Δεν είναι πολύ σίγουρο τι ακριβώς μεταδόθηκε το βράδυ της Παρασκευής στον ΣΚΑΪ.
Το μπέρδεμα ("μπέεερδεμα", κατά το λογοπαίγνιο της εκπομπής που αναμειγνύει την "Προβοκάτσια" με τα πρόβατα…) προμηνυόταν από το trailer του σταθμού, που για πολλοστή φορά αποφάσισε να επενδύσει στην πολυσχιδή προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Μπογδάνου.
(«Για τηλεθεατές που δεν είναι πρόβατα το late night show που μπαί-αίαιαι-νει» για τα καλά στις Παρασκευές μας: Προβοκάτσια Τιβι», προανήγγειλε το trailer του σταθμού και από εκείνη τη στιγμή γινόταν σαφές ότι το «μπεεεε» των συμπαθών μηρυκαστικών θα γινόταν το ηχητικό «συνώνυμο» της εκπομπής).
Ακόμη κι αν ο συγκεκριμένος παρουσιαστής ξεκινούσε τώρα, ωσάν να μην είχαν προηγηθεί εκπομπές, όπως το οδυνηρά αξέχαστο «Ευθέως» και το «ΣΚΑΪ στις 6» - ένα ατέλειωτο μάθημα του πώς να είναι κανείς συνεπής διακοψίας- τα πράγματα θα ήταν εξαιρετικά δύσκολα.
Γιατί τα πρώτα λεπτά της πρεμιέρας, που μπήκαν με μπάντα, ροκιές και «κάπως» διάθεση θα εξελίσσονταν σε κάτι που αποδείχθηκε ένα κακοφτιαγμένο κολάζ Μαστοράκη – Κανάκη – Κωστόπουλου – μελοποιημένου παραληρήματος.
Την τυπολογία επιχείρησε να δώσει ο ίδιος ο παρουσιαστής, («ενημερωτική ψυχαγωγία» ή «ψυχαγωγική ενημέρωση») με τη λυρική υποσημείωση ότι ζούμε τις τελευταίες μέρες της Ρώμης … Και μετά άρχισε το «κυνηγητό».
Το σκηνικό άλλαξε, ο παρουσιαστής εγκατέλειψε τον καναπέ του και στο επόμενο πλάνο, με jokey “New York” στο κεφάλι άρχισε να σπικάρει ειδήσεις που (μας) απασχόλησαν μέσα στην εβδομάδα. Με «χιούμορ» που υπογράφει ο ίδιος.
Τα χακεριλίκια των Anonymous («θέλω να γεννήσω τα παιδιά τους»), την πορεία των εργασιών του ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης, το παρουσιαστικό των Ευρωπαίων υπουργών Παιδείας εν συγκρίσει με τον Νίκο Φίλη («Για να είσαι αντάξιος του θεσμού δεν πρέπει να βάζεις το σουλούπι σου πάνω από τον θεσμό), το πώς χτίζονται σπίτια με τουβλάκια Lego, το πόσο ράπερ είναι ο νέος γραμματέας της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, Ιάσονας Σχινάς Παπαδόπουλος.
Κάμερα πίσω στο σκηνικό, το πρώτο τραγούδι της εκπομπής ερμηνεύει εντυπωσιακή κοκκινομάλλα κυρία αγνώστων λοιπών στοιχείων και πάει κάπως έτσι:
«Όπου κι αν πας θα ‘σαι πάντα ΠΑΣΟΚ
Θα ‘χεις το κλικ και θα δείχνεις τους κώλους
Κι όλα μοιάζανε με ΣΥΡΙΖΑ
Και λαοκρατία μύριζα
Κι είσαι η αναρχία μου,
Η αναρχοχρεοκρατία μου».
Όλο αυτό, σημειωτέον, «ντυμένο» με τη μουσική του «Άδωνι», του πασίγνωστου τραγουδιού που ερμήνευσε η Πρωτοψάλτη…
Χωρίς να μένει περιθώριο να αναρωτηθεί κανείς για το τι ήταν αυτό που μόλις είδε και άκουσε, η κάμερα (και το μικρόφωνο) είχαν περάσει ξανά στον παρουσιαστή. Το 2ο τραγούδι της εκπομπής αφορούσε (και πάλι) το νέο γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.
«Όχι ρε φίλε δεν το ‘χεις για ράπερ
Πες στη μαμά να σου βάλει κανά τάπερ».
Απολύτως σίγουρος για όλα τα ταλέντα του, απολύτως πρόθυμος να τσαλακωθεί για όλους τους λάθος λόγους και απολύτως γυμνός από τηλεοπτική πρόταση
Και ενώ η ροή έχει πείσει ότι η κατεύθυνση θα είναι (μάλλον) πολιτική, έρχεται ερώτηση – μπάτσα, από τον παρουσιαστή πάντα, που κάνει εισαγωγή στη θεματική της εκπομπής.
«Ξέρετε τι είναι το swinging;».
Το ερώτημα απαντήθηκε με κάθε πιθανό τρόπο. Με οπτικοποιημένη ετυμολογία, με αναπαραγωγή ρεπορτάζ για το πρώτο ξενοδοχείο για swingers στην Κρήτη, με το στομφώδες συμπέρασμα του παρουσιαστή ότι «γινόμαστε μάρτυρες ενός καινούργιου μοτίβου που αφορά τον γάμο». Ο οποίος παρουσιαστής τι είχε ώρα να κάνει; Να τραγουδήσει.
«Χαιρετίσματα λοιπόν, μονογαμία
Εγώ κρατάω την ουσία και σουϊνγκερεύομαι (sic)
Ω, ναι!
Εγώ δεν θέλω στη ζωή μόνος να ζήσω
Και εραστής φανατικός
Είμαι από αυτούς που παίζουν από μπρος και από πίσω
Και στο γκρουπ σεξ ξαναγυρνάω διαρκώς
Παίρνω τη γυναίκα σου και θα στη φάω
Καλοπερνάω μα και παντρεύομαι».
(Κι άλλη ατυχέστατη παραλλαγή τραγουδιού, αυτή τη φορά του Βασίλη Παπακωνσταντίνου).
Η εκπομπή συνεχίστηκε με δύο καλεσμένους που θα μιλούσαν για το swinging – τη σχετική, λόγω ιδιότητας Ειρήνη Χειρδάρη και τον ζαχαροπλάστη Διονύση Αλέρτα, που είπε λίγα για το θέμα, πολλά με το αμήχανο – σ’ αυτό που εκτυλισσόταν μπροστά του – βλέμμα του.
Περιγραφή τέλος. Η αίσθηση της πρεμιέρας ήταν το πιο άβολο πράγμα που πρέπει να βιώθηκε την τελευταία 5ετία στην τηλεόραση. Αυτό το άχαρο σφίξιμο που νιώθεις, όταν κάτι σε φέρνει σε δύσκολη θέση, ενώ ούτε σε αφορά ούτε το προκαλείς εσύ.
Ενδεχομένως, ο Μπογδάνος να είναι από εκείνους τους ανθρώπους που δεν έχουν πού να «σπρώξουν» τη δημιουργικότητα τους και πού να διοχετεύσουν τις ανάγκες έκφρασης τους. Πολύς κόσμος φοράει πολλά «καπέλα» στη ζωή για να εκφραστεί, αλλά επιλέγει να πολιτεύεται με ένα, τα άλλα τα κρατάει για τους φίλους του και υπάρχει λόγος γι’ αυτό.
Ενδεχομένως, η σχολή της infotainment δημοσιογραφίας να έχει δημιουργήσει χοντρά προβλήματα τηλεοπτικής αισθητικής που θα μας ταλαιπωρήσουν για καιρό, προβλήματα φτιαγμένα από ανθρώπους που είναι ο… «εαυτός» τους, αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς καλή ιδέα.
Σίγουρα, πάντως, πρέπει να είναι δύσκολο να είσαι αυτός ο παρουσιαστής. Απολύτως σίγουρος για όλα τα ταλέντα σου, απολύτως πρόθυμος να τσαλακωθείς για όλους τους λάθος λόγους και απολύτως γυμνός από τηλεοπτική πρόταση. Και από πραγματικούς συμβούλους που θα σε κρατήσουν (μακριά) απ’ τα χειρότερα.
σχόλια