__________________
1.
Αγαπητη Α μπα.
Ειμαστε σε σχεση εδω και 3 περιπου χρονια. Ειναι η πρωτη μου. Απο την αρχη χτιστηκε στο ψεμα. Στην αρχη μου ελεγε ψεματα για να τον προσεξω, οτι πχ χτυπησε το ποδι του η ψεματα για να με αποφυγει. Ετσι εκανε και στις πρωην του μονο που ελεγε οτι δεν εβλεπε την σχεση τους σοβαρα, τη δικια μας ομως τη βλεπει. Με τον καιρο αραιωσαν αλλα δεν επαψαν να υπαρχουν. Τους τελευταιους μηνες συγκατοικησαμε. Ημασταν πολυ καλα μαζι. Αλλα οποτε κατι τον εφερνε σε δυσκολη θεση αραδιαζε ψεμα. Του εχω μιλησει αρκετες φορες για να τον βοηθησω αλλα υπαρχουν φορες που τσακωνομαστε ασχημα και ειμαι πολυ επικριτικη απεναντι του. Παντα μου ελεγε συγγνωμη και οτι το κανει γιατι φοβαται την αντιδραση μου και δεν θελει με χασει. Μου ειπε οτι παντα ελεγε μικρα ψεματα και στους αλλους γιατι δεν θελει να τσακωνεται με κανεναν. Εχουμε χωρισει αρκετες φορες για αυτον τον λογο αλλα τον αγαπαω πολυ και δεν μπορω να τον αφησω, ουτε αυτος εμενα. Μου ειπε οτι θα παει σε ειδικο για να ειμαστε μαζι και να σταματησουν. Δεν ξερω πια τι να κανω. Εχω κουραστει πολυ αλλα τον αγαπαω. Εσυ τι λες?- kat g
Το πόσα ψέματα λέει και τι είδους είναι δεν έχει σχέση με το πόσο σε αγαπάει. Δεν είναι σε αναλογία με το «πόσο σοβαρά βλέπει τη σχέση σας». Δεν θα σταματήσει να τα λέει επειδή θα φοβηθεί να μη σε χάσει, όσο και να το θέλει, αυτό δεν γίνεται. Για να σταματήσει να λειτουργεί όπως λειτουργεί χρειάζεται ολική επανεκκίνηση χαρακτήρα, πρέπει να αλλάξει τις εργοστασιακές του ρυθμίσεις. Μιλάμε για τεράστια αλλαγή, που απαιτεί προετοιμασία και αποφασιστικότητα. Αυτό θα γίνει επιτυχώς μόνο αν το θέλει πάρα πολύ επειδή δεν αντέχει άλλο τον εαυτό του όπως είναι – όχι επειδή φοβάται μην τον αφήσεις. Άλλωστε αυτό έχει πια καταλάβει ότι δεν είναι σοβαρός κίνδυνος, αφού επιστρέφεις ξανά και ξανά, επειδή «τον αγαπάς».
Αν προσπαθήσει να αλλάξει επειδή δεν θέλει να λέει ψέματα, ο ειδικός θα τον βοηθήσει, αλλά να είσαι προετοιμασμένη. Θα χρειαστεί υπομονή, θα υπάρξουν πισωγυρίσματα. Το κυριότερο όμως είναι ότι θα αλλάξει χαρακτήρα, και ο καινούριος άνθρωπος που θα βγει από την άλλη πλευρά μπορεί να μην σου αρέσει όπως σου αρέσει αυτός που ξέρεις τώρα. Τα λάθη που κάνει, τα ψέματα που λέει, σου δίνουν το πάνω χέρι, σου δίνουν εξουσία. Αν την χάσεις, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσετε τη σχέση σας.
Αν προσπαθήσει να αλλάξει επειδή δεν θέλει να φύγεις, είναι πάρα πολύ αμφίβολο αν θα τα καταφέρει. Η προσπάθεια θα είναι όμως και πάλι πολύ επίπονη, και όταν κουράζεται, θα κατηγορεί εσένα.
Μην δικαιολογείς τον εαυτό σου με τη λέξη «αγάπη». Αν την χρησιμοποιείς, να ξέρεις ότι η αγάπη δεν εφαρμόζεται κατά συνθήκη, αλλιώς δεν είναι αγάπη, είναι εθελοτυφλία. Όταν λες «αλλά τον αγαπάω πολύ», έχεις σοβαρό πρόβλημα. Το «αλλά» είναι σοβαρό πρόβλημα. Τον αγαπάς παρόλο τον χαρακτήρα σου, αυτή είναι η σωστή έκφραση. Αλλιώς δεν αγαπάς τον άνθρωπο. Αγαπάς τη σχέση, αγαπάς τη συνήθεια, αγαπάς τη συγκατοίκηση, αγαπάς μια ιδέα.
__________________
2.
Λενα συγχαρητηρια για τη στηλη σου!!πραγματικα θαυμαζω το οτι εχεις μια απαντηση για όλα τα θεματα!!σε ζηλευω γι'αυτο...αυτο ειναι και το θεμα μου..ΖΗΛΕΥΩ!!ΠΟΛΥ!!και για μεγαλα κατορθωματα των αλλων αλλα και για αλλα ασημαντα.Συγκρινω τον εαυτο μου συνεχως με τους αλλους και παντα βρισκω οτι μειονεκτω σε πολλα πραγματα και ζηλευω την ευφυια των αλλων,το ντυσιμο,τις παρεες τους..Πως το ξεπερνας αυτο;
Η ζήλια είναι ένα πάρα πολύ κοινό συναίσθημα, και πάρα πολύ βλαβερό. Μοιάζει σα να απευθύνεται στους άλλους, αλλά είναι σκέτη αυτοκαταστροφή. Νομίζεις ότι το συναίσθημα προκύπτει από τα κατορθώματα των άλλων, αλλά δεν είναι έτσι. Βλέπεις τους άλλους μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό, εστιάζοντας σε συγκεκριμένα σημεία, για να επιβεβαιώσεις/συντηρήσεις ένα αίσθημα ανεπάρκειας και κατωτερότητας. Στην ακόμη πιο άσχημη εκδοχή της ζήλιας, αυτός που τη νιώθει αποκτά πικρία, γίνεται παρανοϊκός και πιστεύει ότι όλοι είναι εναντίον του, νιώθει συνέχεια ότι αδικείται. Δεν του φταίνε οι άλλοι, βέβαια. Φταίνε οι προσδοκίες που έχει για τον εαυτό του, που δεν έχουν – κατά τη γνώμη του – πραγματοποιηθεί. Η βεβαιότητα ότι έχει αδικηθεί από τη ζωή, γενικώς, κάνει αυτόν που ζηλεύει να εστιάζει εκεί που τον συμφέρει, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τη ζωή των άλλων. Τους βλέπει σαν κούκλες, σαν εξαρτήματα της ζήλιας τους, και δυσκολεύεται να σχηματίσει στενές, ισότιμες σχέσεις.
Για παράδειγμα, εσύ λες ότι ζηλεύεις τα κατορθώματα των άλλων, αλλά η ευτυχία δεν έρχεται μόνο από αυτά που κάνουμε, αλλά και από αυτά που δεν κάνουμε. Αυτός που για παράδειγμα παίρνει συνέχεια προαγωγές, έχει θυσιάσει προσωπική ζωή, γιορτές, έχει κάνει παρέα με ανθρώπους που δεν συμπαθεί. Η ζήλια σε κάνει να πιστεύεις ότι στους άλλους έχουν όλα έρθει εύκολα, ότι δεν έχουν προσπαθήσει, ότι ζουν μια ζωή τέλεια, χωρίς απώλειες. Κάνεις τεράστιο λάθος. Όλοι έχουν τις απώλειες τους, όλοι έχουν κάνει υποχωρήσεις, όλοι έχουν ζήσει την απόρριψη. Ποτέ δεν ξέρεις τι συμβαίνει στη ζωή του άλλου, ποιον σταυρό κουβαλάει ο καθένας. Μέσα στη γενική λοταρία της ζωής, πράγματι κάποιοι είναι πιο ευνοημένοι. Γεννιούνται σε πλούσιες οικογένειες που τους στηρίζουν, ας πούμε. Δεν ξέρεις όμως υπό ποιες προϋποθέσεις γίνεται αυτό, τι σημαίνει να έχεις γεννηθεί πλούσιος, σε ποιες απαιτήσεις πρέπει να υπακούς. Όσο τυχερός κι αν είναι κάποιος, δεν γίνεται να του τυχαίνει συνεχώς το λαχείο. Το χάος είναι αμείλικτο με όλους, απλώς δεν μπορείς, δεν θέλεις να το δεις έτσι, γιατί αυτό θα σε αναγκάσει να κοιταχτείς πολύ καλά στον καθρέφτη.
Η ζήλια εμφανίζεται με βίαιο τρόπο όταν πιστεύεις ότι δεν έχεις αυτά που χρειάζεσαι, όταν δεν πραγματοποιούνται τα όνειρα που έχεις για τον εαυτό σου. Η αυτοπεποίθηση προκύπτει και μέσα από τη σύγκριση που κάνουμε με τους γύρω μας, και όταν πιστεύουμε ότι η σύγκριση δεν μας ευνοεί, ζηλεύουμε. Αν έχεις ρεαλιστικές προσδοκίες, αν ξέρεις τους περιορισμούς σου, αλλά και τις ικανότητες σου, μπορείς να περιορίσεις αρκετά αυτό το συναίσθημα. Αν έχεις παράλογες απαιτήσεις από τον εαυτό σου, αν έχεις καταπιεί τις απαιτήσεις ή τις πικρίες των γονιών σου χωρίς να τις φιλτράρεις, αν δεν έχεις κάνει τη δουλειά που απαιτείται για να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου ώστε να παραδεχτείς τι είσαι έτοιμη να κάνεις για να πετύχεις έναν στόχο και τι όχι, θα μείνεις με τη ζήλια. Η ζήλια σου δίνει άλλοθι. Η ζήλια σε ακινητοποιεί, και σε κάνει τεμπέλα.
Αν προσπαθήσεις να ωριμάσεις, να αποδεχτείς τα όρια σου, να καταλάβεις ότι όλοι έχουν περιορισμένες ικανότητες, ότι είναι αδύνατον να σε αγαπούν και να σε αποδέχονται όλοι, τότε οι προσδοκίες σου θα γίνονται όλο και πιο ρεαλιστικές. Αν είσαι έτοιμη για ριζική αλλαγή ώστε να πετάξεις τα παραμορφωτικά γυαλιά που φοράς και κατά κάποιο τρόπο σε προστατεύουν από την πραγματικότητα, θα νιώσεις ίσως κάπως γυμνή απέναντι στους άλλους, αλλά θα έχεις κάνει ένα βήμα προς τα μπροστά.
__________________
3.
Γειά σου Α μπα, Εγώ θα σου γράψω για τη σχέση μου με τη μητέρα μου, που όπως φαντάζεσαι δεν είναι και πολύ καλή.
Γενικά η μητέρα μου ήταν πάντα εκεί όταν μεγαλώναμε και μας βοήθησε να μορφωθούμε και να γίνουμε καλύτερες απ' αυτήν όπως λέει και η ίδια..
Παρόλο που ήταν εκεί εγώ προσωπικά νομίζω πως παρα-ήταν εκεί και γενικά πέρα από την οικογένειά μας και τη δουλειά της δεν ασχολείται με κάτι άλλο. Ακόμη και τώρα που μένω σε άλλη πόλη εδώ και πολλά χρόνια νιώθω αυτή την πίεση από μέρους της, ότι ασχολείται υπερβολικά μαζί μου σε βαθμό που δεν είναι λογικό. Κατά τα λεγόμενα της όλη μέρα κάθεται και σκέφτεται τι να κάνω ή κάνει πολύ δικές της αποφάσεις που είναι αποκλειστικά δικές μου όπως το που θα μείνω, που θα δουλέψω, με ποιον θα είμαι κτλ.
Όλη αυτή η πίεση σε συνδυασμό με την συνεχή κριτική της με έχουν απομακρύνει απ' αυτήν σε βαθμό που δεν θέλω να της μιλάω και νιώθω πως δεν την αγαπάω.. Βαρέθηκα να ακούω απ'αυτήν πως δεν είμαι αρκετά όμορφη/ αδύνατη πως άλλες είναι καλύτερες από μένα και πως επειδή δεν είμαι παντρεμένη ακόμα (Είμαι 27 και δεν έχω κάποια σχέση που να οδηγεί σε γάμο) πως με θεωρεί αποτυχημένη και το ότι δεν είμαι παντρεμένη σημαίνει πως δεν αξίζω γενικά και πως κανείς δεν θα θέλει να με παντρευτεί.
Σαν άτομο ποτέ δεν είχα τρελή αυτοπεποίθηση και πιστεύω πως σ αυτό έχει συμβάλει και η μητέρα μου.
Τον τελευταίο χρόνο όμως μετά από πολλή προσωπική προσπάθεια και ενδοσκόπηση θεωρώ πως αρχίζω να βρίσκω τον εαυτό μου και να πιστεύω σ αυτόν (Η επαφή με την μητέρα μου αυτό τον χρόνο είναι ένα τηλέφωνο μια φορά τη βδομάδα και στις διακοπές μου). Από την άλλη νομίζω πως πρώτον την λυπάμαι γιατί νιώθω πως χαραμίζει τη ζωή της με το να κάθεται να ασχολείται τόσο πολύ μαζί μου και δεύτερον νιώθω πως ίσως μετανιώσω στο μέλλον που δεν έχω στενή σχέση μαζί της τώρα. Αλλά μόνο μακριά της νιώθω πως ξεπερνώ ανασφάλειες που έχω οπότε δεν ξέρω τι είναι καλύτερο, κοντά η μακριά της?
Να πω ότι η κριτική της πλέον με αγγίζει μόνο στο ότι δεν μ αρέσει που η μάνα μου σκέφτεται έτσι για μένα- δεν αμφιβάλλω για τον εαυτό μου και δεύτερον ότι σε προσπάθεια που έκανα να της πω πόσο δεν βοηθάει που κριτικάρει έτσι άσχημα (χρησιμοποιεί άσχημα λόγια) η απάντηση της ήταν ότι έτσι θέλει να νιώσει λίγο χρήσιμη.
Σκέφτομαι τον ψυχολόγο αν και θα ήθελα να ακούσω πρώτα τη γνώμη σου.
Αν θέλεις να επαναπροσδιορίσεις μια σχέση τόσο καθοριστική και σημαντική όσο είναι η σχέση σου με τη μητέρα σου, το καλύτερο είναι να το κάνεις με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου, για να είσαι ασφαλής σε κάθε βήμα, και για να είσαι προετοιμασμένη για την αντίδραση, που θα έρθει σίγουρα, και μπορεί να είναι μεγάλη. Ακούγεσαι απολύτως έτοιμη γι'αυτό το βήμα. Την αρχή την έχεις κάνει ήδη.
Αυτή που ακούγεται να χρειάζεται οπωσδήποτε ψυχολόγο είναι η μητέρα σου, αλλά δε νομίζω ότι είναι διατεθειμένη να πάει, κι εσύ μόνο τον εαυτό σου μπορείς να σώσεις.
__________________
4.
Αγαπητή Α, μπα, καλησπερίζω και ερωτώ!
Ο σύντροφός μου επισκέπεται εδώ και αρκετά χρόνια (7;) μία ψυχολόγο. Πρόσφατα μου έκανε εντύπωση το εξής: Επειδή ο σύντροφος μου, που διατηρεί το δικό του γραφείο, ήταν σε μία μεταβατική φάση επαγγελματικών συνεργασιών του πρότεινε (και τον σύστησε αν κατάλαβα καλά) να συνεργαστεί με μία συγκεκριμένη εταιρεία που από κάπου γνώριζε. Η συνεργασία δεν πήγε καλά, απ'έξω που ρώτησα για το πώς αντέδρασε η Ψυ κατάλαβα πως κατά κάποιο τρόπο απολογήθηκε. Λίγους μήνες αργότερα του πρότεινε να συνεργαστεί με μία κοπέλα που κινείται στον ίδιο χώρο, να δουλεύουν δηλαδή μαζί στο γραφείο του. Ούτε αυτό προχώρησε, η κοπέλα φάνηκε αρκετά αναποφάσιστη και αναβλητική, προσωπικά δεν κατάλαβα από την αρχή να την έψηνε η ιδέα. Συμπέραινα (αυθαίρετα ίσως) πως και η κοπέλα επισκέπτεται τη συγκεκριμένη Ψυ και πως προφανώς θεώρησε πως μέσα από αυτή τη συνεργασία θα βοηθηθούν και οι δύο. Προσωπικά δεν με ενθουσίασε το γεγονός πως ακριβώς επειδή τους σύστησε η γιατρός του ο φίλος μου κατέβαλε περισσότερη προσπάθεια/ ενέργεια για να λειτουργήσουν και οι δύο συνεργασίες, που για έναν εξωτερικό παρατηρητή φαινόταν από την αρχή πως δεν θα προχωρήσουν και πως δεν άξιζαν τόσο χρόνο -δεν ξέρω για το ψυχολογικό, μιλάω καθαρά για το πρακτικό/ επαγγελματικό του θέματος. Ο φίλος μου ωστόσο δεν φάνηκε να ενοχλείται. Η ερώτηση μου είναι: ο ρόλος του ψυχολόγου δεν θα έπρεπε να είναι πιο αποστασιοποιημένος; Δηλαδή συνηθίζεται ένας ψυχολόγος να σε φέρνει σε επαφή με γνωστούς του ή να σε συστήνει κτλ; Και μετά δεν φοβάται μήπως "χρεωθεί΄το αποτέλεσμα;- απορία
Ψυχολόγος είναι ή ψυχίατρος; Δεν έχει σημασία για την απάντηση, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Αυτό που κάνει η ψυχολόγος ή η ψυχίατρος είναι πέρα ως πέρα αντιεπαγγελματικό, σε πολλά επίπεδα. Ίσως έχει χαλαρώσει μετά τα εφτά χρόνια παρακολούθησης – πολύ, πάρα πολύ κακώς. Μου φαίνεται παράξενο που δεν ενοχλείται ο φίλος σου από την πίεση που του ασκεί, το έχει συνηθίσει;
__________________
5.
Οταν «ξεγυμνώνεσαι» στον άλλον χάνεις τον αυτοσεβασμό σου???
Δεν μπορείς να χάσεις τον αυτοσεβασμό σου όπως χάνεις τα κλειδιά σου, ή όπως χάνεις την νεανική σου εμφάνιση. Χάνεις τον αυτοσεβασμό σου όταν κάνεις κάτι, ή αφήσεις να συμβεί κάτι, που σύμφωνα με τον δικό σου σύστημα αξιών, είναι τόσο κατάπτυστο που σε κάνει να πέφτεις στα ίδια σου τα μάτια. Γενικές οδηγίες υπάρχουν μεν, αλλά δεν μπορείς να χάσεις τον αυτοσεβασμό σου με το ζόρι. Αν το σύστημα αξιών σου είναι υπερβολικά αυστηρό, ή αφελές, ή ανόητο, μπορείς να χάσεις τον αυτοσεβασμό σου για οτιδήποτε. Επειδή πάχυνες, ή έκανες σεξ με κάποιον που ξέρεις τρεις μέρες και δεν σε παίρνει τηλέφωνο.
Αν έχασες τον αυτοσεβασμό σου επειδή «ξεγυμνώθηκες», είτε το λες μεταφορικά είτε κυριολεκτικά, κατά τη γνώμη μου, πολύ κακώς. Αν έφαγες χυλόπιτα ή βίωσες κάποιου είδους απόρριψη, μπορεί να κάνεις την αυτοκριτική σου και να πεις ότι έδωσες πολλά σε κάποιον που δεν έπρεπε. Αλλά από ένα λάθος (που μπορείς να αναλύσεις και να βγάλεις συμπεράσματα για το μέλλον), μέχρι την συνολική απόρριψη του εαυτού σου, πρέπει να υπάρχει τεράστια, πολύ τεράστια απόσταση.
Σίγουρα εννοείς «αυτοσεβασμό», ή κάτι σαν «αυτοπεποίθηση;» Ο αυτοσεβασμός είναι τα θεμέλια, κάτι που πρέπει να φροντίζεις να είναι γερά και ακλόνητα. Η αυτοπεποίθηση μπορεί και να ανεβοκατεβαίνει και λίγο, σαν τις μετοχές, αυτό δεν είναι πρόβλημα.
__________________
6.
...μια που απ' ό,τι έχω καταλάβει, βλέπεις Good Wife,δε νομίζεις ότι αυτή η σειρά έχει κάνει τον κύκλο της;(εγώ τώρα που έφυγε και η Kalinda δεν πρόκειται να την ξαναπαρακολουθήσω).Και γενικά, τι είναι αυτό το πράγμα με τις σειρές που, όταν πάνε καλά, πρέπει να κρατάνε δεκαετίες; Δεν είναι πιο ωραία μια σειρά να κλείνει όταν έχεις τη μεγαλύτερη όρεξη να τη δεις, αντί να περιμένει να βαρεθείς και τότε να τελειώσει; Τι σκέφτονται οι παραγωγοί;
Η ιστορία της Kalinda ομολογουμένως κατέληξε πολύ άδοξα και πέρασε από μια φάση απαράδεκτου σεναρίου, και είναι κρίμα γιατί ήταν τρομερός χαρακτήρας στην αρχή. Για την σειρά συνολικά όμως δεν συμφωνώ. Δεν πιστεύω ότι έχει κάνει τον κύκλο της. Οι ζωές των ηρώων εξακολουθούν να εξελίσσονται, και δεν είναι πάντα προς τα πάνω, όπως συμβαίνει άλλωστε και στην πραγματικότητα. Μου αρέσει ιδιαίτερα η εξέλιξη της Νταϊάν, που αναγκάζεται να υποστηρίζει στο δικαστήριο τα ανάποδα από αυτά που πιστεύει στη ζωή.
__________________
7.
Αγαπητή αμπα,
Ειμαι 20 χρόνων φοιτήτρια και μένω στο πατρικό μου. Δυστυχώς έχω βιώσει από μικρή πολλές άσχημες καταστάσεις. Στα 10 μου χρόνια παρενοχληθηκα σεξουαλικά-ευτυχώς δε βιάστηκα- από συγγενικό μου πρόσωπο. Η μητέρα μου ήταν πάντοτε αυστηρή ιδιαίτερα και αρκετές φορές με χτυπούσε. Οπότε δεν μπόρεσα να της το κοινοποιήσω άμεσα αλλά άργησα περίπου 1 χρόνο γιατί δεν άντεχα να βλέπω αυτό το πρόσωπο στις οικογενειακές εκδηλώσεις. Δυστυχως, φοβήθηκε τον κοινωνικό στιγματισμό και δεν έκανε τίποτα παρά μόνο το απομάκρυνε αυτό το πρόσωπο και δεν ξαναβρεθηκαμε ξανά. Δυστυχώς δε με πήγε ούτε σε ψυχολόγο. Οπότε έκανα όλη τη δουλειά όπως μπορούσα μόνη μου. Και νομίζω ότι τα έχω καταφέρει. Υπό την έννοια, διότι δε με επηρεάζει στη ζωή μου. Δε φοβάμαι τους άντρες. Ούτε να συνάψω σχέσεις με αυτούς. Βέβαια όλη αυτή η ανασφάλεια που έχω λάβει από το σπίτι μου, με ωθεί να ψάχνω αγάπη και αποδοχή από τους λάθος ανθρώπους. Για παράδειγμα είχα μια σχέση από τα 15 μου που την έληξα πριν 4 μήνες περίπου. Ο άνθρωπος αυτός ήταν τοξικός. Πίσω από τη μάσκα της αγάπης που έλεγε ότι μου έχει, με χειριζόταν, ένιωθα μειονεκτικά για τον εαυτό μου λέγοντας μου πως είμαι περιορισμένης ευθύνης, δε με άφηνε να ντύνομαι και να βάφομαι όπως θέλω, με κριτίκαρε σκληρά σε κάθε λάθος μου και με έκανε να νιώθω ότι για να είμαι αποδεκτή πρέπει να ακολουθώ τον δικό του τρόπο ζωής. Βέβαια, όσο ήμουν μικρή με χειριζόταν ευκολότερα και μετά από τόσα χρόνια μπόρεσα να τον αφήσω πίσω. Αλλά Α μπα μου, μου έχει αφήσει "κουσούρια". Φοβάμαι μην τον δω στον δρόμο και με κριτικάρει για αυτά που φοράω, φοβάμαι μήπως με δει με άλλη παρέα και μου πει πως ήμουν υποκρίτρια μαζί του τόσο καιρό. Γενικά φοβάμαι μήπως χαλάσω την οποία εικόνα είχε για εμένα. Ευτυχώς δεν έχουμε καμία Επικοινωνία. Παρόλο που με έχει προσεγγίσει αρκετές φορές λέγοντας μου πως ήμουν ότι καλύτερο είχε, δεν ενέδωσα. Ούτε απάντησα στα μηνύματα του ποτέ ξανά. Αλλά πως το ξεπερνάω όλο αυτό; Δυστυχώς στη μητέρα μου δεν μπορώ να μιλήσω Γιατί η σχέση αυτή ήταν κρυφή καθώς εκτός από όλα τα αλλά είναι και φοβερά σεμνότυφη και μισογυνιστρια. Και θεωρεί ότι οι γυναίκες πρέπει να πάνε με έναν μόνο. Και το περίεργο είναι ότι είναι μόλις 40 χρόνων. Σε ψυχολόγο δεν μπορώ να πάω Γιατί δε βρίσκω το κουράγιο να τα πω όλα αυτά επώνυμα και να τα αντιμετωπίσω. Νιώθω ότι η ζωή μου είναι ντροπιαστική και ανάξια αναφοράς. Δεν ξέρω τι να κάνω. Πραγματικά βρίσκομαι σε τέλμα. Φοβάμαι πολύ να κάνω οποιοδήποτε βήμα να σταθώ στα πόδια μου. Υ.Γ δεν αναφέρω πουθενά τον πατέρα μου Όχι γιατί δεν ζει. Διότι παρόλο που είναι παντρεμένοι με τη μητέρα μου και μένουμε όλοι μαζί, είναι απών. Δεν υπήρχε ποτέ πατρική φιγούρα στο σπίτι. Ήταν απλώς μια παρουσία αδιάφορη.
Συγγνώμη για το σεντόνι. Σε διαβάζω ανελλιπώς και πολλές από τις απαντήσεις σου τις έχω εκτυπώσει και τις ξαναδιαβάζω για να μπορώ να παίρνω κουράγιο και να συνεχίζω. Ευχαριστω πολύ :-)
Τα κουσούρια που σου άφησε μια σχέση δεν είναι ξέχωρα από όλα όσα σου συμβαίνουν ή σου έχουν συμβεί στη ζωή σου. Φύτρωσαν επειδή υπήρξε κατάλληλο έδαφος. Νομίζω ότι το ξέρεις, γι' αυτό αναφέρεις και τα άλλα θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσεις. Άφησες έναν τέτοιο άνθρωπο να σε επηρεάσει ενώ ξέρεις ότι δεν πρέπει. Αυτό δεν έγινε επειδή είσαι αδύναμη, ή επειδή άξιζες οτιδήποτε σου έκανε αυτός ή οποiοσδήποτε άλλος, αλλά επειδή έχεις διδαχτεί έναν τρόπο συμπεριφοράς από μικρή και είναι πολύ δύσκολο να τον σπάσεις.
Μην επικεντρώνεσαι σε αυτόν, αυτός είναι μια ακόμη εκδήλωση ενός μεγαλύτερου φαινομένου. Φαίνεται ότι δεν μπορείς να ζητήσεις βοήθεια από τη μητέρα σου, γιατί είναι και αυτή μέρος του προβλήματος. Φαίνεται επίσης ότι χρειάζεσαι βοήθεια, γιατί λες ότι βρίσκεσαι σε τέλμα και δεν ξέρεις ποιο είναι το επόμενο βήμα. Τώρα είναι η στιγμή για να αναζητήσεις επαγγελματική βοήθεια. Αυτό είναι το επόμενο βήμα για να σταθείς στα πόδια σου. Θα δεις πολύ σύντομα ότι μέσα σου υπάρχει κι ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης που δεν έχεις ενεργοποιήσει ακόμα. Όταν βγει στην επιφάνεια θα αλλάξει η ζωή σου, και τα επόμενα βήματα θα εμφανιστούν μπροστά σου ξεκάθαρα.
σχόλια