Σύμφωνο απόλυτα με τον/την e peccato και επίσης χαίρομαι παράπολυ για εσένα (δεν το περίμενες…) ακριβώς επειδή είσαι αυτάρκης όταν αγαπήσεις κάποιον θα τον αγαπήσεις πραγματικά και θα δεθείς μαζί του όχι επειδή τον έχεις ανάγκη αλλά επειδή πραγματικά είσαι καλύτερα από καλά όταν είσαι μαζί του και ενδιαφέρεσαι για αυτόν. Μην τρομάζεις, και μην φοβάσε αφέσου και όλα θα γίνουν, αρκεί (όπως λέει και ο φίλος μου από πάνω να είσαι ανοιχτή σε αυτό). Ασε τις βλακείες και άκου λίγη χαρούμενη μουσική.
28.12.2015 | 17:30
Θα πω
τη δυστυχια μου. Φοβαμαι οτι δε μπορω να νιωσω αγαπη πια. Τα τελευταια χρονια εχω ξεπερασει τοσες καταστασεις μονη μου, δεν εχω χρειαστει κανεναν διπλα μου, εχω γινει αυταρκης, νιωθω πως δεν εχω αναγκη κανεναν διπλα μου και οτι δε μπορω να αγαπησω. Οι δυσκολιες με εχουν κανει σκληρη, σκληροπετση, φοβαμαι πραγματικα οτι μου ειναι αδιαφορο αν ειναι καποιος διπλα μου, αν φυγει, ποσο θα κατσει, δε με νοιαζει, ειμαι μια χαρα μονη μου. Και αυτο με τρομαζει, δε μπορω να δεθω με κανεναν. Εχω κοσμο γυρω μου, αλλα δε δενομαι μαζι τους. Ειναι προβλημα. Ειμαι 31 και φοβαμαι πως φταιει η ηλικια, φταιει και η ξενιτεια που με εχει κανει μοναχικη και σκληροπετση, φταινε και τα βιωματα προφανως...
1
