Ο αριθμός των μαθητών στην τάξη και η προοπτική πως το παιδί τους θα λαμβάνει την απερίσπαστη προσοχή του δασκάλου του, είναι, για τους περισσότερους γονείς τουλάχιστον, τα δύο βασικά χαρακτηριστικά ενός καλού σχολείου.
Αρκετοί μάλιστα είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν μια περιουσία σε σχολικά δίδακτρα για να μπορέσουν τα παιδιά τους να φοιτήσουν στα καλύτερα και ακριβότερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια του κόσμου.
Για τον 10χρονο Άρον Άντερσον είναι αδύνατον να μην έχει την πλήρη προσοχή των δασκάλων του.
Ο μικρός ζει στο αρχιπέλαγος του «Out Skerries», στο νησί Shetland, βορειανατολικά της Σκωτίας και είναι ο μοναδικός μαθητής της κοινότητας.
Ο Άρον, που θέλει όταν μεγαλώσει να γίνει ψαράς σαν τον πατέρα του, παραδέχεται στη βρετανική εφημερίδα Telegraph ότι κάποιες φορές είναι περίεργο που είναι το μοναδικό παιδί στο σχολείο: «Μερικές φορές είναι αρκετά περίεργο που δεν υπάρχει κανένας άλλος μέσα στην τάξη. Αλλά μου αρέσει το νησί μου. Μπορώ να κάνω εξερεύνηση με το ποδήλατο και τα καλοκαίρια να κολυμπάω και να βουτάω από την προβλήτα».
Η εκπαίδευση του κοστίζει στο τοπικό κοινοτικό συμβούλιο 75.357 λίρες το χρόνο, τα διπλάσια απ’ όσο κοστίζουν τα δίδακτρα για μια εσωτερική θέση στο Ήτον.
Ο Άρον κάνει καθημερινά αγγλικά, μαθηματικά, φυσική, καθώς και μαθήματα μαγειρικής και κατασκευών, σ’ ένα μοντέρνο κτίριο δύο αιθουσών δίπλα στη θάλασσα, όπου βρίσκονται άλλωστε και όλα τα άλλα πράγματα στο μικροσκοπικό Shetland, 386 μίλια βόρεια του Εδιμβούργου.Στα μαθήματα περιλαμβάνεται και το καθημερινό περπάτημα ενός περίπου μιλίου παρέα με το δάσκαλο του, Τζιν Χάρλοου.
Μιας και είναι το μοναδικό παιδί στο νησί, οι καλύτεροι φίλοι του Άρον είναι ο σκύλος του, κάτι πάπιες και πολλά κοπάδια από πρόβατα.
Μέχρι πρόσφατα, το σχολείο είχε και άλλα παιδιά. Τον αδερφό του Άρον, Ιβάν, τον Όουεν, και τους Ίθαν και Σκοτ Άρθουρ. Όλοι όμως έφυγαν για να φοιτήσουν στο γυμνάσιο, στο κοντινό Lerwick που απέχει δυόμιση ώρες με το πλοίο και επιστρέφουν μόνο τα σαββατοκύριακα ή στις διακοπές, αν και εφόσον το επιτρέπει ο καιρός.
Η μητέρα του Άρον, Ντενίζ, αδιαμφισβήτητος πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων λέει στην εφημερίδα: «Αυτός θα είναι ο πρώτος χειμώνας που ο Άρον θα τον περάσει μόνος του, οπότε είναι δύσκολο να πούμε πως θα είναι. Νιώθω άσχημα για τον Άρον, αλλά είναι πραγματικά χαρούμενος εδώ. Ο χρόνος που περνάει κάνοντας παρέα μόνο με ενηλίκους τον έχει ωριμάσει, όμως του αρέσει να ταξιδεύει στην ενδοχώρα για να παίξει με τ' άλλα παιδιά».
«Εύχομαι να μπορούσαμε να γυρίσουμε το χρόνο δέκα χρόνια πριν. Θα ήταν πολύ ωραία να είχαμε μερικές ακόμη οικογένειες εδώ. Αν κάποιος όμως αποφασίσει να μετακομίσει στα μέρη μας, να ξέρει ότι εδώ υπάρχει ένα δεκάχρονο αγόρι για να παίζει με τα παιδιά του».
Πηγή: Telegraph
