ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιποοοον, έχουμε και λέμε. Ο ανεκπλήρωτος(?) μου έρωτας είναι ένας καθηγητής που είχα στο λύκειο (12 χρόνια μεγαλύτερος μου) ,με έκανε μάθημα στην Β' λυκείου, τοτε δεν με ενδιέφερε ποτέ δεν παρατήρησα αν ήταν ωραίος ή όχι, δεν ήμουν τσιμπημένη καθόλου, ενώ όλα τα άλλα κορίτσια στο λύκειο έκαναν σαν χαζά.Μάλιστα στο μάθημα του δεν ήμουν άριστη αλλά καλή, όπως και στα άλλα μαθήματα. Τέλος πάντων να μην τα πολύ λόγω αυτός δεν έδειξε ενδιαφέρον τότε ούτε εγώ, όταν τελείωσε η χρονιά, είχα βρει το Facebook και τον έκανα αντ έτσι απλά, χωρίς λόγο. Αυτός ξεκίνησε και μου μίλησε, φιλικά πάντα όπως και εγώ, είχαμε πολλά κοινά, και συνεχίσαμε να μιλάμε αλλά δεν έτυχε να βρεθούμε, γιατί και αυτός θα έφευγε σε λίγες μέρες θα πήγαινε στο μέρος του. Πήγε στο μέρος του και γνώρισε μια κοπέλα και ήταν μαζί, δεν με ενόχλησε, χάρηκα γι'αυτόν. Πάντα αυτός με μιλούσε στο φβ, μιλούσαμε για ώρες κάθε μέρα. Συνεχίσαμε να μιλάμε σαν 2 καλά φιλαράκια αντιθέτως με την διαφορά ηλικίας που είχαμε. Μια μέρα μετά από 8-9 μήνες που μιλούσαμε, μου είχε πει μου αρέσεις κλπ, με είχε ρωτήσει εμένα εσένα σου αρέσω; Του είχα πει ναι, αλλά ως εκεί, να υπενθυμίσω ότι είχε σχέση τότε με την κοπέλα. Έλεγε μερικές φορές κάτι πονηρά, προστυχα, και διάφορα τέτοια, τώρα δεν ξέρω γιατί τα έλεγε. Τέλος πάντων, μετά από λίγες εβδομάδες εγώ γνώρισα το αγόρι μου που είμαστε μέχρι τώρα μαζί τότε ο φίλος-καθηγητής μου πετούσε σπόντες για το αγόρι μου διάφορες. Είχα πει στο αγόρι μου γι'αυτον. Εννοείται πως ζήλεψε το αγόρι μου για την "φιλία" που είχαμε και μου είπε μετά από λίγους μήνες να κόψω να τον μιλάω όσο και αν δεν ήθελα να το κάνω το έκανα έτσι απλά χωρίς εξήγηση χωρίς τίποτα στο ξεμπαρκο τον έκανα μπλοκ και τέλος, το έκανα γιατί αγαπώ το αγόρι μου. Ο φίλος μου μου είχε στείλει μήνυμα στο κινητό που έχω χαθεί κλπ. Αλλά δεν απάντησα γιατί "εξαιτίας" του τσακωνόμουν με το αγόρι μου. Πέρασε ένας χρόνος που δεν μιλήσαμε καθόλου, σκεφτόμουν αραιά και που τι θα κάνει κλπ. Γιατί στεναχωριόμουν που "έφυγα" χωρίς εξηγήσεις. Αυτόν τον καιρό τον τελευταίο μήνα περίπου κάτι έχω πάθει και τον σκέφτομαι πολύ, τι κάνει που βρίσκεται αν είναι καλά κλπ, σκέφτηκα πως θα ήταν αν ήμουν μαζί του, σκέφτομαι ακόμη πως το κάνω και μαζί του. Ώρες ώρες νομίζω πως έχω αισθήματα γι'αυτον. Αλλά αγαπώ το αγόρι μου πάρα πολύ όσο δεν γίνεται, αλλά δεν ξέρω γιατί έχω αυτές τις σκέψεις τώρα, γιατί νιώθω άσχημα όταν τον σκέφτομαι, είναι σαν να απαταω το αγόρι μου μόνο και μόνο επειδή τον σκέφτομαι. Είχα μπει και στον πειρασμό να του στείλω μήνυμα αλλά δεν το έκανα γιατί δεν θέλω να χαλάσω την σχέση μου, γιατί περνάω ωραία, και αν το μαθαινε ο δικός μου θα γινόταν χαμός.... Είναι κακό που τον σκέφτομαι; έτσι κι αλλιώς δεν θα τύχει να τον ξανά δω ποτέ ξανά.... Αυτά!