Απ' όλα όσα διάβασα στην είδηση που βάλαμε (Πέρασε από την επιτροπή της Βουλής το σύμφωνο συμβίωσης - Καταψήφισαν οι ΑΝΕΛ) δεν μου έκανε εντύπωση ότι η ΝΔ επιφυλάσσεται για όταν θα γίνει η συζήτηση στην Ολομέλεια, ότι εκτός απ' τον Σύριζα είπαν Ναι και το Ποτάμι και το Πασόκ, ή ότι ΑΝΕΛ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και ΚΚΕ είπαν όχι (αν και αξίζει να σημειωθεί αυτό, με bold).
Την μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το Ναι της Ένωσης Κεντρώων. Ο Βασίλης Λεβέντης είναι μιας άλλης εποχής, αρκετά συντηρητικός σε τέτοια θέματα κι όταν μιλά για το ζήτημα μοιάζει να ντρέπεται. Είναι σαν καλόκαρδος αλλά μεγαλωμένος με τελείως διαφορετικές αρχές θείος ή παππούς μας, που λέει «Μα, άντρας με άντρα γίνεται; Και πώς δηλαδή το κάνουν; Και οι γυναίκες μεταξύ τους; Μα γίνεται αυτό στ' αλήθεια;».
Κι όμως, η Ένωση Κεντρώων ψήφισε Ναι σήμερα στην επιτροπή, και άρα θα ψηφίσει Ναι και στην Ολομέλεια της Βουλής την ημέρα της ιστορικής ψήφισης του Συμφώνου Συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών. Κάποιος μπορεί να νομίσει ότι είναι στο πλαίσιο του φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ -φλερτ που μάλλον κατέληξε σε αμοιβαίο ξενέρωμα έτσι κι αλλιώς- αλλά αυτό δεν ισχύει. Ψάχνοντας τη θέση του Βασίλη Λεβέντη για το Σύμφωνο και τους γκέι βρήκα επίσημη δέσμευσή του υπέρ του Συμφώνου, απ' το περασμένο καλοκαίρι, όταν δεν ήταν καν στη Βουλή.
Δεν το γνώριζα, εξ ου και η σημερινή μου έκπληξη. Ακούγοντάς τον όμως, κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να εκπλαγώ. Ο Λεβέντης, όσο κι αν έχει στιγματιστεί ως «ο τρελός της Βουλής» έχει για τα περισσότερα θέματα μετριοπαθή και ορθολογική στάση. Ούτε έντονα υπέρ ενός πράγματος, ούτε έντονα κατά. Είναι συμβιβαστικός, κι εξάλλου δεν ονόμασε τυχαία το κόμμα του Ένωση Κεντρώων.
Θα τον δείτε στο βίντεο, να ψιλοντρέπεται, να ξορκίζει το γάμο, να χασκογελάει λίγο καθώς ψάχνει λέξη να περιγράψει το ζευγάρι των γκέι («ζεύγος είναι σωστή λέξη;» αναρωτιέται, «γιατί εδώ δεν έχουμε ακριβώς ζεύγος»).
Ούτε άνετος με τη φάση είναι, ούτε σούπερ προχωρημένος. Είναι απλά δίκαιος και δημοκράτης.
Δεν μπορεί μεν να καταλάβει γιατί να θέλουν να ενωθούν δύο ενήλικα ομόφυλα άτομα, αλλά πιο πολύ δεν μπορεί να καταλάβει πώς είναι δυνατόν να μην τους επιτρέπεται αυτό και να μην έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους φορολογούμενους πολίτες αυτής της χώρας. Και τελικά, στον αγώνα της προκατάληψης με την λογική, νικάει η δεύτερη.
σχόλια