ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.12.2015 | 22:48

Δεν την αντεχω

Δεν αντέχω να εξηγώ στους ανθρώπους μου γιατί δεν την αντέχω.Δεν μπορώ να αντιδρώ φυσιολογικά. Δεν μπορώ να υποκρίνομαι. Σκάω.Τη μισώ. Με ταπεινώνει. Νομίζει πως είναι το θύμα.Μου φαίνεται φυσιολογικό να μην αγαπάς τον άνθρωπο που σε έφερε στη ζωή.
4
 
 
 
 
σχόλια
Αγαπά τη όσο μπορείς..κάνε υποχωρήσεις κ μην λες οτι τη μισείς..δεν ειναι τοσο ευκολο να μισησεις ενα δικο σ ανθρωπο..κ δεν ξερω αν μπορει να το καταφερει κ κανεις..Σε εχει καταβάλει ο θυμος..Μιλησε της,αγκάλιασε τη..μπορεί να έχει αναγκη απο αγάπη..κ αν δεν καταφερνεις κατι με αυτο εσύ συνέχισε να την αγκαλιαζεις κ να την αγαπάς ακόμα κ αν σε ταπεινώνει οπως λες για την δική σ ψυχική υγεια..το μίσος δεν ωφέλησε κανέναν..και μην ξεχνάς πως είμαστε προσωρινοί σε αυτή τν ζωή οποτε κάνε το καλυτερο π μπορείς, φερσου όσο καλυτερα μπορείς γ να μην το μετανιώσεις μετα..είναι μάνα σ
Δεν ξερω τι περνας αλλα εχω να σου πω κατι.. σε παρομοια κατασταση ειμαι και γω.. απειρες φορες εχω ντραπει γι αυτην και ακομα περισσοτερες εχω ευχηθει να μην ειχα γεννηθει..πραγμα που μετανιωνω.Αν σου εχει κανει κατι φρικτο απλα εχε την ως παραδειγμα προς αποφυγην!! Ειναι το καλυτερο που μπορεις να κανεις..απεφυγε συγκρουσεις, καυγαδες κ.τ.λ. και κρατα στο μυαλο σου τα καλα της στοιχεια (αποκλειεται να μην εχει).Και προς Θεου:ΜΗΝ ΜΙΣΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΣΕ ΕΦΕΡΕ ΣΤΗ ΖΩΗ!!Γιατι η ζωη ειναι δωρο ανεκτιμητο και δεν πρεπει να το ξεχνας!!:)
Τους ανθρώπους που μας φέρνουν στην ζωή έχουμε ανάγκη να τους αγαπάμε και θέλουμε να νιώθουμε πως μας αγαπούν κι αυτοί.Πολύ. Συχνά γινόμαστε γι αυτούς ένας σκοπός,ένα μέσο, μια λύση, μια δικαίωση και κάποιος που πάνω του ακουμπούν τις ανασφάλεις,τις ήττες κ τις φιλοδοξίες τους.Τότε τους μισούμε:"Πώς είναι δυνατό νάχω τέτοια μάνα". Και γλυτώνουμε απ αυτό,σιγά-σιγά, μόνο αν αποφασίσουμε κ πιστέψουμε ότι είμαστε δυο χωριστές υπάρξεις,που δεν καθρεφτίζει η μια την άλλη. Μην ταυτίζεσαι-εκείνη δεν είσαι εσύ.Είσαι κάτι από κείνη, αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι σου, είσαι αυτό που θες και μπορείς να γίνεις.
Για κάποιο λόγο όμως ήρθες στη ζωή από εκείνη κ όχι οποιαδήποτε άλλη.μόνο όταν την κατανοησεις κ δεις ότι σου μεταφέρει"πόνο" που μάλλον κ εκείνη απλά δεν μπορεί να διαχειριστεί, τότε θα μπορεσεις να την αγαπησεις γιαυτό που είναι,κ πίστεψε με,μόνο έτσι θα ελευθερωθείς...ίσως είναι ή υπέρτατη δοκιμασία για σένα, αλλά είναι απ τις σημαντικότερες...plus,λογικά τη μισή σου ζωή θα την περάσεις χωρίς εκείνη,τώρα την έχεις...προσπάθησε λοιπον
Scroll to top icon