ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζω πως θα έπρεπε να ζητήσω πάλι ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό... Θέλω να πιστεύω ότι είμαι καλός άνθρωπος, φιλεύσπλαχνος, καλλιτεχνικός κι ευαίσθητος. Επίσης δε μου λείπει το μυαλό και αποδεδειγμένα πετυχαίνω σε οτιδήποτε καταπιαστώ... αλλά όταν έχω μεταπτώσεις διάθεσης, τις εξωτερικεύω χωρίς έλεγχο, με λάθος τρόπο σε λάθος άτομα, με δράμα και (λεκτική) βία. Οικογένεια κι αν τύχει, θα πάρει και τον όποιο ερωτικό σύντροφο η μπάλα. Δεν εκπλήσσομαι που σύντομα γίνονται καπνός ή κρατούν αποστάσεις. Ούτε εγώ θα μου έκανα παρέα.Στην καλύτερη περίπτωση, με το όσο το έχω βιώσει, χρόνια (μανιο-)κατάθλιψη... στη χειρότερη εμμονές και τάσεις αυτοκαταστροφής. Θα έγραφα κι άλλες λεπτομέρειες αλλά ντρέπομαι πολύ. Δεν θέλω πια να είμαι βάρος στους δίπλα μου αλλά ούτε να υποφέρω μονάχη. Έχω αρχίσει να βλέπω τον εαυτό μου ως ελαττωματικό κι αναλώσιμο... Θλίβομαι, κλαίω με τις ώρες, νιώθω μια κάθαρση, μια ικανοποίηση... Έπειτα φτου κι από την αρχή. Αισθάνομαι εθισμένη στη δυστυχία, κι ας ακούγεται μαζοχιστικό. Αν δεν το πολεμήσω θα με φάει... κι ο νοών νοείτω.Δεν έχω και λεφτά... Άρα θα απευθυνθώ σε δημόσια υπηρεσία ψυχικής υγείας.Ευχαριστώ που με διαβάσατε, καλοδεχούμενες απόψεις και συμβουλές.