Όταν οι «Σαμαροβενιζέλοι» (με τους οποίους όπως αποδείχτηκε, καλώς ή κακώς, η οικονομία πήγαινε τελικά σαφώς καλύτερα) έκαναν διάφορα μεγάλα φάουλ σε διάφορους τομείς -τα οποία τονίζονταν συχνά και από αυτή τη στήλη- μόνο που δεν ξεσπούσαν επεισόδια στους δρόμους - εκτός από όταν όντως ξεσπούσαν.
Τώρα σαφώς χειρότερα μνημόνια περνούν χωρίς να ανοίξει μύτη, η ακροδεξιά βρίσκεται και επισήμως στην κυβέρνηση, η Εκκλησία κι ο Στρατός έχουν την τιμητική τους. Και μπορεί να τα γράφουμε κι αυτά, όμως κανείς δεν έχει πια τη δύναμη ή την όρεξη να αντιδράσει. Αποφάσεις και πολιτικές που κανονικά θα έβγαζαν τον κόσμο στο δρόμο, σήμερα περνούν πλέον απαρατήρητες. Η αποδοχή της σφαγής και η παραίτηση από κάθε είδους αντίσταση μπορεί να είναι αποτέλεσμα της πολύχρονης κόπωσης ή και της συνειδητοποίησης πως αυτά που έλεγαν οι «Σαμαροβενιζέλοι» ήταν τελικά σωστά: "Δεν υπάρχει άλλος δρόμος".
Παρόλα αυτά, κι ας μη συγκινείται κανείς, μια μικρή καταγραφή των φάουλ που πρόλαβε να κάνει η νέα κυβέρνηση σε λιγότερο από ένα μήνα είναι νομίζω χρήσιμη...
1) Η νέα σύνθεση κυβέρνησης - Τέρμα με το παλιό
2) Δεύτερη φορά με την ρατσιστική ακροδεξιά.
Η υπουργοποίηση του Δημήτρη Καμμένου που ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην ήξεραν το (πασίγνωστο) ποιόν του, η συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο που έχει γράψει παρόμοια στο τουίτερ του, το παιχνίδι με τον Νικολόπουλο -οι υποσχέσεις να τον κάνουν υφυπουργό, μετά Αντιπρόεδρο Βουλής, μετά Πρόεδρο Επιτροπής και να κρέμονται τώρα κι απ' την ψήφο του- καθώς την ίδια στιγμή καταδικάζεται, δήθεν, ο ρατσισμός και η ακροδεξιά...
3) Οι αγκαλιές με την Εκκλησία
Περισσότερο από οποιονδήποτε Πρωθυπουργό, ακόμα κι απ' τον θρησκόληπτο Σαμαρά, ο Τσίπρας έχει αφήσει την Εκκλησία να κάνει ό,τι θέλει. Αντί να προχωρήσει στο Διαχωρισμό που υποσχέθηκε, να φορολογήσει, να πάρει απ' τα χρήματα της εκκλησιαστικής περιουσίας που ήταν για μια δύσκολη στιγμή του Έθνους, ο κατά τα άλλα άθεος Πρωθυπουργός κάνει στους παπάδες όποιο χατήρι του ζητηθεί.
Ακούει τον Αρχιεπίσκοπο να επιτίθεται προσβλητικά και σεξιστικά στην Υπουργό του, και το βουλώνει. Βάζει τον Φίλη να κάνει κωλοτούμπες και να γλείφει τον Ιερώνυμο. Απελευθερώνει σε μεγάλο βαθμό την εκκλησία απ' τα capital controls με αισχρές δικαιολογίες και την ημέρα που σκάει η είδηση αυτός γευματίζει επί τρεις ώρες με τον Αρχιεπίσκοπο, τάζοντάς του κι άλλες χάρες.
Και τώρα, μέσω του Υπουργείου Παιδείας, ο Τσίπρας προχωρεί επιτέλους σε προσλήψεις, μόνο που δεν είναι των απαραίτητων δασκάλων και καθηγητών, αλλά προσλήψεις Ιερέων, για να τους πληρώνουμε κι αυτούς!
Mε τη διαδικασία του επείγοντος...
4) Το στρατόκαβλο ίματζ.
Για να ικανοποιηθούν και όσοι ακροδεξιοί, εθνικιστές και στρατόκαβλοι δεν πείστηκαν απ' όλες τις προηγούμενες πράξεις της «Αριστεράς».
5) Κοτσακάς
Από τους πολλούς παλιούς ΠΑΣΟΚΟΥΣ που πήγαν ΣΥΡΙΖΑ, ο Αντώνης Κοτσακάς είναι ο πιο δυσφημισμένος. Υπασπιστής και δεξί χέρι του Άκη Τσοχατζόπουλου σε όλες τις επίμαχες εποχές, η μεταπήδησή του στον ΣΥΡΙΖΑ είχε επικριθεί απ' τους -όσους- πραγματικά αριστερούς που είχαν απομείνει στο κόμμα. Τώρα όμως, πιθανότατα με εντολή Τσίπρα, ο Κοτσακάς από μαύρο πρόβατο και βαρίδι, ψηφίστηκε δεύτερος κατά σειρά στην Πολιτική Γραμματεία και για μία ψήφο θα έβγαινε και πρώτος!
Εξακολουθεί προφανώς να είναι φορέας αντίληψης ΠΑΣΟΚ - του παλιού «καλού» Τσοχατζοπουλικού ΠΑΣΟΚ μάλλον, κι οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ τον επιβραβεύουν με τη μαζική ψήφο τους και την ανάδειξή του στο Νο2 της Πολιτικής Γραμματείας...
6) Υπουργοί με «προβληματικό πόθεν έσχες»
Το κακό δεν είναι τόσο το αν «ξέχασαν» να δηλώσουν ένα εκατομμύριο, ούτε καν το ότι είναι πολυεκατομμυριούχοι (με λεφτά έξω;) τη στιγμή που εφαρμόζουν το σκληρότερο μνημόνιο για τους φτωχούς.
Το κακό είναι πως κανένας τους δεν έχει την ευθιξία να παραιτηθεί ή να θέσει δημοσίως την παραίτησή του στη διάθεση του Πρωθυπουργού μέχρι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση. Ο Φλαμπουράρης για τον οποίον ήδη υπήρχαν σκιές για το πώς υπέγραψε την «μεταβίβαση» των μετοχών του, επιβραβεύτηκε ξανά με υπουργείο, και φυσικά ούτε λόγος για παραίτηση για λόγους ηθικής ή ευθιξίας μετά το θέμα του πόθεν έσχες. Ο δε Σταθάκης παραδέχτηκε: "Η δήλωση μου το 2012 ήταν πρώιμη και πιθανόν ατελής" αλλά κι αυτός, αμετακίνητος στη θέση του.
Κανείς δεν παραιτείται μέχρι να λυθεί η υπόθεση. Απλώς περιμένουν να ξεχαστεί το θέμα.
7) Τα προεκλογικά ισοδύναμα.
«Δεν θα εφαρμόσουμε τα σκληρά μέτρα, θα βρούμε ισοδύναμα» έλεγε πάνω κάτω ο Πρωθυπουργός κι όμως με το που βγήκε φάνηκε ότι δεν είχαν κανένα σχέδιο για ισοδύναμο -πέρα από κάτι αυτοσχεδιαστικά για την Ακρόπολη- και τα μέτρα ψηφίστηκαν ως είχαν.
Τα μπρος πίσω στο ΦΠΑ της ιδιωτικής εκπαίδευσης, η διάταξη για την φορολόγηση ενοικίων και η μετέπειτα απόσυρσή της, η φορολόγηση ακινήτων στο εξωτερικό (!), οι αυξήσεις στα ΜΜΜ - όλα μοιάζουν να επινοούνται στη στιγμή, με την τακτική 'βλέποντας και κάνοντας' χωρίς να υπάρχει καμία προετοιμασία για να βγούμε απ' την κρίση. Μόνο ένα μνημόνιο που είναι πολύ σκληρότερο αν δεν είχαν προηγηθεί οι 6 μήνες υποτιθέμενης σκληρής διαπραγμάτευσης.
8) Η εμφάνιση στην Αμερική
Μπορεί ο σκοπός του ταξιδιού να ήταν να μαζευτούν επενδύσεις (και γι' αυτό να φίλησε εκεί που έφτυνε παλιά, βλέπε Μπιλ Κλίντον) όμως με την απροετοίμαστη, μικροπολιτική και σε κακά αγγλικά συνομιλία του με τον Κλίντον, και παρά την αβάντα της Γιάννας Αγγελοπούλου, μάλλον έδιωξε μακριά τους πιθανούς επενδυτές...
9) Επικοινωνιακή τακτική
Το ίδιο κάνουν όλες οι κυβερνήσεις πάνω κάτω, αλλά από μια αυτοαποκαλούμενη νεανική, αριστερή κυβέρνηση που φέρνει το Καινούργιο περιμένεις καλύτερα πράγματα. Συνοψίζεται στην εξής φράση: «Η ΝΔ είναι ακροδεξιοί, ο Σταύρος είναι τσιράκι των εργολάβων, το ΠΑΣΟΚ είναι διεφθαρμένο, δεν μετράει η γνώμη κανενός απ' αυτούς, κι αν υπάρχει κάποιος άλλος που λέει αρνητικά για μας είναι πληρωμένος.»
Την ίδια ώρα ξαναγίνεται viral το βιντεάκι με την «ομάδα των social media του ΣΥΡΙΖΑ» αυτών δηλαδή που αν ανήκαν σε αντίπαλο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους χαρακτήριζε «έμμισθα τρολ»...
***
+ Δύο μεγάλα καλά (κατά τη γνώμη μου)
Αφορούν ζητήματα που φαινομενικά μοιάζουν δευτερεύοντα, την ανακοίνωση απ' τον Υπουργό Δικαιοσύνης πως το Σύμφωνο Συμβίωσης θα επεκταθεί και στα ομόφυλα ζευγάρια, και η υπογραφή Σκουρλέτη για να αρθούν τα εμπόδια για την δημιουργία αποτεφρωτηρίων νεκρών. Είναι ουσιαστικά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το μεν πρώτο το είχε ξανα-υποσχεθεί ο Υπουργός Δικαιοσύνης και στις πρώτες προγραμματικές δηλώσεις, πριν σχεδόν 9 μήνες, κι όμως δεν το έκανε ποτέ ενώ είχε το χρόνο, και τώρα το υπόσχεται ξανά. (Παρότι σε καμία περίπτωση το Σύμφωνο δεν είναι αρκετό -χρειάζεται Πολιτικός Γάμος, τελεία και παύλα- μακάρι να γινει και να μη μας κοροϊδέψουν πάλι.)
Για το δεύτερο ο Υπουργός υπέγραψε, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα γίνουν αποτεφρωτήρια, είναι στο χέρι των Δημάρχων να πολεμήσουν με την Εκκλησία, χωρίς φυσικά να υπολογίζουν στη στήριξη της Κυβέρνησης, που όπως είδαμε αντί να διαχωρίσει Εκκλησία και Κράτος κοντεύει να τα ενώσει πιο πολύ από ποτέ...
σχόλια