Στο σημερινό «Α μπα»: η κατάρα του 1%

Λόγω της Χριστουγεννιάτικης άδειας, το σημερινό Α,μπα μεταδίδεται σε επανάληψη.
Η πρώτη δημοσίευση των ερωταπαντήσεων αυτών έγινε σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα χρόνο! (Τα σχόλια διατηρούνται αυτούσια - Αλλάξατε γνώμη σε κάτι από τότε;)

__________________
1.

Γιατί κάποιες γυναίκες δεν θέλουν να κάνουν σχέση με κάποιον άντρα που ζει με τη μαμά του, αλλά δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν σχέση με κάποιον άντρα που ζει με τη γυναίκα του;- Kermit

Και όταν λέμε «κάποιες γυναίκες» εννοούμε μια, με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση, νομίζω, γιατί είναι κάπως συγκεκριμένος ο συνδυασμός για να μιλήσουμε για «κάποιες», σα να είναι μια υπαρκτή κατηγορία.

__________________
2.

Γεια σου Α μπούλα :)

Ήθελα να σε ρωτήσω, εσύ που είσαι επίσης ταξιδεμένη, έχεις παρατηρήσει το πλάνο με τις στάσεις του μετρό της Αθήνας στους συρμούς του? Λέω αυτό το οριζόντιο που είναι πάνω από τις θύρες. Εκεί απεικονίζει μόνο τις 2 γραμμές του μετρό (κόκκινη και μπλε) και την πράσινη του ΗΣΑΠ. Δεν έχει καμία απεικόνιση των γραμμών κ των στάσεων του τραμ ή του προαστιακού (παρα μόνο αναφέρει τα σημεία μεταπιβίβασης). Και τα 2 αυτά, ειναι μέσα τα οποια επίσης περνάνε από συνοικίες της Αθήνας και μάλιστα το τραμ ενώνει το κέντρο με τον νότο της πόλης αλλά και όλο το παραλιακό μέτωπο σχεδόν. Όλοι οι τουρίστες, ψάχνονται κάθε φορά με τους γενικους χάρτες στο μετρο, που απεικονίζουν με μια λεπτη μωβ γραμμη το τραμ και μια ανεπαισθητη γκρι τον προαστιακο κτλ γιατι δεν υπάρχει ένα ενιαίο πλάνο που να έχει και τις 5 γραμμες των μέσων που χρησιμοποιούν ράγες στην Αθηνα μεσα στους συρμους. Τι νομιζεις οτι φταίει γι αυτό? Το ότι οι εταιρείες του δημοσίου που τα τρέχουν, αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξυ τους και να φτιάξουν ένα κοινό χάρτη με στασεις ή απλά ειναι μια παραλειψη των ιθυνόντων του καθενος? Στα αντίστοιχα μεσα στο Παρίσι, στη Βουδαπεστη, στην Κωνσταντινουπολη, στο Λονδίνο, στην Βιέννη, στην Πράγα, στο Μόναχο, οι χάρτες είναι ενιαίοι. Να σου πω επισης,οτι υπάρχει ενιαίος χάρτης στάσεων που απεικονίζεται στα προωθητικά φυλλάδια για την Αθήνα στο Ελ Βενιζέλος (για να μη μου πεις οτι ίσως δεν τους χώραγε! μια χαρά τους χωράνε ολες οι γραμμές). Τι λες να φταίει και τι λες να γινει? Κριμα για τους τουρίστες αλλα και για τους Αθηναιους, μερικοι δεν ξερουν καν την υπαρξη του προαστιακου πχ ή τις στασεις του. Ελπίζω να μη σου φαίνεται χαζή η απορία :) Να εισαι καλα – Ταξιδιώτης

Θαυμάσιος προβληματισμός. Δεν έχω ιδέα ποια είναι η απάντηση, και δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να τη βρω. Θα κάνω μια υπόθεση, χωρίς να βασίζεται πουθενά απολύτως, ότι δεν υπάρχει μια θέση που βρίσκεται στην επίβλεψη όλων αυτών, ώστε κάποιος να πει «ρε παιδιά, γιατί δεν κάνουμε έναν ενιαίο χάρτη», και μετά να έχει τον τρόπο να επικοινωνήσει ως ανώτερος όλων αυτών και να τους αναγκάσει να συνεργαστούν. Μια φορά σε ένα υπουργείο είδα ότι ο ένας όροφος επικοινωνούσε με τον από κάτω όροφο λες και ήταν όχι σε άλλο υπουργείο, αλλά σε άλλη χώρα. Αρχή lenfou, το ξέρω, αλλά όπως είπα, δεν έχω απολύτως κανένα στοιχείο.

Υπάρχει κανείς που ξέρει κάτι;

__________________
3.

Αγαπητή Α μπα,

Παίρνεις ποτέ hate mail και αν ναι, για τι λόγους; Σε επηρεάζει ποτέ ή έχει συνηθίσει να το αγνοείς;

Επίσης σε άλλο θέμα, όταν εξηγείς σε φίλους/γνωστούς που δεν είναι Έλληνες για την στήλη σου, πως τους μεταφράζεις στα αγγλικά το "Α, μπα";- -Alex

Ναι, παίρνω. Είναι συνήθως από ανθρώπους που πήραν κάποια απάντηση πολύ προσωπικά και πίστεψαν ότι μιλάω σε αυτούς, συγκεκριμένα, και όχι σε αυτόν που έκανε την ερώτηση, ο οποίος συνήθως έχει περιγράψει μια πολύ διαφορετική ιστορία. Λιγότερες φορές είναι από ανθρώπους που δεν τους άρεσε η απάντηση που τους έδωσα. Είναι όμως πολύ λίγα αυτά τα μηνύματα. Ελπίζω να μην παίζω με την τύχη μου τώρα.

Ναι, με επηρεάζουν. Με επηρεάζουν όμως και τα θετικά μηνύματα, χαίρομαι πάρα πολύ, κι ευτυχώς είναι περισσότερα.

Στα αγγλικά περιγράφω το «Α μπα» ως "oh, really?"

__________________
4.

Στις καθημερινές μετακινήσεις μου προς και από την δουλειά, που εκτός από τα ΜΜΜ περιλαμβάνουν και αρκετό περπάτημα, προτιμώ άνετα παπούτσια. Βλέποντας όμως στις ίδιες διαδρομές (ειδικά τις ποδαράτες) γυναίκες να περπατούν με τα ψηλοτάκουνα, αναρωτιέμαι: Δεν υποφέρουν τα πόδια τους; Δεν κάνουν κάλους; Δεν τους χτυπάει το παπούτσι; Δεν πονάει το μετατάρσιο; Δεν πονάει η μέση; Για πόσον καιρό μπορεί να δουλέψει το "μπρος τα κάλλη τι είν' ο πόνος"; Το έχω δοκιμάσει και είναι οδυνηρό. Θα ήθελα να διαβάσω απόψεις και εμπειρίες.- Shoes

Η εμπειρία μου είναι ότι όταν ήμουν μικρή φορούσα τακούνια όλη τη μέρα και καταλάβαινα να ενοχλούμαι το βράδυ, όταν τα έβγαζα, και για μερικά λεπτά. Τώρα πονάνε τα πόδια μου και μόνο που βλέπω τακούνια. Επίσης πλέον έχω και ιδεολογική αντίρρηση στα τακούνια, οπότε για μένα το θέμα έχει λίγο πολύ λήξει.

__________________
5.

γεια σου αμπα μου,

θελω να ρωτησω το εξης: ειμαι εδω και σχεδον δυο χρονια και με το φιλο μου η ιστορια μας εχει τις απαρχες της στην εφηβεια μας. εχουμε πολυ καλη σχεση,θελουμε πολυ ο ενας τον αλλον,κανουμε τελεια παρεα, επικοινωνουμε και γενικα δεν εχουμε τσακωθει ποτε για κατι σοβαρο και ο οποιοσδηποτε καυγας μας κραταει λιγες ωρες μεχρι να το συζητησουμε και να το λυσουμε. μεσα σ αυτα τα πλαισια πολλες φορες πιανω τον εαυτο μου να σκεφτεται κοινο μελλον οταν καποτε βρουμε σταθερες δουλειες . θεωρω οτι θα τα πηγαιναμε πολυ καλα σε συμβιωση και επισης αδυνατω να σκεφτω πως δεν ειμαστε μαζι. ολα καλα ως εδω . πολυ προσφατα με επιασα να σκεφτομαι και καποια εξτρα πραγματα που με κανουν καπως να ντρεπομαι αφου αυτες θα ηταν σκεψεις της μαμας μου που εγω θα τις κατεκρινα. ο φιλος μου ειναι απο πολυ ευπορη οικογενεια κατι που ομως δεν φαινεται καθολου απο τη δικη του συμπεριφορα (ουτε κ απο τη δικη τους ενδεχομενως, ειναι μετρημενοι ανθρωποι) και πολυ συχνα οταν πεφτει στην αντιληψη μου κατι ενδεικτικο της ανεσης που εχουν με πιανω να χαιρομαι-με ιδιοτελεια. να χαιρομαι για το κοινο μας μελλον. και ντρεπομαι ρε συ!! η μαμα μου παντα μου ελεγε να προσεχω να μην μπλεξω με ατομα χωρις προοπτικες που θα πρεπει να τα συντηρω η να ζω μεσα στη φτωχεια και αλλα τετοια και να βρω καποιον ματσωμενο για να εχω καλη ζωη. και ντρεπομαι που ξαφνικα χαιρομαι που ο αλλος εχει λεφτα. δεν τον θελω γ αυτο, τον ηθελα απο τα 15 μου και δεκα χρονια μετα ειμαστε μαζι, ομως αυτη η σκεψη εισβαλλει στο κεφαλι μου. το εκλογικευω συχνα σκεπτομενη πως ειναι λογικο να προτιμας ανεση στην οικογενεια σου παρα το αντιθετο αλλα και παλι καπως νιωθω. πες μου τις λογικες σου σκεψεις βλεποντας το απεξω. εκτιμω πολυ τη γνωμη σου αληθεια. σ ευχαριστω.- μπαρετα

Πολύ καλά κάνεις και χαίρεσαι και μη ντρέπεσαι καθόλου. Φυσικά και χαίρεσαι για το κοινό σας μέλλον. Γιατί να ντρέπεσαι; Είναι πιο «τίμιο» να διαλέγεις κάποιον επειδή είναι έξυπνος, ας πούμε; Το κοινό μέλλον δεν σκέφτεσαι πάλι; Ή επειδή είναι όμορφος; Και πάλι το μέλλον (σου) δεν σκέφτεσαι; Υπάρχει άλλος τρόπος για να διαλέξεις με ποιον θα περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου, από το να φαντάζεσαι το μέλλον μαζί του, με ό,τι συνεπάγεται; Κάποιες συνέπειες δεν μας αρέσουν, αλλά καλύτερα να μας αρέσουν οι περισσότερες. Ε, με αυτές, πολύ καλά κάνουμε και χαιρόμαστε.

(Για να είσαι υπεράνω χρημάτων πρέπει να έχεις λεφτά).

__________________
6.

Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι εξηγούν τα προβλήματα συμπεριφοράς με μία μόνο λέξη: ανασφάλεια, και επιμένουν σ'αυτήν.
Έτσι όλες οι προβληματικές συμπεριφορές εδράζονται στην ανασφάλεια και εκεί μπαίνει τελεία. Γιατί? Επειδή ο παθών την έπαθε από έναν αδύναμο (ο ανασφαλής είναι αδύναμος) οπότε οκ δεν είναι και τόσο κακό τελικά αφού είναι αδύναμος, ο δεν πράττων δεν είναι κακός αφού στο βάθος είναι ανασφαλής ο καημένος. Όλα καλά. Την βρήκαμε την εξήγηση. Τέρμα. Ας φάμε τώρα. Ή ας πιούμε τον καφέ μας. Να κουτσομπολέψουμε, να πούμε τα προβλήματά μας, να φωνάξουμε την μιζέρια μας, να γελάσουμε δυνατά με ηλίθια αστεία, να ακούσουμε κανένα καψουροτράγουδο και να πέσουμε στα πατώματα. Να κοροϊδέψουμε τον τάδε επειδή είναι κοντός, τον άλλον επειδή είναι ντροπαλός. Και πολλά άλλα που κάνουμε εμείς με τον ωραίο καιρό μας, την πανέμορφη χώρα μας, την μεγάλη ιστορία μας, τις εξαιρετικές παραδόσεις μας, την θαυμάσια θρησκεία μας. Που μόνο εμείς ξέρουμε να τα κάνουμε και κανένας άλλος λαός εκτός από μας τους θαυμάσιους και ιστορικούς (που κρατάμε από τα τέτοια του Αχιλλέα).

Νομίζω ότι σιχαίνομαι τους περισσότερους ανθρώπους για αυτό που είναι. Αυτό ήθελα να πω.- παρακμή

Για αυτά που λες για το επιχείρημα «ανασφάλεια» συμφωνώ τόσο πολύ, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο. Πολύ μου άρεσε το υπόλοιπο κρεσέντο, δεν το περίμενα.

__________________
7.

Το θέμα που θέλω να θίξω είναι οι σελέμπριτι.οκ γιαυτούς είμαστε κοινοί θνητοί αλλά μετά σκέφτομαι πως ναι εχουν δοξα και πλούτη αλλα στερούνται ψυχικής ηρεμίας. Θέλω να πω πως οι περισσότεροι κυκλοφορούν με συνοδεια ,όπου και να πάνε είναι αναγνωρίσιμοι κτλ κτλ.. αυτά τα σκέφτομαι απο τη δική μου σκοπιά καθώς εγώ π.χ στη θέση τους θα ένιωθα άβολα να με χαιρετάνε όλοι και που πρέπει μετα να ανταποκριθώ και η ίδια. Είναι και θέμα χαρακτήρα. Θεωρώ πως η φαινομενική [ίσως] παραδεισένια ζωή τους δεν είναι και τόσο παραδεισένια. Επίσης συνειδητοποίησα πρόσφατα [αν και το ήξερα πάντα απλά τελευταία ακομα περισσότερο ] οτι όσα πλούτη και να χεις τίποτα δεν αντικαθίσταται με την αγάπη
εσύ τι πιστευείς??- yoko

Τίποτα δεν αντικαθιστά την αγάπη, αλλά είναι βέβαιο ότι τα πλούτη δεν την απαγορεύουν. Η ιδέα ότι η φτώχεια έχει ηθικό πλεονέκτημα και ότι οι πλούσιοι είναι δυστυχισμένοι γιατί τα λεφτά δεν αρκούν, είναι ένα πανέξυπνο δημιούργημα των πλουσίων που συντηρείται με τεράστια επιτυχία εδώ και αιώνες και κρατάει τους φτωχούς στην φτώχια τους με επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι ίδιοι οι φτωχοί.

Η παραδεισένια τους ζωή είναι πολύ πιο παραδεισένια απ' όσο φανταζόμαστε. Για φαντάσου μια ζωή που δεν έχεις ποτέ να ανησυχήσεις για το τι θα κάνεις αν αρρωστήσεις πολύ. Για το τι θα κάνουν τα παιδιά σου. Για το πώς θα αποφύγεις τους ανεπιθύμητους. Για το τι θα κάνεις αν τρακάρεις, αν παρανομήσεις, αν σε βρίσουν στο δρόμο. Όλα αυτά σου χαρίζουν τεράστια ψυχική ηρεμία. Υπάρχουν πλούσιοι που δεν έχουν αγάπη στη ζωή τους, αλλά υπάρχουν κι ένα σωρό φτωχοί που δεν την έχουν. Η τεράστια τους διαφορά είναι ότι οι μεν και οι δε δεν την αναζητούν το ίδιο επιτακτικά. Η μεγάλη οικονομική άνεση σε κάνει λιγότερο εξαρτημένο από τους άλλους. Δεν έχεις την ίδια ανάγκη για εγγύτητα, για ψυχολογική υποστήριξη, για μονογαμία, για υποσχέσεις. Τα λεφτά χαρίζουν ανεξαρτησία, και η ανεξαρτησία χαρίζει ελευθερία.

Και σιγά το πρόβλημα αν σε αναγνωρίζουν στο δρόμο και έχεις σωματοφύλακες. Μας έχουν ταράξει στην γκρίνια και μας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου για τις δυσκολίες της πολυτελούς ζωής και το έχουμε χάψει, τα χάπατα, και καθόμαστε και τα επαναλαμβάνουμε λες και τα σκεφτήκαμε μόνοι μας. Χίλιες φορές να έχω σωματοφύλακες και να με αναγνωρίζουν στο δρόμο παρά να ξαναπατήσω το πόδι μου σε οικονομική θέση υπερατλαντικής πτήσης. Και τι λες, ανταλλάσσουν αυτό το φοβερό πρόβλημα με μια εβδομάδα άγχους για την εφορία;