ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν ήμουν πιτσιρίκα-του Λυκείου-έβγαινα με τη φίλη μου και της την έπεφταν ΟΛΟΙ. Ήταν πολύ κουκλίτσα, εγώ όχι και τόσο. Μέχρι που της είχαν κάνει καμάκι για τον τρόπο που τρώει το σουβλάκι!!! Ενώ εμένα τα αγόρια τότε, αν δεν με έβριζαν ''μπάζο'', ''άσχημη'', ''φάντασμα'', τότε απλά αδιαφορούσαν για την ύπαρξη μου. Δεν λέω ότι έπρεπε να είχα όσες κατακτήσεις είχε η φίλη μου που ήταν πολύ ωραία κοπέλα, αλλά δεν βρέθηκε ΠΟΤΕ ούτε ΕΝΑΣ στα κυβικά μου να με προσεγγίσει, να τα φτιάξουμε, να μου πει ότι του αρέσω κι εγώ, να κάνουμε μια σχέση, να νιώσω ό,τι ένιωθαν όλες οι κοπέλες της εφηβείας. Μεγαλώνοντας βελτίωσα τον εαυτό μου εξωτερικά θεαματικά και τότε άρχισαν να μου την πέφτουν πολλοί. Φίλοι φίλων μου, άγνωστοι στο δρόμο, στη σχολή, στις καφετέριες κλπ. Ε, εγώ όμως θυμάμαι την αντιμετώπιση των αντρών τότε στην εφηβική μου ηλικία και αηδιάζω και τσαντίζομαι και τα παίρνω επειδή συνειδητοποιώ ότι κανείς τότε που είχα ανάγκη να ξεκινήσω τη ζωή μου όμορφα δεν με ήθελε επειδή δεν είχα και τόσο κις εμφάνιση κι έτσι στερήθηκα τα καλύτερα μου χρόνια. Τώρα τους μισώ, και ξέρω πως θέλουν να τους κάτσω για να κάνουν το κομμάτι τους μαζί μου ή απλά να ξεκα....λώσουν και δεν τους θέλω εγώ. Κάνα -δυο με είχαν προσεγγίσει τότε και μου το έπαιζαν χαχαχα και χουχουχου και μου τριβόντουσαν, χωρίς να υπολογίζουν τι αισθήματα μπορεί να είχα εγώ, απλά και μόνο για να πλαγιοκεντρίσουν τη φίλη μου. Τώρα το κάνουν στις δικές μου φίλες και τους ρίχνω τις χυλόπιτες αβέρτα, χωρίς να υπολογίζω τίποτα, όπως δεν με υπολόγιζε κι εμένα κανείς σαν κοπέλα τότε. Δεν με συγκινεί ούτε η ομορφιά τους ούτε τα αυτοκινήτα τους ούτε η δουλειά τους, τίποτα. Θα ήθελα να βρω κάποιον που θα καταλαβαίνα εξ αρχής ότι ήταν πάντα καλό παιδί, ήσυχο, με ήπιο χαρακτήρα, κι όχι κάποιος μαλάκας υποκριτής. Αλλά φαίνεται πολλά ζητάω.