ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω οργή και αγανάκτηση. Νιώθω ψυχικά σακατεμένη. Τυγχάνει να είμαι ένα από τα χιλιάδες ΑΜΕΑ αυτής της χώρας. Κοντά στα 20 με ΣΚΠ (σκλήρυνση κατά πλάκας). Υποτίθεται ότι ζω σε μία χώρα που έχει ένα οργανωμένο σύστημα πρόνοιας, ένα ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΈΝΟ κράτος πρόνοιας. Και στη χώρα αυτή, το κράτος σε αναγκάζει να περνάς από "ειδική" επιτροπή για να πιστοποιήσει την αναπηρία σου για ένα αυτοάνοσο νόσημα με φθίνουσα πορεία που πρόκειται να έχεις για όλη σου τη ζωή. Σαν να μη φτάνει ο καθημερινός σκληρός αγώνας με την πραγματικότητα της ασθένειας και τα αρνητικά συνεπακόλουθά της (μέχρι και την άρνηση κάθε εργοδότη να σε προσλάβει μόλις μάθει ότι έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας) τώρα πρέπει να περνάς από τους 4-5 "επίτροπους" που σε εξετάζουν από την αρχή, σου σκανάρουν με το απαίσιο ιατρικό τους βλέμμα το σώμα και σε αντιμετωπίζουν σαν απόβρασμα της κοινωνίας. Το παίζουν Θεοί πάνω σου τη στιγμή που αδυνατούν ως ειδήμονες να θεραπεύσουν οριστικά το πρόβλημά σου. Είναι σε θέση να σε κρίνουν όταν δεν ξέρουν τον εφιάλτη που βιώνεις κάθε φορά που έρχεσαι αντιμέτωπος με την ασθένειά σου, και στις πιο δύσκολες περιπτώσεις αυτό συμβαίνει καθημερινά. Στα ΚΕΠΑ περίμεναν δεκάδες άτομα όλων των ηλικιών. Και οι μικροί "Θεοί" βρισκόταν διάσπαρτοι στις αίθουσές τους κρίνοντας κάθε πέντε λεπτά άλλον έναν "σακάτη". Ποιος οργάνωσε αυτό το σύστημα; Μόνο αηδία και αποστροφή μπορώ να νιώσω. Ο κόσμος ταλαιπωρείται (και δεν μιλάμε για τον οποιονδήποτε, αλλά για ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα υγείας) για να περάσει από μία αίθουσα από 5 μ@λ@κες (και συγγνώμη για την ανεπίτρεπτη λέξη που χρησιμοποιώ) και να του πουν μετά από 20 μέρες το ίδιο πράγμα (αφού είναι η κοινή γραμμή που ακολουθείται πλέον): ΕΙΣΤΕ ΜΙΑ ΧΑΡΑ, ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΠΗΡΙΑ. Και εσύ ο κακομοίρης που περιμένεις με τις ώρες να περάσεις από την κωλοεπιτροπή, αφού σε κάνουν να νιώσεις περίλυπος ακόμη και σκουπίδι γυρίζεις σπίτι σου και αντιμετωπίζεις πλέον αυτό που τόσο καιρό προσπαθείς να παραβλέψεις: το στίγμα. Γιατί έτσι σου φέρονται, σαν να είσαι δακτυλοδεικτούμενος. Για εκείνους, είσαι απλώς ένα μίασμα για την κοινωνία, όχι ένας άνθρωπος που υποφέρει.