Να 'σαι καλά, ναι. Η αυτοπεποίθησή μου ανέκαθεν ήταν στα τάρταρα, ειδικά σε θέματα με το άλλο φύλο (είμαι δυστυχώς λούζερ).Αυτό που γράφεις στη δεύτερη παράγραφο του στιλ "όταν κάποια άλλη θα αγαπάς, θα τη θυμάσαι αυτή και θα γελάς" (όπως λέει και ένα τραγούδι) το έχω σκεφτεί αλλιώς: ότι θα τη θυμάμαι και θα "κλαίω", όχι για αυτή, αλλά για την επόμενη που θα με "ακυρώσει"... Φαύλος κύκλος...Την πέτυχα και σήμερα τυχαία. Ό,τι και αν γίνει, είναι τρομερά ερωτεύσιμη. Δε χορταίνω να της μιλάω!
19.10.2015 | 00:21
Γιατί ρε αγόρι μου;
Βγαίνεις με μια κοπέλα που γνώρισες αυτή τη βδομάδα (κολλητή καλού φίλου), κούκλα, δυναμική, ξύπνια, σου αρέσει πολύ, ας είμαστε ειλικρινείς, αυτές οι μπλε ματάρες της σου "έκλεψαν" την καρδιά από την πρώτη στιγμή!Και συ βγάζεις έναν άλλο εαυτό, πολύ "άνετο" (ενώ δεν είσαι), πολύ βαρύς και ασήκωτος, πολύ "άντρας" και ας το παραδεχτούμε φαίνεσαι και πολύ μαλ...ας!Γιατί ρε αγόρι μου συνεχώς αυτοκαταστρέφεσαι; Γιατί δεν μπορείς να συμπεριφερθείς επιτέλους ώριμα και συνειδητοποιημένα και όχι σαν αγοράκι δεκαπέντε ετών;Τι να κάνω; Από το άγχος μου να φανώ "χαλαρός" τα κάνω πάντα όλα μούσκεμα για να μην πω τίποτε άλλο!Εντάξει, (και) αυτήν την έχασα, όχι ότι την είχα και ποτέ, αλλά πάει, έτσι όπως ήμουν σήμερα (πολύ βαρύ πεπόνι, ενώ πάντα είμαι χαμηλών τόνων!), να με ξαναπάρει τηλέφωνο δύσκολο...Γιατί ρε αγόρι μου;
6
