Λόγω της Χριστουγεννιάτικης άδειας, το σημερινό Α,μπα μεταδίδεται σε επανάληψη.
Η πρώτη δημοσίευση των ερωταπαντήσεων αυτών έγινε σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα χρόνο! (Τα σχόλια διατηρούνται αυτούσια - Αλλάξατε γνώμη σε κάτι από τότε;)
__________________
1.
Αγαπητή Α-μπα,
Γιατί κάποιες γυναίκες μοιάζουν να είναι super-women και άλλες βλέπουν το 24ωρο να φεύγει μέσα απ'τα χέρια τους; Είναι η άλλη, φίλη ή γνωστή, παντρεμένη με παιδιά με απαιτητική δουλειά, πετυχημένη στο χώρο της, με χίλιες άλλες δύο παράλληλες ασχολίες και χόμπι και της μένει και χρόνος για διασκέδαση. Οκ προφανώς κάποιος τη βοηθά με τα παιδιά αλλά και πάλι... Υπάρχουν κι άλλες εξίσου πολυάσχολες χωρις παιδιά και υπερδραστήριοι άντρες φυσικά αλλά ειδικά αν είσαι μαμά, ο χρόνος σου συρρικώνεται ακόμα περισσότερο, οπότε είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Και είμαι κι εγω, ελεύθερη, χωρίς παιδί, χωρίς σχέση αυτήν την περίοδο, χωρίς κανένα φοβερά μεγάλο κοινωνικό κύκλο, με μια δουλειά εύκολη αλλά χωρίς σταθερό ωράριο και αρκετά βαρετή -ίσως παίζει κι αυτό το ρόλο του- και προσπαθώ να βρω χρόνο για να διαβάσω ένα βιβλίο ή να δω μια σειρά. Ρίχνω βέβαια αρκετό χαζολόγημα στα σόσιαλ και το ιντερνετ, ειναι η αλήθεια. Υπαρχουν μέρες που αναρωτιέμαι μα αφού δεν έκανα κάτι σπουδαίο σήμερα, που ξόδεψα όλο μου τον χρόνο; Υπάρχει κάποιο τιπ για διαχείριση χρόνου που να εμπιστεύεσαι; Ισχυει αυτο που λένε πως όσα περισσότερα κάνεις, τόσο περισσότερο χρόνο βρίσκεις; Ή απλά μου λείπει η όρεξη; Και που την βρίσκουν σε τόσο μεγάλο περίσσευμα κάποιοι άνθρωποι;- Μαρίνα, 35
Όπως το νερό προσαρμόζεται φυσικά και τέλεια στους φυσικούς περιορισμούς που θα συναντήσει, έτσι και οι δουλειές και ο χρόνος που απαιτούν για να ολοκληρωθούν διαστέλλονται και συστέλλονται ώστε να προσαρμοστούν στον διαθέσιμο χρόνο. Μελέτες έχουν δείξει (ξέρω πώς ακούγεται, αλλά ας πούμε πιστέψτε με) ότι οι πιο αποτελεσματικοί εργαζόμενοι είναι αυτοί που μόλις έχουν αποκτήσει παιδί – από εκεί που δεν τους έφταναν 12 ώρες για να τελειώσουν τη δουλειά, ξαφνικά την κάνουν σε 6, και μάλιστα καλύτερα. Οι ώρες είναι ενδεικτικές – η πληροφορία είναι ότι προλαβαίνουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αυτή είναι η απάντηση για πολλά ανάλογα ερωτήματα.
Αναρωτήσου πώς τα καταφέρνουν οι άλλοι όταν έχεις υποχρεώσεις που δεν καταφέρνεις να εκπληρώσεις. Όσο είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου, δεν χρειάζεσαι να συγκρίνεσαι.
Και κάτι ακόμα: υπάρχουν γυναίκες που καταφέρνουν να κάνουν χίλιες δουλειές μέσα στη μέρα χωρίς να ζητούν βοήθεια γιατί έχουν εσωτερικεύσει την επιταγή για τον θηλυκό ρόλο που φροντίζει, υπομένει, και δεν διαμαρτύρεται. Γίνονται οσιομάρτυρες και ενδόμυχα περιμένουν ως αντάλλαγμα την ευγνωμοσύνη του άντρα τους, την υπακοή των παιδιών τους, την αναγνώριση από τα πεθερικά τους. Δεν το καταφέρνουν.
__________________
2.
Γεια σου Λένα!
Σε διαβάζω ανελλιπώς από το 2012.Μου αρέσουν πολύ οι απαντήσεις σου και με έχεις βοηθήσει πιστεύω να τα βλέπω πιο λογικά τα πράγματα.
Είμαι 25 και το πρόβλημά μου είναι το εξής: Αντικειμενικά είμαι όμορφη. Το αντιλαμβάνομαι από τους άλλους που με κοιτάνε, από τα σχόλια που ακούω στον δρόμο κλπ. Δεν μπορώ να πω ότι νιώθω άνετα με αυτό. Ντρέπομαι λίγο η αλήθεια είναι. Νιώθω άβολα κάπως. Δεν ξέρω. Με βρίσκουν σέξι κατά κοινή ομολογία. Εγώ για τον εαυτό μου λέω ένα ''καλή είμαι, οκ''.
Μεγάλωσα ευτυχώς με πολλά ενδιαφέροντα. Διαβάζω συνεχώς από μικρή, έχω ασχοληθεί με την μουσική, με το θέατρο και γενικά έχω μια παιδεία όσο μπορώ να το πω αυτό.
Το θέμα μου είναι ότι είμαι μόνη μου. Εδώ και 4 χρόνια. Έχω γνωρίσει πολλούς άντρες, έχω κάνει πολύ σεξ. Αλλά κανένας για κάτι παραπάνω. Όλοι χάνονται- δεν επιδιώκω και εγώ κατά βάθος την δέσμευση μάλλον, μετά το σεξ ξαφνικά γίνομαι φιλαράκι τους και προσπαθώ να καταλάβω τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου, ρωτώντας τον για τους προβληματισμούς του- σαν ψυχολόγος. Και αυτό γιατί μου αρέσει να ακούω την ιστορία του καθένα και φίλων μου, μου αρέσει να ανακαλύπτω την τόση διαφορετικότητα.
Ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα, ίσως να τους μπερδεύει η στάση μου, δεν ξέρω, προσπαθώ να καταλάβω και εγώ. Έχω απογοητευτεί.
Είναι παγκόσμιο το πρόβλημα της μοναξιάς, το ξέρω, αλλά και εγώ τι να κάνω; Σκέφτηκα μήπως η εμφάνιση μου είναι κάπως το πρόβλημα αν και ξέρω ότι κατά κάποιο τρόπο αυτή είναι το εισιτήριό μου για να έχω δουλειά και φίλους σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα μου.
Είπα στον εαυτό μου τέλος με το σεξ-δεν θα το κάνω κατευθείαν, είπα επίσης μήπως ξεκινήσω να κάνω σχέση με γυναίκα μιας και ένα κομμάτι του εαυτού μου κλίνει προς τα εκεί. Αυτά. Ποια είναι η γνώμη σου;
Υ.Σ. Πέρασα ένα σκ με κλάματα -βοήθησε και η Καρδερίνα σε αυτό- και ήθελα να σου γράψω. Συγνώμη για το κατεβατό, ελπίζω να μην το δεις σαν τρολλάρισμα.
Η εμφάνιση σου μπορεί να παίζει το ρόλο της, αλλά έχεις γράψει δύο στοιχεία που μου φαίνονται απείρως πιο σημαντικά, και από τον κάζουαλ τρόπο που τα αναφέρεις δεν ξέρω κατά πόσο τα βάζεις στην εξίσωση.
Το πρώτο είναι το σαββατοκύριακο με κλάματα. Δεν είναι καν τόσο τραγικό το βιβλίο, στο τέλος γίνεται εντελώς αστυνομικό. Η στενοχώρια που κρατάει τόσο πολύ με τόσο απλή αφορμή είναι σημαντικό πράγμα. Αν είναι στενοχώρια, δεν ξέρω τι είναι, πάντως αν κλαις επί δύο εικοσιτετράωρα, πρέπει να αναρωτηθείς.
Το πιο σημαντικό για μένα είναι η αίσθηση ότι κλίνεις στην ιδέα ότι προτιμάς γυναίκες. Το γράφεις σα να ανακάλυψες ότι τελικά προτιμάς τον καφέ χωρίς ζάχαρη. Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνεις πόσο αλλάζει το νόημα όλων όσων έγραψες μέχρι να φτάσεις εκεί;
Η γνώμη μου είναι λοιπόν ότι α) πρέπει να ασχοληθείς με την ψυχολογία σου, αν κλαις συχνά για μεγάλα διαστήματα, ή έτσι κι αλλιώς, β) να εξερευνήσεις την σεξουαλικότητα σου χωρίς «πρέπει» και δηλώσεις αποχής, αλλά με περιέργεια και χωρίς πίεση και γ) να ερευνήσεις αν και κατά πόσο συνδέονται το α) με το β).
Αν δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και πώς να κάνεις τα παραπάνω, πήγαινε σε ψυχολόγο.
__________________
3.
Αγαπητή Αμπά,
Εδώ και 6 μήνες συναναστρέφομαι ερωτικά με έναν κατά 18 χρόνια μεγαλύτερο άντρα. 23 εγώ 41 αυτός. Βρεθήκαμε ένα βράδυ για να "περάσουμε καλά" αλλά από το πρώτο φιλί ήταν ξεκάθαρο οτι δεν θα τελείωνε εκεί το όλο πράγμα. Αγάπες και λουλούδια στην αρχή από αυτόν (λόγια ενθουσιασμού μου τα χαρακτήρισε αργότερα) δισταγμό και "κράτα μικρό καλάθι" απο μένα.,,, μέχρι που είπε: "μεγάλα παιδιά είμαστε, ας μπλέξουμε" και τον εμπιστεύτηκα. Και άρχισαν τα προβλήματα, τα εγώ σου είπα να περνάμε καλά όταν θέλουμε, έχω χωρίσει πρόσφατα και δεν θέλω σχέσεις κ.α. Να σημειώσω εδώ ότι είχε 9 χρόνια σχέση με έναν άνθρωπο, έχουν χωρίσει μεν, αλλά στην καθημερινότητα τους είναι ακόμα μαζί (καφέδες, βόλτες, φαγητά, διακοπές) δε, σαν φίλοι όμως όπως λέει. Κάθε φορά όμως που ακούω είμαι εκέι με τον πρώην εμένα χτυπάει κόκκινος συναγερμός.
Για να μην φλυαρώ έχω προσπαθήσει να φύγω απο αυτή την κατάσταση 3 φορές, έχω αποτραβηχτεί και του έχω πει κάτσει σκέψου μέσα σου τι είναι αυτό που πραγματικά θες απο μένα και οταν είσαι έτοιμος στείλε μου. Περνάνε 2-3 μέρες κάθε φορά και στέλνει μήνυμα μου λείπεις, σε θέλω, δεν μπορώ να μην μιλάμε, έρχεται κάτω από το σπίτι μου κ.τ.λ. και πάντα με ρίχνει. Στην αρχή μου έλεγε ότι δεν θέλει κάτι παραπάνω γιατί φοβάται την διαφορά ηλικίας και θα του κάνω κουτσουκέλα, μετά το ότι δεν ξέρουμε καλά ο ένας τον άλλον. Η αλήθεια πιστεύω όμως είναι ότι αγαπάει ακόμα τον πρώην του και όσο συνεχίζει να έχει αυτή την καθημερινότητα μαζί του δεν θα έχει χώρο στην καρδία του για να αγαπήσει κάποιον άλλον, και γύρισα και του είπα μαζί με το ότι θέλω να κόψουμε κάθε επαφή και έβαλε τα κλάματα και μου ράγισε την καρδιά. Εγώ είμαι ξεκάθαρα ερωτευμένος μαζί του, αυτός όχι. Όταν με κοιτάζει στα μάτια βλέπει μια φλόγα, ενώ εγώ βλέπω ένα κενό. Τον άλλον μήνα μπαίνω φαντάρος και όλοι λένε ότι το αν θα περάσεις καλά εξαρτάται απο το τη σχέση θα έχεις με τον/ην γκομενό/'α σου. Τι να κάνω ρε αμπά? Η καρδία λέει άλλα κι η λογική άλλα-LittlePrince
Νομίζω ότι βλέπω ένα pattern συμπεριφοράς σε αυτόν τον τύπο. Δεν μπορεί να αφήσει τη σχέση 9 ετών και συνεχίζει «φιλικά», όπως δεν μπορεί να αφήσει κι εσένα. Μόλις πας να απομακρυνθείς επιμένει, εκβιάζει συναισθηματικά, κλαίει, μέχρι να υποκύψεις. Βασικά θέλει να έχει και τους δύο, ίσως και τρεις, τέσστερις, ποιος ξέρει.
Δεν μας ενδιαφέρει βέβαια τι θέλει αυτός, αλλά τι θέλεις εσύ. Είσαι ερωτευμένος και αυτός όχι. Εσύ θέλεις αποκλειστική σχέση και αυτός όχι. Τι να απαντήσω εγώ στην ερώτηση σου «τι να κάνεις;» Δε νομίζω ότι με ρωτάς τι να κάνεις, γιατί αυτό είναι προφανές. Ρωτάς «τι να κάνω ώστε να αφήσει τελειωτικά τον άλλον και να ερωτευτεί εμένα». Και αυτή η απάντηση είναι προφανής. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Όσο λιγότερο σε ενδιαφέρει, τόσο πιο πιθανό είναι να γίνει αυτό που θέλεις τώρα, μόνο που όταν γίνει, δεν θα σε ενδιαφέρει πια.
ΥΓ. Αυτά που σου λένε για το στρατό είναι ανοησίες.
__________________
4.
Χθες έβλεπα στο ίντερνετ μία από τις εκπομπές του Αργά με τον Θοδωρή Αθερίδη. Κάποια στιγμή είπε ότι ο Ανδρέας Βουτσινάς είχε σαν σλόγκαν για την Ελλάδα το εξής: αν είσαι ευτυχισμένος φύγε από την Ελλάδα, αν είσαι δυστυχισμένος είναι η ιδανική χώρα για να ζήσεις. Εννοώντας ότι οι αν είσαι ευτυχισμένος τότε οι Έλληνες θα σου κάνουν την ζωή μαύρη οπότε το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να φύγεις και να ζήσεις σε άλλη χώρα.
Μερικές φορές σκέφτομαι τί χαρακτηρίζει τον λαό κάθε χώρας. Για παράδειγμα οι Γερμανοί χαρακτηρίζονται από πειθαρχία και τήρηση των κανόνων, οι Ιταλοί από την αγάπη τους για την ομορφιά (είναι τυχαίο ότι όλες οι πόλεις τους είναι διατηρημένες όπως ήταν όταν πρωτοχτίστηκαν? όχι δεν είναι τυχαίο), οι Γάλλοι για τα δημοκρατικά τους πιστεύω (διαφωτισμός) και τον αισθησιασμό τους, οι Άγγλοι για το φλέγμα τους και την προσκόλλησή τους στους καλούς τρόπους κλπ κλπ.
Είναι μία απλοϊκή προσέγγιση των λαών αυτών, δεν είναι καθόλου βαθιά. Είναι η αίσθηση που έχω για αυτές τις χώρες είτε από την ιστορία τους, ή από τις τηλεοπτικές σειρές ή από τα ταξίδια που έχω κάνει, αλλά και από τις γνωριμίες με ανθρώπους των χωρών αυτών.
Σκέφτομαι τότε οι Έλληνες τί απλοϊκή εντύπωση μου αφήνουν? Η απάντησή μου κάθε φορά είναι ότι μου δίνουμε την εντύπωση λαού που αγαπάει τον φθόνο και που φέρεται ύπουλα και υποκριτικά.
Και όταν αναρωτιέμαι αν αυτό είναι αλήθεια ή αν έχω λάθος εντύπωση τότε το μυαλό μου ανατρέχει σε πολλά παραδείγματα δικά μου αλλά και άλλα παραδείγματα γνωστών και φίλων. Που λένε ότι ναι η απλοϊκή εντύπωση που έχω δεν είναι λάθος.
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι αξιοπρόσεχτο για μας. Ακόμα και η γνωστή επωδός ότι είμαστε έξυπνος λαός και γι'αυτό τόσα μυαλά είναι έξω, εγώ απαντώ: επειδή είναι έξυπνοι γι'αυτό φύγαν έξω, για να γλιτώσουν από τους μέσα.
Ένας λαός που αγαπάει την υποκρισία και που είναι μισαλλόδοξος μπορεί άραγε να τα καταφέρει?
Η λογική λέει πως δεν μπορεί.
Ας δεχτούμε λοιπόν αυτό που είμαστε. Δεν μας έχει μείνει τίποτε άλλο να κάνουμε.- έτσι είναι, δεν μπορεί.
Νομίζω ότι η λέξη της ερώτησης είναι το «απλοϊκός». Ένα σωρό στερεότυπα... γιατί βρε παιδί μου; Για τους Γερμανούς είναι πανεύκολο γιατί έκαναν δύο πολέμους και μετά τους έχασαν. Για τους Ιταλούς δυσκολεύτηκες λίγο, το «αγαπούν την ομορφιά» είναι κάπως φλου, θα μπορούσε να ειπωθεί και για τους Γάλλους. Υπάρχουν πολλές πόλεις που είναι πολύ καλά συντηρημένες, για να μην πω ότι ισχύει για όλα τα ιστορικά κέντρα των μεγάλων πόλεων της Ευρώπης. Γιατί όχι «οι Ιταλοί αγαπάνε τον μαφιόζικο τρόπο ζωής» ή «είναι μακαρονάδες, πώς να το κάνουμε;» Και για τους Άγγλους προσπέρασες ένα σωρό καλά στερεότυπα, όπως ότι δεν ξέρουν να ντύνονται, τα φαγητά τους είναι χάλια, και είναι όλοι γκέι.
Για κάθε θετικό στερεότυπο ενός λαού υπάρχει κα ένα αρνητικό. Είναι ιστορικό το τι προκύπτει κάθε φορά ως κυρίαρχο. Τα χαρακτηριστικά που διακρίνονται ανά περιόδους εξαρτώνται από τις περιστάσεις. Κανένας λαός δεν είναι κάπως επειδή έτσι γεννήθηκε, χωρίς άλλη εξήγηση. Όλοι οι λαοί είναι αποτελέσματα άπειρων παραγόντων, σύγχρονων και ιστορικών. Η Ελλάδα είναι πάρα πολύ ζορισμένη οικονομικά και η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Τις καλές εποχές κανείς δεν έλεγε για μισαλλοδοξίες, μόνο πόσο δεν είναι μέσα στο DNA του Έλληνα ο ρατσισμός ακούγαμε, μάλιστα το διαβάζαμε στις εφημερίδες, σε άρθρα με ονοματεπώνυμο (ποτέ δεν θα το ξεχάσω αυτό, μάλιστα το κυρίαρχο επιχείρημα ήταν το παράδειγμα του «Ξένιου Διός», τρομάρα τους).
__________________
5.
είδα χθες αυτό το επεισόδιο απο την εκπομπή What would you do. Στάθηκα στην ηλικιωμένη κυρία στο τέλος (6ο λεπτό). Είπε ότι διαφωνεί με τα ζευγάρια διαφορετικού χρώματος, διότι αν κάνουν παιδιά, λέει, θα φάνε ξύλο στο σχολείο επειδή είναι ''half blood''. Από τότε προσπαθώ να σκεφτώ τί ακριβώς ''είναι'' αυτή η κυρία. Δε ξέρω αν θα τη χαρακτήριζα ρατσίστρια, πιο πολύ φοβισμένη (αν και ξέρω οτι πολλοί ρατσιστές φοβούνται επίσης). Εννοείται ότι υποστηρίζω οτι μπορείς να ερωτευτείς και να ζήσεις με όποιον θες, και να κάνεις ό,τι νιώθεις εσύ σωστό, εφ όσον δε βλάπτεις κανέναν και η ελευθερία σου δεν περιορίζει την ελευθερία του άλλου. Απλά συνήθως θα σκεφτόμουνα ως ρατσιστή όποιον δεν το πιστεύει, αλλά ίσως να υπάρχουν και άλλοι παράμετροι. Εσύ τί πιστεύεις γι αυτή τη κυρία; Ελπίζω να μην έγινα πολύ ασαφής. Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου.- Στέλλα
Είναι εξαιρετικά απλή υπόθεση. Η κυρία αυτή είναι κανονικότατη ρατσίστρια, με σφραγίδα και περικεφαλαία. Αν κάποιο παιδί φάει ξύλο στο σχολείο επειδή είναι half blood, το σχολείο έχει τεράστιο πρόβλημα, όπως και η κοινωνία ολόκληρη που επιτρέπει τέτοια φαινόμενα, και οι πολίτες πρέπει να κάνουν πολύ σοβαρή αυτοκριτική και να κοιτάξουν πώς θα μορφώσουν και εκπαιδεύσουν τα παιδιά.
Ναι, ο ρατσισμός πηγάζει από το φόβο, και αυτό δεν δικαιολογεί απολύτως τίποτα. Και οι υπόλοιποι φοβόμαστε, αλλά δεν το λύνουμε ρίχνοντας το φταίξιμο στις μειονότητες.
Στέλλα, το ποιον θεωρείς αποδεκτό για να κάνεις σεξ και για σύντροφο, δεν είναι απλή, αθώα προσωπική προτίμηση, βγαλμένη από το τίποτα και από το πουθενά. Έχεις μάθει τι είναι αποδεκτός σύντροφος και τι όχι. Είναι κυρίως υποσυνείδητο. Θα απορρίψεις τα στερεότυπα που έχεις μέσα σου μόνο αν κάνεις πολύ εντατική και συνειδητή προσπάθεια.
__________________
6.
Αμπα συνέχεια ακούω κοπέλες να λένε ότι οι άντρες σκέφτονται πρώτα με το κάτω κεφάλι. Ότι πρώτα απ' όλα τους νοιάζει να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για σεξ, ότι τους ενδιαφέρει πρώτα η απόλαυση. Ότι έτσι είναι από τη φύση τους. Ότι μπορεί κάποιος να έχει σωστή συμπεριφορά αλλά ότι όπως και να ΄χει όταν σε γνωρίζει στο μυαλό του έχει το σεξ. Είμαι 20 χρονών και μέχρι τώρα έχω άσχημες εμπειρίες με άντρες και έχω γνωρίσει πολλούς που να επιβεβαιώνουν τα παραπάνω αλλά δεν μπορώ να είμαι τόσο απόλυτη και απαισιόδοξη. Ρε αμπά δεν μπορώ να το δεχτώ, είναι όλοι τόσο ρηχοί? – felicita
Κι εσύ έτσι θα σκεφτόσουν αν είχες την ίδια σεξουαλική ελευθερία. Αν διαφωνείς, είναι επειδή ούτε να το φανταστείς δεν μπορείς. Δεν είναι ρηχότητα, είναι αφομοίωση των δεδομένων γύρω τους. Όχι μόνο ενθαρρύνονται να κάνουν σεξ με πολλές και διαφορετικές γυναίκες, αλλά σε αυτή την ηλικία πιέζονται να φέρονται έτσι και από άλλους άντρες, αλλά και από πολλές γυναίκες στη ζωή τους. Στα είκοσι λίγοι άνθρωποι ξέρουν ποιοι είναι. Η συντριπτική πλειοψηφία μιμείται ό,τι θεωρεί αποδεκτή συμπεριφορά από το γύρω πλήθος.
Έτσι, όπως ένα συνομήλικο αγόρι δεν κάθεται μια στιγμή να σκεφτεί «γιατί πιστεύω ότι αν δεν κάνω σεξ με πολλές κοπέλες δεν είμαι αρκετά άντρας;» έτσι κι εσύ δεν έχεις καθίσει μια στιγμή να σκεφτείς «γιατί πιστεύω ότι πρέπει πάντα να αντιστέκομαι στις προτάσεις για σεξ και να θεωρώ το σεξ κάτι σαν αντάλλαγμα που δίνω μόνο με υπόσχεση συναισθηματικής σχέσης;» Όσο αυτονόητο σου φαίνεται αυτό που κάνεις εσύ και θεωρείς την πρόταση για σεξ κάτι «άσχημο», και το βάζεις στις αρνητικές εμπειρίες, το ίδιο αυτονόητο φαίνεται στα αγόρια αυτό που κάνουν.
Δεν είναι στη φύση τους να ανησυχούν για το πότε θα είναι η επόμενη φορά που θα κάνουν σεξ, όπως δεν είναι στη δική σου φύση να αντιστέκεσαι στην επιμονή τους. Και οι δύο έχετε μάθει να φέρεστε έτσι.
Μην βλέπεις τα αγόρια σαν αντιπάλους, σαν κατακτητές που έρχονται να σου πάρουν κάτι πολύτιμο. Πίσω από όλες αυτές τις συμπεριφορές βρίσκονται άνθρωποι σαν κι εσένα. Έχουν ανασφάλειες, προσπαθούν να ξεχωρίσουν, και έχουν τρομερό άγχος αν θα γίνουν αποδεκτοί. Εσύ για τον εαυτό σου πρέπει να κάνεις πολλή δουλειά για να μάθεις να μην θεωρείς την απόλαυση ως κάτι κατάπτυστο. Τώρα πήδηξα πολλά στάδια, αλλά δεν υπάρχει συνταγή, πόσο μάλλον σε απλά και κατανοητά βήματα.
__________________
7.
Α, μπαα που λες, έψαξα στο internet για τηλεφωνικές γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης ή για κατάθλιψη.. Και ή που δεν υπάρχουν πια ή που δεν απαντούν! Μου πήρε ώρα να σηκώσω το τηλέφωνο να πάρω και ευχόμουν να μην απαντήσει κανείς.. γιατί και να απάνταγε κάποιος δεν ήξερα τι να πω, από που να το πιάσω. Παίρνω στο ΚΨΥ του Χαλανδρίου, του συνοριακού με ΄μενα δήμου και το νούμερο δεν λειτουργεί. Τι να κάνω; Νιώθω ότι χρειάζομαι άμεσα βοήθεια, δεν πάει πια, νιώθω να με κατατρώει.- άλλος κανείς;
Πολύ στενάχωρο. Έχω λάβει μηνύματα από άλλους και άλλες που έκλεισαν ραντεβού με ψυχολόγο σε δημοτικά ιατρεία και έβγαλαν άκρη, και ήταν ευχαριστημένοι. Αν κάποιος έχει εμπειρία, προτάσεις, ας μας πει τι γίνεται στην πραγματικότητα.
σχόλια