ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ομοφυλόφιλος. Η σεξουαλική μου ζωή άργησε να ξεκινήσει. Στην αρχή είμουν επιφυλακτικός με το να γνωρίσω κάποιον. Φυσικά η αρχή έγινε από τα γνωστά site gay γνωριμιών.Να πω ότι από το σπίτι μου ποτέ δεν πήρα κάποια οδηγία για προφυλάξεις στο σεξ κλπ. Οι γονείς μου πάντα απέφευγαν να μας μιλήσουν για σεξ. Ωστόσο είχα ενημερωθεί από το ιντερνετ. Ήξερα ότι σέρνονται ασθένειες αν δεν χρησιμοποιείς προφύλαξη. Δεν ήξερα όμως ότι αυτές οι ασθένειες μπορεί να είναι πάρα πολύ σοβαρές, ως και θανατηφόρες περνώντας τα χρόνια. Βέβαια σήμερα δεν ισχύει αυτό. Ο hiv δεν είναι θανατηφόρος αν ακολουθηθεί αγωγή από νωρίς. Ξεκινώντας λοιπόν τη σεξουαλική μου ζωή, έχοντας "αργήσει" κάποια χρόνια, μπήκα στη λούμπα των διάφορων γνωριμιών. Στην αρχή προέκυψαν δυο σχέσεις όπου και έκανα σεξ χωρίς προφύλαξη. Για καλή μου τύχη, ο ένας ήταν νοσηλευτής (που σημαίνει ότι εξεταζόταν συχνά και ήταν οκ) και ο δεύτερος ήταν πάλι υγιής. Υπήρξε ένα διάστημα 2 ή 3 χρόνων αργότερα που γνώρισα διάφορα άτομα, με τα οποία συνευρέθηκα σεξουαλικά χωρίς προφυλακτικό. Οι περιπτώσεις που με "ακολουθούσαν" σαν εφιάλτης ότι μπορεί και να μην ήταν απόλυτα υγιείς ήταν δύο. Ένα όργιο στο οποίο πήγα το 2013 και ενώ όταν πήγα, δεν ήθελα καθόλου να κάτσω, τελικά έκατσα και έκανα πράγματα, όμως δεν θυμόμουν αν οι άλλοι χρησιμοποίησαν προφυλακτικό. Θυμόμουν ότι σίγουρα ένας χρησιμοποίησε. Πάντως κανένας δεν εκσπερμάτωσε. Από αυτό το όργιο, συνέχισα να έχω σχέσεις με ένα παιδί που πήγα αρκετές φορές σπίτι του και κάποιες κάναμε σεξ χωρίς προφύλαξη. Εκείνη την περίοδο δεν έβαζα στο μυαλό μου το κακό. Όταν όμως σταματήσαμε να βρισκόμαστε, σκεφτόμουν πόσοι διαφορετικοί μπορεί να πέρασαν από το κρεβάτι του και να έκαναν σεξ μαζί του χωρίς προφύλαξη. Ο καιρός πέρασε, πέρασε ένας χρόνος μέσα στον οποίο ενώ ξεκίνησα μια νέα σχέση, δεν ξαναέκανα σεξ. Όντας "χορτασμένος" από one night stand, δεν με αφορούσε πια αυτός ο τρόπος ζωής. Εξετάσεις όμως δεν είχα κάνει. Ενώ είχα γνωρίσει άτομα που μου είχαν πει ότι κάνουν ανα τακτά διαστήματα προληπτικά εξετάσεις και με είχαν παροτρύνει να κάνω το ίδιο, αρνιόμουν. Όχι μόνο επειδή φοβόμουν γενικώς τις βελόνες. Φοβόμουν και για το αποτέλεσμα. Ήξερα ότι ακόμα και μια επαφή αρκεί. Δεν είχα κάνει όμως μόνο μία. Είχα κάνει πάνω από 2 επικίνδυνες και αρκετές περισσότερες που αφορούσαν στοματικό. Οι πιθανότητες ήταν πολλές. Όλα αυτά συνέβηασαν ως το 2013. Η 'άστατη ζωή" ήταν ένα διάστημα μεταξύ 2011-2013, με κορύφωση τη διετία 12-13. Από τότε μέχρι σήμερα το 2016 δεν υπήρξε άλλη σεξουαλική επαφή. Δεν το επεδίωξα. Βλέποντας μια τυχαία συνέντευξη ενός οροθετικού που είπε ότι το κουβαλούσε για χρόνια χωρίς να το ήξερε (το υποπτευόταν), αποφάσισα να κινητοποιηθώ. Είχα κάνει πρόσφατα μια απλή εξέταση αίματος μετά από μια αδικαιολόγητη απώλεια βάρους που παρουσίασα. Η εξέταση βγήκε απόλυτα φυσιολογική. Έκανα και για θυρεοειδή (μιας και έχουμε κληρονομικό) που πάλι βγήκε καλή. Η εξήγηση που έδωσα ήταν υπερκόπωση και κακή διατροφή. Ωστόσο διάβασα ότι και στην απλή εξέταση αίματος μπορεί να διαπιστωθεί από τον αριθμό των λεμφοκυττάρων. Ξαναπήρα στα χέρια μου τα αποτελέσματα. Τα λεμφοκύτταρα ήταν φυσιολογικά. Σκέφτηκα ότι αν κουβαλούσα τον ιο επί 3 χρόνια, κάτι θα είχε επηρεάσει. Από την άλλη όμως, η απώλεια βάρους χωρίς άλλη ιατρική εξήγηση ήταν ισχυρό κίνητρο. Πέρασα ένα δύσκολο σ-κ γιατί μου είχε μπει η ιδέα ότι κάτι μπορεί να έχω. Τη Δευτέρα θα έπαιρνα τηλέφωνο σε κάποιο μικροβιολογικό για να κλείσω ραντεβού. Στο μεταξύ, είχα μπει σε κάθε λογής σελίδα για να ενημερωθώ για τον hiv. Ήθελα να είμαι προετοιμασμένος. Να μην αντιδράσω όπως τόσα άλλα παιδιά που διάβασα εδώ μέσα. Ήξερα πια ότι από hiv δεν θα πεθάνω. Είμαι σε μια ηλικία που θα μπορούσα να προλάβω με αγωγή την εξάπλωση του ιού. Ήξερα ωστόσο ότι ψυχολογικά θα με εξόντωνε. Κι ενώ μέχρι πριν λίγες μέρες έκανα σχέδια για τη δουλειά μου, για το μέλλον μου, μέσα σε ένα σ-κ, όχι μόνο έπαψα να σχεδιάζω, έπαψα να σκέφτομαι ότι μπορεί να έχω μέλλον. Σκεφτόμουν ότι το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να μαζέψω χρήματα ώστε να έχω αν χρειαστεί να πληρώσω για φάρμακα ή εξετάσεις. Σκέφτηκα ότι θα χρειαστώ χρήματα κι επειδή αν το μάθαιναν οι γονείς μου μπορεί να με έδιωχναν από το σπίτι. Πέρασα ένα μαύρο σ-κ, δεν έκλεισα μάτι. Ένιωθα αηδιασμένος. Δυο φορές που τσέκαρα σελίδα με βιντεο πορνο, όπως συνήθιζα καθημερινά, δεν μου έκανε καμία αίσθηση. Ήξερα ότι αν τελικά τα αποτελέσματα ήταν θετικά δεν θα τέλειωνε απλά κάθε σκέψη για ερωτική επαφή. Δεν θα μπορούσα ούτε να αυνανιστώ μόνος μου...Τη Δευτέρα έκανα την εξέταση. Εκεί ο γιατρός με ρώτησε πόσος καιρός έχει περάσει από την ύποπτη επαφή. Του απάντησα χρόνια. Στη συνέχεια μου πήρε αίμα. Είμουν απίστευτα αγχωμένος, έτρεμα. Με καθησύχασε ότι "δεν κυκλοφορεί και τόσο". Λογικά αναφερόταν σε στρεητ επαφή. Τον κοίταξα και του απάντησα "γιατρέ, ήταν ομοφυλοφιλική επαφή". Εκεί κατάλαβε ότι οι πιθανότητες δεν ήταν ίδιες και περιορίστηκε σε ένα "θα δούμε, μη βιάζεσαι". Τα αποτελέσματα θα έβγαιναν μέσα σε 24 ώρες. Την επόμενη μέρα το απόγευμα. Μου είπε ότι θα μου τηλεφωνούσαν αν κάτι δεν πήγαινε καλά. Παρέλυσα στη σκέψη. Του είπα να μου τηλεφωνήσει έτσι κι αλλιώς, ακόμη και καλά να είναι. Φανταστείτε δηλαδή να περιμένετε τα αποτελέσματα και να χτυπάει το τηλέφωνο από το ιατρείο, όταν ήδη ξέρεις ότι θα χτυπούσε μόνο αν είχες νοσήσει! Το σηκώνεις; Πώς αντιδράς; Έφτασε η κρίσιμη μέρα. Ευτυχώς δούλευα κι έτσι οι ώρες πέρασαν κάπως ήρεμα. Σε κάποιες φάσεις μου φάνηκε αιώνας. Λίγο πριν φτάσει η κρίσιμη ώρα που ήξερα ότι θα είχαν βγει τα αποτελέσματα, κλείνω το κινητό. Μόνο στη σκέψη ότι θα χτυπούσε από την κλινική, νόμιζα ότι θα πεθάνω. Το άνοιξα μισή ώρα μετά και χωρίς καν να δω αν είχα κλήση, παίρνω τηλέφωνο να μάθω. Όταν βέβαιος ότι έχω μολυνθεί, και προετοιμασμένος ψυχολογικά, περίμενα μια απλή επιβεβαίωση. Είχα αποφασίσει να μην το πω σε κανέναν και να ξεκινήσω την αγωγή όταν χρειαστεί στα κρυφά. Τα είχα σκεφτεί όλα. Η ζωή μου θα άλλαζε, αλλά θα ζούσα. Θα ζούσα κάποια άλλη ζωή. Όμως, η ζωή κρύβει εκπλήξεις. Κι αν μέχρι τώρα είχε φανερώσει πολλές αρνητικές για μενα, είχε έρθει η στιγμή να μου συμβεί και κάτι καλό. Ένα δώρο. Τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά. Όταν άκουσα αρνητικά, δεν ήξερα ότι εννοούσε ότι είμαι εντάξει. Θυμάμαι ότι ρώτησα "τι εννοείτε αρνητικά"; Όταν κατάλαβα ότι όλα ήταν τελικά στο μυαλό μου, δεν το πίστευα. Ποιό είναι το συμπέρασμα; Ότι από hiv δεν πεθαίνεις φίλε μου. Αλλά από το μυαλό, από τη σκέψη, από το άγχος, από...αυτό το πράγμα που γεννάει η ιδέα του hiv μέσα στο μυαλό σου, σίγουρα θα πεθάνεις μια ώρα νωρίτερα. Πρέπει όλοι οι πάσχοντες να καταλάβετε ότι ο hiv είναι σαν μια οποιαδήποτε άλλη ασθένεια. Σαν τον θυρεοειδή ας πούμε που έχει η μάνα μου. Πρέπει να παίρνεις μια αγωγή και να το ελέγχεις με εξετάσεις. Ίσως ο hiv να είναι ακόμα και πιο ήπιος από τον θυρεοειδή! Ο hiv κάνει χρόνια να εκδηλώσει συμπτώματα. Κάνεις χρόνια μέχρι να χρειαστεί να πάρεις αγωγή. Κι επίσης λανθασμένα πολλοί φοβούνται την αγωγή. Έχω διαβάσει για περιπτώσεις που δεν τους δημιούργησε καμία παρενέργεια. Όλοι ξέρουμε και βλέπουμε άτομα που πάσχουν από hiv και έχουν φτάσει σε μια ηλικία όπως ο Βαλιανάτος κλπ. Δεν πεθαίνεις. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι και να σταματήσουν να κλαψουρίζουν μέρα νύχτα. Πεθαίνεις μόνο αν το αφήσεις χωρίς αγωγή και εξελιχθεί σε aids. Δεν αλλάζει σε τίποτα η ζωή μετά τη διάγνωση. Πρακτικά τουλάχιστον. Επίσης εγώ ας πούμε είχα σκεφτεί ότι αν πάσχω, αυτό θα είναι μια ευκαιρία να φροντίσω περισσότερο τον εαυτό μου, να φροντίζω την υγεία μου, να ασχολούμαι περισσότερο όταν πριν την είχα αφήσει στην τύχη της. Σε καμία περίπτωση δεν θα τα παρατούσα και δεν θα σκεφτόμουν ότι τέλειωσε η ζωή μου. Όλο αυτό το άγχος που σε κυριεύει, αυτό είναι που μπορεί να σε σκοτώσει. Το άγχος. Το μυαλό. Η ψυχολογία. Όχι η αρρώστια. Ο hiv είναι μια καθαρά ψυχολογική ασθένεια, παιδιά. Είναι ξεκάθαρο αυτό. Είναι σαν ένα παιχνιδι μυαλού. Μόνη σωτηρία είναι η γνώση και ενημέρωση. Φροντίστε να ενημερωθείτε για όσα σας γράφω. Θα δείτε ότι είναι αλήθεια. Μιλάμε για μια χρόνια ασθένεια χωρίς συμπτώματα. Όπως είναι τόσες άλλες. Άσθμα, θυρεοειδής, οστεοπόρωση... Επαναλαμβάνω όμως ότι ο hiv είναι ασυμπτωματικός για πολλά χρόνια και δεν απαιτεί καν αγωγή για το ίδιο διάστημα. Γι αυτό και λέω ότι μπορεί να είναι και πιο ήπιος ακόμη... Σταματήστε λοιπόν νέα παιδιά να επαναλαμβάνετε ότι είστε οροθετικοί και να το λέτε σαν να επρόκειτο να κολλήσετε τους γύρω σας ή σαν να πεθάνετε αύριο. Δεν θα πεθάνετε από αυτό. Εσείς οι ίδιοι έχετε δημιουργήσει την ιδέα αυτή στον εαυτό σας που σας τρώει μέρα με την ημέρα. Από το άγχος σας θα χάσετε χρόνια από τη ζωή σας, όχι από τον ιο. Βγάλτε το από το μυαλό σας, μην το ανακοινώνετε σε γονείς ή άτομα που δεν ξέρετε πως θα το πάρουν γιατί όλοι είναι πολύ νυχτωμένοι και το θεωρούν σαν καρκίνο και μπορεί να σας κάνουν τη ζωή κόλαση με την ανησυχία τους. Πηγαίνετε σε έναν γιατρό να σας εξηγήσει μήπως και σας φύγει το άγχος. Πείτε μόνο σε κολλητούς. Πηγαίνετε και σε ψυχολόγο αν νιώθετε τόσο χάλια. Είναι κυρίως ψυχολογικό, δυστυχώς. Κι αυτό φαίνεται από εξομολογήσεις σας. Μόνο παθολογικό δεν είναι.Ξέχασα να πω ότι λίγο μεσα μου σκεφτόμουν και τα θετικά, όπως ότι αν βγει το τεστ θετικό δεν θα υπηρετούσα τη θητεία μου!Τέλος, αξίζει να αναφέρω ότι η πραγματικότητα ενός ομοφυλόφιλου είναι ότι ποτέ δεν ξεφεύγει. Πάντα θα περιτριγυρίζει γύρω από τον hiv. Τα στοιχεία μέχρι το τέλος του '14 είναι αμίλεικτα για τη χώρα μας. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των μολυσμένων με τον ιο αντρών είναι ομοφυλόφιλοι. Δεν πρόκειται για ρετσινιά ή στίγμα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Άρα λοιπόν, όσοι είμαστε σεξουαλικά ενεργοί, κινδυνεύουμε πάντα να κολλήσουμε. Ούτε το προφυλακτικό δεν βοηθά 100%. Πόσες εξομολογήσεις έχω διαβάσει για σπάσιμο προφυλακτικού... Οι περισσότερες. Ούτε ο στοματικός έρωτας είναι ακίνδυνος. Πολλοί κάνουν στοματικό και εκσπερματώνουν στα στόματά τους οι άλλοι και νιώθουν ασφαλείς επειδή πρωκτικά κάνουν safe sex... Δεν είναι καθόλου ασφαλείς. Από το στοματικό είναι το ίδιο εύκολο να μεταδωθεί. Ποτέ εκσπερμάτωση στο στόμα και ποτέ πλύσιμο των δοντιών 2 ώρες πριν τουλάχιστον. Δεν είναι υπερβολικά αυτά που γράφω, είναι έτσι ακριβώς. Όπως καταλαβαίνετε, ένα τεστ που σήμερα βγήκε αρνητικό, σε 1 χρόνο μπορεί να είναι θετικό. Εγώ πλέον έχω αποφασίσει ότι θα απέχω εντελώς από το σεξ γιατί μόνο έτσι μπορώ να είμαι σίγουρος. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είμουν υπερσεξουαλικός και συνήθισα που τα τελευταία χρόνια απέχω. Δεν μου λείπει. Μπορώ να ξεδώσω μόνος μου. Μια αγκαλιά μπορεί να μου λείπει, ένα παθιασμένο φιλί, αλλά όχι το σεξ. Έχω αποφασίσει λοιπόν ότι σεξ θα ξανακάνω μόνο με έναν μόνιμο σύντροφο, ο οποίος θα έχει εξεταστεί, θα μπορεί να με πείσει ότι δεν πάει με άλλους και πάντα safe sex. Ποτέ ξανά χωρίς προφύλαξη. Και πάντα πολύ λυπαντικό ώστε να μειώνονται οι πιθανότητες για σπάσιμο. Είναι κάποια λίγα μέτρα για να μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Μετά από ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο τεστ, δεν γίνεται να ξαναγυρίσεις στην προηγούμενη σεξουαλική σου ζωή. Όπως το ίδιο συμβαίνει και με το θετικό. Εκτός από κάτι ζώα που λένε ότι συνεχίζουν με σκοπό να κολλήσουν άλλους! Οφείλεις να προστατευτείς με κάθε κόστος. Οφείλεις να αλλάξεις όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Διαφορετικά θα πρέπει να συμβιβαστείς στην ιδέα ότι στο μέλλον μπορεί να νοσήσεις. Αν σπάσει το προφυλακτικό, αν κάνεις στοματικό σε κάποιον που νοσεί, αν, αν, αν... Προτιμώ να είμαι όλη μέρα "στην τσίτα" και να μην κάνω τίποτα με κανέναν, παρά να κάνω με τον οποιονδήποτε και να ξέρω ότι σε 6 μήνες το τεστ μπορεί να βγει θετικό και να μπω σε έναν ψυχολογικό εφιάλτη με άγνωστο μετά... Αυτά για όσους προσωρινά μπορεί να χαίρονται ότι είναι υγιείς. Καλό είναι να παίρνουν τα μέτρα τους στο εξής και να μην πηγαίνουν με τον καθένα. Η προφύλαξη δεν είναι αρκετή κι αυτό δυστυχώς έχει αποδειχτεί. Πολλές οι σκέψεις και μεγάλη η ανακούφιση μετά από ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Αλλά τίποτα δεν τελειώνει. Ο κύκλος δεν κλείνει. Συνεχώς θα γυρνάμε γύρω από τον ιο. Καλό είναι να ζυγίζουμε στο μυαλό μας αρκετές φορές την καθεμιά σεξουαλική επαφή. Μία μόνο λάθος φορά αρκεί. Και δεν αρκεί το προφυλακτικό. Δυστυχώς.Γράφω και το email μου για όσους χρειάζονται κάποιον να μιλήσουν. Είμαι καλό ακροατής και θέλω πραγματικά να βοηθήσω. Μετά από τόσο άγχος, είναι σαν να το πέρασα πρόσφατα και να...γιατρεύτηκα λίγο μετά. Καλή ζωή σε όλους. Η ζωή μετράει και είναι πάνω από όλα. Όπως κι αν είναι. Αρκεί να ζήσουμε. Να είμαστε εδώ.