ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από παιδί που ήμουνα δεν μπορώ να κρύψω ότι έτρωγα πολύ.Αλλα δεν μπορώ να κατηγορήσω και την μητέρα μου απόλυτα γι'αυτό.Έκανε τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα η καημένη και όλες τις ώρες έμενα με την γιαγιά μου.Η γιαγιά μου,σαν όλες τι γνωστές γιαγιάδες.Ήμουν και ειμαι το μόνο της εγγόνι βλέπετε.Η μητέρα μου το ίδιο και προφανως το έκανε επειδή ένιωθε τύψεις αφού έλειπε 18 ώρες την ημέρα για δουλειά.Έτσι κι εγώ ως παιδί ζητούσα μόνο να τρώω.Καθώς μεγάλωνα λοιπόν πάχαινα.Το περίεργο είναι όμως ότι στο σχολείο ποτέ δεν δέχτηκα πειράγματα γι'αυτό.Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι Α'Γυμνασίου ήμουν 1,75 ύψος και 125 κιλά.Ίσως βέβαια να έφταιγε και το ότι παρά το μπόι μου ήμουν ευλίγιστη και ήμουν μέσα σε όλα.Είχα φιλίες και εκτός σχολείου.Και κάπως έτσι μεγάλωνα λοιπόν.Η αλήθεια είναι πως παρ'όλα αυτά είχα σκεφτεί πολλές φορές να ζητήσω από την μητέρα μου να πάω σε διαιτολόγο και γυμναστήριο,αλλά είχε αφήσει την μία δουλειά,η γιαγιά μου δεν έπαιρνε σύνταξη και με τα φάρμακα της, το ενοίκιο και όλα όσα θέλει ένα σπίτι δεν θα τα βγάζαμε πέρα,οπότε το άφηνα στην άκρη.Το θετικό,αλλά και πάλι περίεργο ήταν πως αν και έτρωγα όπως είχα συνηθίσει,ευτυχώς η ζυγαριά δεν ανέβηκε ποτέ παραπάνω.Είχα κολλήσει στα 125 κιλά μέχρι και τα 20 μου τουλάχιστον.Τότε περίπου ήταν που είχα βρει και την πρώτη μου δουλειά.Δουλειά σε ζαχαροπλαστείο.Και αφού δεν γνωριζόμαστε,θα σας είμαι και εδώ ειλικρινής και θα σας πω πως την δουλειά αυτή την είχα βρει επειδή μεσολάβησε μια γυναίκα που η μητέρα μου πήγαινε και της καθάριζε το σπίτι.Τώρα πια είχα την δική μου δουλειά,τα δικά μου λεφτά και δεν θα επιβάρυνα άλλο την μητέρα μου.Κι έτσι πήρα την μεγάλη απόφαση.Πήγα και γράφτηκα στο γυμναστήριο της γειτονιάς μου.Είχε και διαιτολόγο,οπότε με βόλευε στα πάντα.Αλλά δεν ήξερα...Στα 20 μου χρόνια λοιπόν δέχτηκα την πρώτη κοροιδία από τους γυμναστές και από τους γυμναζόμενους.Άντρες γυναίκες.Ξέρετε,είχα την εντύπωση πως κυρίως οι εργαζόμενοι ενός γυμναστηρίου ήταν εκεί για να βοηθάνε άτομα σαν εμένα,αλλά μάλλον όχι...δεν ήταν εκεί γι'αυτό.Ήταν εκεί για το ψώνιο τους και μόνο.Άτομα σαν εμένα τα έβλεπαν υποτιμιτικά.Σαν να είμαι κατώτερο ον.Ευτυχώς είχα πληρώσει μόνο ένα μήνα.Και έκανα το πρόγραμα μου κανονικότατα προσπαθώντας να μην τους δίνω σημασία.Σε αυτόν τον ένα μήνα είχα καταφέρει και είχα χάσει 15 ολόκληρα κιλά,μα κανείς εκεί μέσα δεν το έβλεπε!Μέχρι και η διαιτολογος που είχανε μου έλεγε τέλος πάντων θα δείξει,δεν ελπίζω σε εσένα.Μόλις πέρασε ο μήνας λοιπόν έφυγα.Μια βδομάδα αφότου έφυγα από το γυμναστήριο,πέρασε από το ζαχαροπλαστείο που δούλευα ένα παιδί από αυτά τα "ψώνια" που ήταν εκεί μέσα,ο οποίος με ρώτησε απλά τι ώρα σχολάω και αν έχω ορεξη να μιλήσουμε μετά.Τον ρώτησα για τι ακριβώς,μου είπε ενα σκέτο για το καλό σου και του είπα την ώρα και το μέρος.Πιάσαμε ένα παγκάκι σε ένα πάρκο και κάτσαμε και μιλήσαμε.Μου πρότεινε ένα άλλο γυμναστήριο και μου είπε πως εκεί εργάζεται αυτός,αλλά πήγε στο άλλο για έλεγχο του ανταγωνισμού και μόνο.Μου είπε να πάω μόνο για ένα μήνα και αν δεν μου αρέσει φεύγω.Και τελικά αποφάσισα να παω.Και πήγα.Η αλήθεια είναι πως εκεί είχε μεν και ανθρώπους γυμνασμένους,αλλά είχε και ανθρώπους σαν εμένα,που απλά παλευαν να χάσουν κιλά.Δεν υπήρχε όμως χλευασμός γύρω,ούτε περίεργα βλέμματα.Υπήρχαν γυμναστές-ριες που έδιναν βάση σε αφράτους ανθρώπους και πραγματικά ήθελαν να μας βοηθήσουν να χάσουμε κιλά.Και τα κατάφερα στο τέλος!Μέσα σε ένα χρόνο είχα φτάσει να ζυγίζω 70 κιλά με μόλις 25% λίπος στο σώμα μου!Και να σκεφτεί κανείς ότι τότε δούλευα ακόμα στο ζαχαροπλαστείο!Αφού να σκεφτείς το αφεντικό μου μου έλεγε για πλάκα σταμάτα να χάνεις,θα νομίζει ο κόσμος ότι δεν τρώγονται οι πάστες μου!Εντελώς άλλος άνθρωπος!Κοιτάζω πολλές φορές τις φωτογραφίες μου από το παρελθόν και δεν το πιστεύω ούτε εγώ η ίδια!Τώρα είμαι 32 χρονών και από τα 21 μου που έφτασα σε αυτά τα κιλά,παίζω μεταξύ 65-70.Δεν έχω ξεφύγει και η αλήθεια είναι πως απλά πηγαίνω ακόμα γυμναστήριο.Δυστυχώς όχι σε εκείνο,γιατί έχω φύγει από την πόλη μου,αλλά σε ένα άλλο με ψωνισμένους οι οποίοι όταν βλέπω να χλευάζουν ανθρώπους που θέλουν να προσπαθήσουν να χάσουν κιλά,ως πελάτισα τους που είμαι τους χώνομαι άγρια και τους κατηγορώ για πλήρης ανικανότητα!Μακάρι να υπάρχουν εκεί έξω γυμναστές-ριες σαν αυτόν που με νοιάστηκε κι εμενα,ξέρετε,αυτούς που νοιαζονται τους άλλους και τους βοηθούν,γιατί κανονικά για αυτό επιλέγει κανείς αυτό το επάγγελμα,για να φέρνει ανθρώπους στον σωστό διατροφικό και σωματικό δρόμο και όχι για να χλευάζει όσους δεν τον έχουν φτάσει ακόμα!Γιατί όλοι-ες μπορούμε να καταφέρουμε τον όποιο στόχο μας,αρκεί να το πιστέψουμε και να το παλέψουμε και αν δεν έχετε βρει εσείς ακόμα τον τρόπο,σας εύχομαι να βρεθεί κάποιος-α κοντά σας να σας βοηθήσει σε όποιον στόχο σας,αρκεί να είναι για καλό!