δουλέψει ο καθένας με τον εαυτό του, απλά είπα να ρωτήσω..
Οτιδήποτε κάνεις και οτιδήποτε είσαι, είναι συνδυασμός του χαρακτήρα με τον τρόπο ανατροφής, συν την επιρροή του περιβάλλοντος και της προσωπικής δουλειάς του καθένα. Τα ποσοστά επιρροής του κάθε παράγοντα είναι άγνωστα, και αδύνατον για την ώρα να προσδιοριστούν. Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται η μεμψιμοιρία, η παραίτηση, ή η πλήρης επίρριψη ευθυνών στους γονείς.
Παρεμπιπτόντως, νομίζω ότι δεν έχεις καταλάβει τι σημαίνει savoir vivre. Κοίταξε το λίγο εδώ. «Η ικανότητα του να ζει κανείς κομψά – η τήρηση των συνηθειών της κοσμικής κοινωνίας».
__________________
3.
η μητέρα μου κι εγώ παρακολουθούμε διαφορετικούς ψυχολόγους. Εγώ αρκετό διάστημα (2 χρόνια-στην αρχή πιο συχνά, μετά πιο αραιά λόγω οικονομικών), η μητέρα μου τον τελευταίο χρόνο, που χάσαμε τον αδερφό μου ξαφνικά (από καρδιά). Διακρίνω πως τα νεύρα της μητέρας μου δεν είναι τόσο καλά και ναι, δεν είμαι μητέρα για να καταλάβω, αλλά είμαι αδερφή αυτού που χάθηκε και παιδί της! Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι πως σκέφτομαι τελευταία να συμβουλευτώ το δικό της γιατρό, περισσότερο για την κατάστασή της και δεύτερον για να μπορέσουμε να έχουμε μια καλύτερη επικοινωνία μεταξύ μας! Θεωρώ πως έτσι ίσως την καταλάβω καλύτερα, απλά δεν ξέρω αν το σκέφτομαι σωστά! Ο φίλος μου μου λέει πως προσπαθώντας να την καταλάβω ίσως ξεχάσω εμένα (τι θέλω ποια είμαι). Συζητάμε με τη μητέρα μου, αλλά δεν είναι ότι έχουμε "δεθεί" και πολύ ύστερα από αυτό (το λέω γιατί κάποιος ίσως και να περίμενε μια τέτοια εξέλιξη). Προσπαθώ να είμαι εκτός σπιτιού γιατί ξεχνιέμαι και η πολλή συχνή επαφή με τους δικούς μου μου έχει δώσει την αίσθηση πως δημιουργεί περισσότερη ένταση! Τέλος θα ήθελα να τον συμβουλευτώ για προσωπικούς λόγους: για παράδειγμα, η μητέρα μου νιώθει πως δεν είναι τόσο κοντά μαζί μου όσο ήταν με τον αδερφό μου, παρόλο που εγώ μένω μαζί τους, ενώ εκείνος ερχόταν μια φορά το μήνα και παρατηρώ πως εξαιτίας όλων αυτών κάνει συγκρίσεις, σίγουρα χωρίς να το θέλει, απλά μερικές φορές νιώθω τόσο αδικημένη και ένα βάρος να με πλακώνει..- έμεινα μοναχοπαίδι
Αυτό που θέλεις να πετύχεις δεν θα το καταφέρεις πλησιάζοντας τον ψυχολόγο της μητέρας σου. Αυτό που θέλεις να πετύχεις δυστυχώς δεν μπορείς να το εκβιάσεις, ή να το καταφέρεις με επιμονή ή με άλλη τακτική. Δεν μπορείς να κάνεις κανέναν να κάνει τίποτα, το μόνο που μπορείς είναι να προσπαθήσεις να ελέγξεις τις αντιδράσεις σου σε αυτά που κάνει. Γι' αυτό μην σταματάς τη θεραπεία σου. Δεν γίνεται να σου πω κάτι άλλο, γιατί η ιστορία σας είναι τεράστια, περίπλοκη, και χρειάζεται πολλή προσπάθεια και χρόνο για να ισορροπήσεις μετά από αυτό που έγινε. Συνέχισε, μην αφήνεσαι, αλλά αυτός που πρέπει να γιατρέψεις είναι ο εαυτός σου. Αυτό είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις.
Να ξέρεις ότι κανένας σωστός ψυχολόγος δεν θα σε δεχόταν όσο παρακολουθεί τη μητέρα σου. Είναι αντιεπαγγελματικό να σας βλέπει και τις δύο την ίδια περίοδο, είναι κάτι παραπάνω από αντιεπαγγελματικό να σου πει οτιδήποτε γι' αυτή. Οπότε ξέχνα το – είναι λάθος από εκατό μεριές. Δεν θα γιατρευτείς μέσα από έναν άλλον, δεν εξαρτάται από κάποιον άλλον το πώς θα αισθάνεσαι εσύ, δεν χρειάζεται να αλλάξει κάποιος άλλος για να είσαι εσύ καλά, ακόμα και αν αυτός ο άλλος είναι η μητέρα σου. ΕΙΔΙΚΑ όταν είναι η μητέρα σου.
Όλα αυτά που θα ήθελες να πεις στον ψυχολόγο της μητέρας σου, πες τα στον δικό σου. Με αυτόν θα κάνεις τη δουλειά, δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να μπει βαθιά στο πρόβλημα.
__________________
4.
Γνώρισα μία κοπέλα και είμαστε μαζί περίπου ένα μήνα. Το πρόβλημά μου είναι ότι ανακάλυψα ότι έχει πολλούς φίλους που τη γουστάρουν, κι αυτή, ενώ το ξέρει, τους κρατάει στο "friendzone". Της είπα ότι δεν είναι σωστό, αλλά το παίζει τρελίτσα, ότι και καλά είναι ιδέα μου. Μάλλον θα τη χωρίσω. Είμαι όμως υπερβολικός που θεωρώ ανήθικη αυτή τη συμπεριφορά της; (Το να δίνει ψεύτικες ελπίδες, όχι το ότι πουλάει τρελίτσα, αυτό το ξέρω ότι δεν είναι σωστό)- Tedd
Αν δεν είναι ιδέα σου (συγνώμη, αλλά δεν αρκεί ο λόγος σου για να δεχτώ ότι δεν είναι ιδέα σου) είσαι ελεύθερος να την θεωρείς ανήθικη και να την χωρίσεις. Δεν χρειάζεσαι έγκριση από άλλον.
__________________
5.
Ήμουν τις προάλλες σε μία παρέα και πάνω στην κουβέντα κάποιος είπε ένα αστείο. Εγώ συμπλήρωσα το αστείο του και η παρέα γέλασε με αυτό που είπα εγώ. Σε εκείνη τη φάση, αυτός που είχε πει το αρχικό αστείο με στραβοκοίταξε λες και του έκλεψα το κοινό. Οκ, ξέρω ότι το heckling είναι κακό, αλλά εκεί το κοινό πάει να δει τον κωμικό, εδώ είμασταν μία παρέα. Υπάρχει κάποιος κοινωνικός κανόνας που αγνοώ; Ή απλά ο άλλος είναι ξινός και να μην ασχοληθώ;- Heckler κατά λάθος
Γι 'αυτό μου αρέσει το «α μπα», μαθαίνω συνέχεια πράγματα. Δεν ήξερα τι σημαίνει το heckling, αλλά νομίζω ότι ούτε εσύ ξέρεις, γιατί αυτό που έκανες δεν εμπίπτει στα «επιθετικά ή χλευαστικά σχόλια που διακόπτουν τον ομιλητή». Ούτε αντιβαίνει σε κάποιον άλλον κανόνα ορθής συμπεριφοράς. Κάποιος σου έδωσε πάσα για αστείο, και έβαλες γκολ. Οι ασίστ είναι πολύ σημαντικές σε έναν αγώνα, καταγράφονται στο σκορ, οπότε το λάθος είναι όλο αυτού που σε στραβοκοίταξε. Ήταν ξινός, και να μην ασχοληθείς.
Υποσημείωση: τα παραπάνω ακυρώνονται αν το αστείο-γκολ βασιζόταν σε υποτίμηση του προηγούμενου αστείου.
__________________
6.
Ηello α μπουλα μου,
ας ξεκινήσω λοιπόν την σύντομη αυτοβιογραφία μου για να ενκλιματιστείς. Είμαι ένα άτομο που όταν βρισκομαι σε μια σχέση τα δίνω όλα, γινομαι καταπιεστική και μην σου πω οτι αγγίζω τα όρια της εμμονής. Είμαι σε θέση αυτοκριτικής και αναγνωρίζω οτι η διαχειρηση των συναισθηματων μου ειναι υπερβολική σε σημείο ώστε να 'τρομαζουν' οι αλλοι και να την κάνουν με ελαφρά πηδηματακια .Γιαυτό ακριβώς τον λόγο έχω ψαχτεί αρκετά ως προς τα θεματα σχεσεων οπως το οτι δεν πρεπει να παιρνουμε συνεχεια τηλ τον αλλον, να τον γραφουμε, να εχουμε ενδιαφεροντα, μυστηριο κτλ.Και ερχομαι στο ερωτιμά μου τώρα: απο δω κ πέρα στην επόμηνη μ σχεση θα προσπαθησω να τιρησω αυτους τους 'κανόνες' για να πετυχω, όμως δν θα μαι ψευτικη κ όχι ο εαυτός μου?- διχασμένη ως το κόκαλο
Ψάχτηκες, αλλά κατέληξες σε λάθος συμπεράσματα. Είναι πολύ κακή ιδέα να παριστάνεις ότι είσαι άλλη από αυτή που είσαι. Η παράσταση δεν θα κρατήσει για πολύ, είναι καταδικασμένη.
Για ψάξου λίγο ακόμα. Υποτίθεται ότι κάνεις αυτοκριτική, και αυτό που σκέφτηκες είναι να καλύψεις την προβληματική σου συμπεριφορά; Αυτοκριτική είναι αυτό; Αυτοκριτική είναι να δεχτείς πρώτα εκατό τοις εκατό το λάθος σου, γιατί αν δεν το δεχτείς, δεν έχεις κίνητρο να την αλλάξεις. Το κίνητρο που έχεις αυτή τη στιγμή είναι να ξεγελαστεί κάποιος και να μην εξαφανιστεί; Αυτό πρέπει να είναι το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς σου, δεν μπορεί να είναι στόχος.
Γιατί φέρεσαι όπως φέρεσαι; Τι προσπαθείς να πετύχεις; Ποιος είναι ο μηχανισμός που ενεργοποιεί αυτή τη συμπεριφορά; Τι φοβάσαι ότι θα συμβεί αν φερθείς με άλλο τρόπο; Γιατί πιστεύεις ότι πρέπει να παριστάνεις ότι έχεις ενδιαφέροντα; Δεν έχεις ενδιαφέροντα; Γιατί;
Αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσεις. Δεν χρειάζεται να παίξεις κανένα παιχνίδι. Χρειάζεται όμως να καταλάβεις τον εαυτό σου, να κάνεις την αυτοκριτική σου και να τον διορθώσεις. Ο ελκυστικός άνθρωπος είναι αυτός που δεν αισθάνεται ότι έχει να κρύψει κάτι. Το μυστήριο άσε το για την Μις Μαρπλ.
Ένας ψυχολόγος θα σε βοηθούσε πολύ.
__________________
7.
Γιατί για να βρούμε τις πιο επιτυχημένες ταινίες υπολογίζουμε τα έσοδα, με ή χωρίς πληθωρισμό, και δεν υπολογίζουμε τα εισιτήρια που κόπηκαν;- ιμδβ
Σίγουρα; Στις ταινίες του Χριστόφορου πάντα για τον αριθμό εισιτηρίων διαβάζω. Ίσως να έχει προκύψει από τα μεγάλα στούντιο, που μετράνε τα πετσετάκια για να αποφασίσουν αν θα επενδύσουν σε έναν σκηνοθέτη/σεναριογράφο/ηθοποιό – ας πουλήθηκαν και δέκα εισιτήρια, αν τα έσοδα ήταν εκατό εκατομμύρια, η ταινία ήταν πετυχημένη. Εσείς τι λέτε;
σχόλια