ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φαλακρος απο τα 19.Κυριολεκτικα δεν αντεχω να αντικριζω τον εαυτο μου στον καθρεφτη.Οτι και να κανω,οτι και να συζητησω,οποιον και να συναντησω το μυαλο γυριζει στο οτι ειμαι φαλακρος.Αυτο που με ποναει ειναι το οτι δεν φταιω εγω που ειμαι φαλακρος.Ειναι κληρονομικο στην οικογενεια μας.Δεν το προκαλεσα εγω.Δεν ειναι οτι πριν μεινω φαλακρος ημουν τελειος και δεν ειχα κανενα ελαττωμα.Ειμαι κοντος.Αλλα δεν με νοιαζει.Εχω ακμη,αλλα παλι δεν με πειραζει.Ομως την φαλακρα δεν μπορω να την δεχτω.Βγαινω φωτογραφιες με συμφοιτητες και γυαλοκοπαω.Σε οποια παρεα και να παω ειμαι "ο φαλακρος".Απο εκει ξεχωριζω.Δεν εχω θαρρος να μιλησω σε καμια κοπελα.Η εμφανιση δεν μετραει,αλλα ως εναν βαθμο.Αν εισαι πολυ ωραιος ή πολύ ασχημος μετραει.Ε και μενα που στα 19 ειμαι σαν γλομπος δεν με λες και ωραιο.Ολοι μου λενε να παω γυμναστηριο για να κανω μπρατσα.Για να γινω τι?Ενας γυμνασμενος φαλακρος?Δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα.Παω στην σχολη,κοιταω τους συμφοιτητες που εχουν μαλλια και σκεφτομαι πως εγω δεν εχω.Στο γυμναστηριο το ιδιο.Δεν εχω ορεξη ουτε ρουχα να αγορασω.Νιωθω πως τιποτα δεν μου πηγαινει,πως οτι και να φορεσω δεν θα μπορεσω να καλυψω ποτε την ασχημια της φαλακρας.Νιωθω ντροπη που ειμαι ετσι.