Προσπάθησε αυτό που σου λένε οι άλλοι να μην μπαίνεις σε διαδικασία σύγκρισης, αλλά ξέρω ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο.Πάντως δεν είναι θέμα ότι οι άλλοι είναι πιο έξυπνοι ή δουλεύουν περισσότερο, παιζουν ένα σωρό πράγματα ρόλο. Για παράδειγμα: ευκαιρίες περιβάλλοντος, τύχη, από που προέρχεται ο καθένας: άλλο να ξεκινάς από το Ω για να φτάσεις στο Α και άλλο από το Δ για να φτάσεις στο Α, γενικότερη υποστήριξη, οικογενιακή, γνωριμίες, παροχέ κ.α. Δύσκολο να δεκτούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι διαφορετικών ταχυτήτων αλλά όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τοσο λιγότερα ψυχολογικά γεμίζουμε. Κάνε αυτά που μπορείς στο βαθμό που μπορείς και προσπαθησε να μην τρελαίνεσαι, κοιτα να χαιρεσαι την ζωη οσο μπορεις γιατι στον αγωνα για ανοδο ξεχνας συνηθως να κανεις αυτό και φτανεις να μην ζεις καθολου από την υπερπροσπάθεια να ζήσεις και να φτιάξεις μια καλύτερη ζωή. Ηρεμία γιατί θα τρελαθείς στο τέλος,είναι άσχημη λουπα αυτή που βρίσκεσαι.
28.10.2015 | 16:31
Αισθάνομαι ένα τίποτα
Έχω έναν ξάδερφο στην ίδια ηλικία με εμένα (27) να έχει τη σταθερή του δουλειά σχεδόν 10 χρόνια και τώρα είναι έτοιμος να αγοράσει ένα σπίτι των 300.000 δολλαρίων. Εμείς εδώ με το ζόρι να νοικιάσουμε μία γκαρσονιέρα, κι αυτός πάει και αγοράζει ολόκληρο σπίτι (μαγκιά του) και είναι κάτω των 30. Ήδη έχει δικό του καινούριο αμάξι το οποίο έχει πολλά έξοδα. Οκ, μένει στο πατρικό του σπίτι ακόμα αλλά και πάλι, τόσο γρήγορα μαζεύτηκαν; Και θέλει να κάνει και παιδιά πριν τα 30. Ένας άλλος ξάδερφος, κάπου στα 20, ακόμα δεν βγήκε από το αυγό που λένε, έχει αγοράσει ένα μεγάλο τζιπ, από αυτά που έχουν οι "λεφτάδες", θα μποορύσε να το είχε ο πατέρας μου αυτό το αμάξι και όχι κάποιο 20χρονο, εξελιγμένο, με οθόνες, GPS κτλ. Και εκτός από αυτό, είναι και η τύχη με το μέρος τους. Ένας άλλος ξάδερφος, κάτω των 30 κι αυτός ή 30 ακριβώς, πούλούσε το σπίτι του για $700.000 και ήρθε ένας αγοραστής και αντί για 700 του έδωσε $1.500.000. Ντάξει λέω. Τα παιδιά εκεί δουλεύουν από τα 12-15 και όχι επειδή έχουν ανάγκη από χρήματα όπως εμείς, αλλά επειδή είναι κοινωνικό πρεπει, είναι φυσιολογικό, συνηθισμένο. Έτσι ώστε όταν φτάσδουν 18 θα μεγάλη επαγγελματική εμεπιρία. Εγώ εδώ αιθάνομαι λες και είμαι 15 και δεν έχω μπει καλά καλά στην αγορά εργασίας. Όλα αυτα δεν τα λέω με κακία ούτε ζήλεια, αυτό που θέλω να πω είναι ότι τα παιδιά εκεί είναι πολύ προχωρημένα σε σχέση με μας. Δε λέω ότι εμείς έχουμε μόνο αρνητικά αλλά έχουμε και πολλά θετικά, όπως και εκείνοι έχουν αρνητικά και θετικά, όπως και η κάθε χώρα και ο κάθε άνθρωπος. Απλά εγώ αναφέρομαι στον συγκεκριμένο τομέα. Να δω εγώ πότε θα φθάσω μέχρι εκεί, κι αν φτάσω ποτέ!
3
