Η Femme το θέτει πολύ ωραία.Αν και η αρχική μου ανταπόκριση διαβάζοντας την εξομολόγηση ήταν "ουχ".Μάλλον αναθεώρησα. Μην κάθεσαι και περιμένεις. Εμένα δεν με βοήθησε σε τίποτα το να περιφέρομαι σαν φάντασμα. Κάνε κάτι καινούριο. Ανακάλυψε νέα πάρκα, μάθε να παίζεις κάποιο μουσικό όργανο, μαγείρεψε κάτι τρελό, κάλεσε κάποιον σπίτι. Δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Όλοι 'χαμένοι' είμαστε, ζούμε με τον καθημερινό φόβο πως ξεμένουμε από χρόνο και με την πεποίθηση πως... απλά πρέπει να έχουμε κάποιον σκοπό. Ζντουπ... Ε όχι δα. Πειθαρχία τέλος - Ζωή μαγική.Και αν όλα αυτά σε βαραίνουν, προτιμότερο να ζητήσεις βοήθεια από κάπου, παρά να τα πνίξεις με κάτι.Ακόμη και αν οι δύο διαστάσεις που αναφέρεις παραπάνω δεν βγάζουν πολύ νόημα, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να διασκεδάσουμε παίζοντας;)
5.12.2015 | 02:45
lost in space and time.
Χαμενος. Δεν υπαρχει κατι που να με χαρακτηριζει περισσοτερο. Το τελευταιο διαστημα δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου, δεν μπορω να καταλαβω τι θελω, τι χρειαζομαι και το χειροτερο ειναι οτι δεν ξερω ποιος ειμαι. Ισως να φταιει οτι ειμαι μακρια απο το σπιτι, ισως οτι τα χρονια περνανε και οτι οι ανθρωποι αλλαζουν, ισως απλα να χαλασα εγω στη πορεια. Αληθεια, δεν ξερω. Η λογικη με τα θελω απεχουν χιλιομετρα και ο κοσμος γυρω μου παει απο το κακο στο χειροτερο. Κεφαλι κενο λοιπον και ελπιζω να ξαναβρω τον εαυτο μου καποια στιγμη, δεν ξερω αν θα ειμαι ο ιδιος, αλλα τουλαχιστον θελω παλι να ειμαι εγω. Ισως να ειναι κουβεντες χωρις ιδιαιτερο νοημα, αλλα ειχα την αναγκη να τα βγαλω απο μεσα μου. Κακος κοσμος, κακες καταστασεις. Καληνυχτα. -Ν.
2
