__________________
1.
Αμπα, η κολλητή μου είναι το άλλο μου μισό και την υπερ αγαπώ.
Σήμερα όμως, ανησυχώ πάρα πολύ γι' αυτήν. Είχε μια ερωτική απόρριψη και υποψιάζομαι ότι έχει κάνει διάφορα τρελά πράγματα σε βάρος του πρώην της και της νυν κοπέλας του για να χωρίσουν. Την κατηγορούν πια γι' αυτά κι εκείνη τα αρνείται.
Λέει ότι την υποψιάζονται άδικα, ακόμα όμως κι εγώ έχω ενδείξεις ότι λέει ψέματα. Μια λεπτομέρεια που μάλλον μόνο εγώ την έχω καταλάβει την έχει προδώσει.
Πρώτη φορά νιώθω τη φιλία μας να κομματιάζεται. Νιώθω κάτι να πεθαίνει μέσα μου. Δε ξέρω τι να κάνω. Από τη μια θέλω να της πω τι πιστεύω. Αν της τα πω στα ίσα κοιτώντας την στα μάτια νομίζω θα μου πει την αλήθεια. Από την άλλη, αν έχω άδικο? Θα διαλυθεί. Δε θα μου το συγχωρήσει και δε θέλω να νιώθει ότι είμαι κι εγώ μαζί με αυτούς που την αμφισβητούν. Μόνο εμένα έχει στην παρούσα φάση για να μιλάει, να εμπιστεύεται.
Θα τρελαθώ αλήθεια. Αν ισχύουν όσα την υποψιάζομαι, θα πρόκειται απλά για μια άγνωστη, κάποια που δεν είναι η φίλη μου.
Σκέφτομαι μήπως είναι καλύτερα να το καταπιώ, να τη στηρίξω ψυχολογικά κι όταν είναι καλύτερα να της πω τι πιστεύω.
Κλαίω που στα γράφω. Πες μου τη γνώμη σου.
Σ'ευχαριστώ και σε παρακαλώ απάντησέ μου γρήγορα, θα σπάσει το κεφάλι μου..- Μαύρη απελπισία
Δεν μπορώ να σου απαντήσω αν δεν πεις ποια είναι τα «τρελά». Αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα. Το ότι σου φαίνονται τρελά εσένα δεν λέει απολύτως τίποτα. Αν θέλεις τη γνώμη άλλου, ξεκίνα από αυτό, τα υπόλοιπα εξαρτώνται από αυτή την απάντηση.
Αυτά ως προς τη γνώμη μου. Τώρα αν εσένα σου φαίνονται τόσο τρελά ώστε να νιώθεις ότι η φιλία σας κομματιάζεται, δεν έχει σημασία η γνώμη των άλλων. Ο καθένας έχει το δικό του σύστημα αξιών. Αν για σένα είναι τόσο τρομαχτικά αυτά που έχει κάνει, είναι πολύ σημαντικό να είσαι βέβαιη ότι έγιναν. Ετοιμάσου, γιατί ένα είναι σίγουρο: η σχέση σας δεν θα μείνει ίδια, ό,τι και να γίνει στο τέλος. Είτε την υποψιάζεσαι άδικα και θιχτεί, είτε την υποψιάζεσαι δίκαια και την ντροπιάσεις με την ανακάλυψη, η φιλία σας θα δοκιμαστεί. Για να την αποκαλείς το «άλλο σου μισό» σημαίνει ότι την είχες εξιδανικεύσει, και αυτό που γίνεται τώρα θα γινόταν έτσι κι αλλιώς. Είναι μια ευκαιρία να ωριμάσετε και οι δύο μέσα από αυτό που θα γίνει, ό,τι κι αν είναι. Αυτό που πεθαίνει μέσα σου είναι μια κάπως ρομαντική άποψη άσπιλης σχέσης, της «κολλητής».
Οι άνθρωποι έχουν ενδιαφέρον επειδή είναι ατελείς, και ναι, μερικές φορές μπορεί να περνάνε δύσκολα και να κάνουν τρελά. Πριν ξεκινήσεις αυτό το ταξίδι, λίγο κράτει με την ηθική, ναι; Αν κάνει τρελά, δεν είναι πολύ λογικό να τα αρνείται και να λέει ψέματα ότι δεν τα έχει κάνει; Θα προτιμούσες να κάνει τρελά και να μην το καταλαβαίνει καν; Λες να της αρέσει που φέρεται έτσι; Λες να μην ξέρει ότι αν το καταλάβεις θα πέσει στα μάτια σου; Αν την υπεραγαπάς, χρησιμοποίησε αυτή την αγάπη για να καταλάβεις, πριν καταδικάσεις.
__________________
2.
Γιατί οι άντρες, ενώ απεχθάνονται την αγενή απόρριψη στο καμάκι τους, οι ίδιοι μόνο ξύλο δε ρίχνουν όταν τους φλερτάρουν άλλοι άντρες;
Διότι οι στρέιτ άντρες αυτού του τύπου έχοντας ενσωματώσει την πατριαρχία, πιστεύουν ότι έχουν όλα τα δικαιώματα να επιβάλουν την παρουσία τους στις γυναίκες. Οι γυναίκες έχουν την υποχρέωση να ανταποκριθούν, γιατί για αυτούς οι γυναίκες προσδιορίζονται από την προσοχή που τους δίνουν οι άντρες. Αν οι άντρες τις αγνοούν, δεν χρειάζεται να υπάρχουν, οπότε όταν τις φλερτάρουν, πρέπει να δείχνουν κάποιου είδους ευγνωμοσύνη. Η τσίτα που νιώθουν συνέχεια μέσα τους μήπως μια γυναίκα τους απορρίψει – άρα δεν είναι από τους άντρες άλφα ποιότητας, αλλά τα ρετάλια που απορρίπτουν οι γυναίκες – τους κάνει να τις μισούν εκ των προτέρων. Οργίζονται όταν εισπράττουν απόρριψη, αλλά επιβεβαιώνουν τη θεωρία τους όταν μια γυναίκα ανταποκρίνεται θετικά.
Η πορεία αυτή δεν είναι εύκολη, και είναι γεμάτη νάρκες. Ο ρόλος τους είναι ένας, και πολύ αυστηρά προσδιορισμένος, και γι'αυτό δεν τους αρέσει όταν μια γυναίκα κάνει το πρώτο βήμα (γιατί έτσι δεν προσδιορίζεται από τον ίδιο, δεν γίνεται ορατή επειδή την έχει επιλέξει ο ίδιος, χάνει την κυριαρχία του). Η ελάχιστη αμφισβήτηση του ανδρισμού τους προκαλεί τεράστιο, τυφλό πανικό, και η προσοχή ενός άλλου άντρα στο άκαμπτα ετεροφυλόφιλο σύμπαν είναι ό,τι πιο τρομαχτικό μπορεί να τους συμβεί. (Και στον τρόμο αντιδρούν με οργή).
__________________
3.
Αγαπητή α μπα
Τι απαντάμε στους αγενείς; Και εξηγούμαι. Είμαι αγροτική γιατρός , έχω 2 βδομάδες που ξεκίνησα δουλειά σε μικρό νοσοκομείο της περιφέρειας. Σήμερα το πρωί θα παραγγέλναμε καφέδες κι απο ευγένεια ρώτησα έναν τραυματιοφορέα που έτυχε να είναι δίπλα αν θέλει κάτι να του παραγγείλω. Να πω ότι όντας καινούρια έχω ανταλλάξει με τον συγκεκριμένο άνθρωπο μόνο κάτι καλημέρες και ποτέ δεν είχε προηγηθεί διάλογος. Η απάντηση του ήταν πως "αν το έξυνα όπως εσείς θα παιρνα καφέ αλλά βλέπεις κουράζομαι και δεν το ξύνω". Δυστυχώς αν και πολύ ήθελα εκείνη τη στιγμή έφυγα χωρίς να απαντήσω κάτι. Έκανα μόνο μια γκριμάτσα και είπα μάλιστα. Τι θα μπορούσα να είχα πει; Μου τη σπάει που χαλιέμαι με κουβέντες αγνώστων, φεύγω χωρίς να απαντήσω και επιπλέον κουβαλάω τη σκηνή στο κεφάλι μου όλη μέρα. Γιατί η αγένεια είναι για κάποιους τόσο εύκολη; (να σημειώσω ότι είμαι αρκετά ψαρωμένη γενικά , πόσο μάλλον σε καινούριο εργασιακό περιβάλλον, και δε μ'αρέσει να τσακώνομαι , αλλά κάτι τέτοιες στιγμές νιώθω οτι αν βρεθεί ευκαιρία εν καιρώ θέλω να τιμωρήσω τον άλλο με πάθος.)
Τους είναι εύκολη γιατί έχουν μεγαλώσει σε τέτοιο περιβάλλον, αυτόν τον τρόπο έκφρασης έχουν. Οι αγενείς δεν ταπώνονται. Δεν υπάρχει φράση που θα τους βουλώσει. Για να το βουλώσεις πρέπει να νιώθεις μέσα σου τη ντροπή, και αν είχαν μέσα τους την ντροπή, δεν θα μιλούσαν έτσι. Μόνο στη γλώσσα τους καταλαβαίνουν, και αν δεν τη μιλάς, ξέχνα το. Σε αυτό που σου είπε μόνο κανονικές βρισιές μπορεί να τον ξένιζαν κάπως, αλλά θα ανοίγατε παρτίδες.
Κλείσε τις παρτίδες. Δεν γίνεται να μη χαλιέσαι, γίνεται όμως να μην ψάχνεις να βρεις τι θα μπορούσες να πεις. Τίποτα, είναι η απάντηση. Θα κερδίσεις τον σεβασμό με τον δικό σου τρόπο, σιγά σιγά. Και αν όχι, είσαι γιατρός και είναι τραυματιοφορέας, η επαγγελματική σας σχέση είναι ξεκάθαρη.
__________________
4.
Σκηνή 1:
Ένας άντρας είναι σκυμμένος κάτω στο αυτοκίνητό του. Ξαφνικά ένα coup de pied βρίσκεται στην μύτη του και μια μύτη γόβας (ή δάκτυλα) στα χείλη του. Σηκώνει το βλέμμα του προς τα πάνω, υποτακτικό λόγω της θέσης του. Μια γυναίκα τον ρωτά: "Μπορείτε να με πληροφορήσετε πού είναι....; "
Σκηνή 2:
Το ζευγάρι βρίσκεται γυμνό στην μπανιέρα Κάθονται εκατέρωθεν. Δεν συμβαίνει τίποτα -φαινομενικά- αλλά ο άντρας βγάζει φωνές ευχαρίστησης. Η γυναίκα απλώνει το πόδι της και τον σπρώχνει/καθηλώνει στο χείλος της μπανιέρας. Στην συνέχεια εκτείνει το ίδιο ή το άλλο μπροστά από το πρόσωπό του προ(σ)καλώντας τον να το γλύψει. Παίρνει τα δάκτυλα του ποδιού της στο στόμα του και αρχίζει να τα πιπιλά με ηδυπάθεια.
Σκηνή 3:
Σκηνή μάχης μεταξύ άντρα και γυναίκας σε ταινία δράσης: Ο άντρας θα φάει διάφορα χτυπήματα στο πρόσωπό του από τα πέλματά της, ενώ εάν νικηθεί από την γυναίκα, η τελευταία θα τον πατήσει κάτω στο κεφάλι με τα πόδια της.
Τις παραπάνω σκηνές τις συναντάμε σε διάφορες κινηματογραφικές ταινίες. Εκτός από την σκηνή 2, όπου είναι προφανές και στις άλλες, αλλά και σε άλλες ανάλογες υπάρχει ένας λανθάνων ερωτισμός Η απορία μου, λοιπόν, είναι η ακόλουθη: Είναι όλοι οι άντρες λίγο-πολύ ποδολάγνοι (δεν αναφέρομαι στις παθολογικές περιπτώσεις) ή μήπως πρόκειται για δημιουργία εξαρτημένου αντανακλαστικού, μαθημένης συμπεριφοράς κλπ; Εάν σε αντίστοιχες σκηνές η εστίαση και λανθάνων ερωτισμός υπήρχε στις βλεφαρίδες της γυναίκας, τί θα συνέβαινε;- **
Νομίζω ότι έχεις εστιάσει σε μερικές ομολογουμένως κλασικές σκηνές, αλλά αυτό που περιγράφεις γίνεται για ολόκληρο το γυναικείο σώμα. Στήθος, ώμοι, μέση, πλάτη, γλουτοί, για όλα υπάρχουν σκηνές. Εντάξει, για τις βλεφαρίδες όχι, αλλά για τις ματιές όλο νόημα, ναι. Από αυτό μέχρι το «όλοι οι άντρες είναι λίγο-πολύ ποδολάγνοι» είναι κάτι ποταμοί από νοητά άλματα.
__________________
5.
Αγαπητή Α, μπα; είμαι φανατική αναγνώστρια της στήλης σου. Μου αρέσει η οπτική σου και ο τρόπος που απαντάς στις ερωτήσεις, γι αυτό αποφάσισα να στείλω κι εγώ τον προβληματισμό μου:
Είμαι 19 χρονών και θέλω να αλλάξω τον εαυτό μου. Θέλω να αποκτήσω αυτοπεποίθηση, να νιώσω ανεξάρτητη.
Νομίζω οι γονείς μου και η νοοτροπία τους έχουν ριζώσει μέσα μου.
Δεν μπορώ να αφεθώ στον έρωτα γιατί, νοιώθω ενοχές. "Μην κάνεις σαν αυτές που γυρνάνε με τον ένα και με τον άλλο κακομοίρα μου! Όταν έρθει η ώρα να παντρευτείς, τότε θα ψάξεις για άντρα. Τώρα κοίτα να τελειώσεις τη σχολή σου!", λέει η μαμά.
Επιπλέον έχω ελάχιστη αυτοπεποίθηση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προσκολλώμαι στην μητέρα μου, να μην μπορώ να πάρω τις δικές μου αποφάσεις (γενικά να πράξω οτιδήποτε χωρίς την έγκρισή της), να μην αντέχω την απόρριψη, να προσκολλώμαι στα άτομα που μου δείχνουν λίγη προσοχή και στους φίλους μου, να λούζω τους πάντες με τα μπουγαδόνερα της ζωής μου, τα προβληματά μου, (ενώ ταυτόχρονα θέλω να λέω πως επιθυμώ προσωπική ζωή), να επιζητώ μανιωδώς την προσοχή, να πολυλογώ και να μιλάω συνεχώς για μένα.
Όταν συνειδητοποιώ όλα αυτά όμως είναι ήδη αργά. Η παρεξήγηση έχει γίνει, η παρέα έχει ενοχληθεί, ο σύντροφος και οι φίλοι έχουν απομακρυνθεί, κι έχω λάβει αποφάσεις ενάντια στις επιθυμίες μου.
Και ερωτώ; Πώς να ελέγξω λίγο τον εαυτό μου; Πως να δώσω χώρο και να στηρίξω τους φίλους μου;
Και το κυριότερο: Από που να αρχίσω; - A horrible person
Δεν βλέπεις συχνά 19χρονο που βλέπει τόσο καθαρά τον εαυτό του. Μπράβο σου, αναγνωρίζεις όλες τις προβληματικές συμπεριφορές σου χωρίς παραμόρφωση. Αυτό δείχνει μεγάλη δύναμη, μεγαλύτερη από όσο καταλαβαίνεις ότι έχεις. Άλλοι φτάνουν στη σύνταξη και ακόμη δεν έχουν πάρει μυρωδιά για το τι κάνουν.
Την αρχή την έχεις κάνει, και είναι η ανάλυση του εαυτού σου. Συνέχισε με τη μόρφωση. Ξεκίνα να διαβάζεις, να μαθαίνεις καινούρια πράγματα, να πηγαίνεις σε θέατρα, συναυλίες, εκθέσεις. Γίνε η καλύτερη φοιτήτρια που μπορείς να γίνεις. Όταν αρχίσεις να αποκτάς δεξιότητες, θα αρχίσεις να αποκτάς και αυτοπεποίθηση. Η αυτοπεποίθηση έρχεται μέσα από τα προσωπικά επιτεύγματα, όχι από την αντανάκλαση στα μάτια των άλλων. Αυτή είναι φευγαλέα.
Και κάτι ακόμα, πιο εύκολο. Αν καταλαβαίνεις ότι μιλάς συνέχεια για σένα, σταμάτα να μιλάς συνέχεια για σένα. Παρακολούθησε τον εαυτό σου και όταν βλέπεις ότι το κάνεις, σταμάτα τον. Μην μιλάς, κάνε ερωτήσεις. Αν σου φαίνεται δύσκολο και ακατανόητο, δε νομίζω το θέλεις στην πραγματικότητα.
__________________
6.
Αγαπητή Α Μπα,
Σκόπευα να γράψω την ιστορία της ζωής μου, αλλά αποφάσισα να τα γράψω πιο συμπτυγμένα. Όσο μπορώ!
Τι γίνεται όταν κάποιος φίλος-φίλη σταματάει να σου μιλάει στα καλά του καθουμένου; Τον/την πιάνεις από το χεράκι να μιλήσετε για να τον/ην ρωτήσεις τι του/ης έκανες, ή ακολουθείς την ίδια τακτική της περιφρόνησης;
Αυτό το σκηνικό έχει γίνει ξανά με ένα συγκεκριμένο άτομο, που προσωπικά θεωρούσα πάρα πολύ κοντινό μου. Μια ηλιόλουστη μέρα, όμως, αποφάσισε πως θέλει να σταματήσει να μου μιλάει και γενικά να προσποιείται πως δεν υπάρχω (!) όταν βρισκόμαστε σε κοινό χώρο και κοινή παρέα (με άσχημο και προσβλητικό τρόπο, όπως π.χ. να μου γυρνάει την πλάτη επιδεικτικά ή όταν της απευθύνω τον λόγο επανειλημμένα, να με ρωτάει «σε εμένα μιλάς;»). Να σημειωθεί πως εγώ όλη αυτή την περίοδο προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να κρατήσω τις ισορροπίες.
Την πρώτη φορά που έγινε άφησα μερικές μέρες να περάσουν, για να δω μήπως είναι ιδέα μου ή φτιάξουν τα πράγματα από μόνα τους. Ύστερα κανόνισα να βρεθούμε, μιλήσαμε, έκανα αρκετές υποχωρήσεις και παραδέχτηκα λάθη που δεν θεωρώ εγώ λάθη αλλά λογικά πράγματα, κυρίως γιατί εκτιμώ τη φιλία μας και ήθελα να την κρατήσω.
Από τότε όλα καλά, ώσπου ξανάγινε αυτό. Και τώρα έχω σκυλιάσει. Με έχουν πιάσει οι εγωισμοί μου.
Σαν άτομο γενικά είναι εξωστρεφές και δεν ντρέπεται να την πει σε κανέναν αμέσως. Αλλά γιατί σε εμένα να «κωλώνει» να μιλήσει;
Που δεν θεωρώ ότι κωλώνει. Ίσως απλά γουστάρει να με αγνοεί.
Γενικά: το άτομο αυτό θεωρώ πως με ζηλεύει (κυρίως για την επαγγελματική μου επιτυχία) αλλά ποτέ δεν της το είπα, για ευνόητους λόγους. Ίσα ίσα που έκανα πολλές κινήσεις για να την ανεβάσω (είμαστε του ίδιου επαγγέλματος), την γνώρισα σε πολλά «χρήσιμα» άτομα αλλά δεν φάνηκε ποτέ να το εκτιμάει, ούτε είπε ευχαριστώ. Έχω τρέξει ΠΑΡΑ πολύ για πάρτη της και έχω θυσιάσει πολύ χρόνο και ενέργεια.
Και έχω αρχίσει να πιστεύω πως θέλει να με «ρίξει».
Βρισκόμαστε και στην ίδια παρέα και έχω καταντήσει να αποφεύγω να βγαίνω μαζί τους όποτε είναι και αυτή μαζί γιατί ξέρω πως γενικά θα έχει ένα ξινό και μπλαζέ ύφος το οποίο δεν υποφέρεται όταν και αν αποφασίσει να μου μιλήσει και γιατί δεν θέλω να φέρω τους υπόλοιπους σε δύσκολη θέση.
Δεν θεωρώ πως αυτή τη φορά της έχω κάνει τίποτα (ούτε και την προηγουμενη φορα για να πω την αληθεια).
Να σημειώσω πως αυτή η περιφρόνηση άρχισε όταν ξεκίνησε να κάνει παρέα με μία άλλη κοπέλα (που τώρα έχουν γίνει μπατ εντ άντεργουεαρ), την οποία εγώ δεν μπορώ να πω πως εκτιμώ ιδιαίτερα.
Έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου απέναντί της και δεν θελω ουτε προκειται να έχουμε ξανα την ίδια σχέση. Ωστόσο, αισθάνομαι πως με χειρίζεται ακόμα και πως εγώ υποχωρώ περισσότερο ενώ εκείνη π.χ. δεν εχει προβλημα να είναι στον ίδιο χώρο μαζι μου γιατι απλά με αγνοεί. Αυτό που κάνει, όμως, είναι κάτι που δεν μπορώ να κάνω, από χαρακτήρα. Το θεωρώ αγενές, επίσης.
Οι ερωτήσεις μου είναι δύο, πρώτον πώς αποφεύγουμε γενικά τους χειριστικούς ανθρώπους που κάνουν ό,τι γουστάρουν και δεύτερον πώς να χειριστώ εγώ την κατάσταση; (το ενδεχομενο «την ξαναπιανω από το χεράκι» δεν παίζει. Σκύλιασα είπαμε)
Ευχαριστώ πολύ και σόρρυ για το τελικό μακρυνάρι.
Δε νομίζω ότι έχεις καταλάβει τι σημαίνει «χειριστικός άνθρωπος». Οι χειριστικοί άνθρωποι δεν κάνουν «ό,τι γουστάρουν». Ούτε η φίλη σου κάνει «ό,τι γουστάρει», συμπεριφέρεται σύμφωνα με κάποιο σκεπτικό που μας είναι άγνωστο. Λες ότι σε ζηλεύει λόγω της επαγγελματικής σου επιτυχίας. Ίσως, αλλά γιατί το έπαθε τώρα; Δεν ήξερε από την αρχή ότι είσαι πιο πετυχημένη; Και γιατί να γίνει δεύτερη φορά; Την πρώτη κατάπιε ότι την ξεπερνάς στα επαγγελματικά, μετά το ξέχασε, και μετά το ξαναθυμήθηκε;
Αφού «παραδέχτηκες» πράγματα ως λάθη που δεν θεωρούσες λάθη, είναι πολύ πιθανό να έκανες και άλλα που δεν θεωρούσες λάθη, αλλά κατά τη γνώμη της, είναι. Πολύ κακώς παρίστανες ότι κατάλαβες τι την ενόχλησε, και πολύ κακώς παραδέχτηκες ως λάθη πράγματα που για σένα ήταν λογικά. Αν είναι έτσι, δεν ήταν ποτέ κοντινός σου άνθρωπος, γιατί φαίνεται ότι έχετε πολύ διαφορετικό σύστημα αξιών περί σωστού και λάθους.
__________________
7.
θα ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις διαβάσει τον ''Νευρομάντη'' του Γουίλιαμ Γκίμπσον και πως σου φάνηκε. Και αν υπάρχει κάποιος που δεν του άρεσε ή δεν κατάφερε να δει ολόκληρο το Fight club.
1. Τον έχω διαβάσει και είναι από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία.
2. Μόλις βρήκες κάποιον, εμένα! Δεν κατάφερα να το δω όλο.
σχόλια