ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπάω το κεφάλι μου στον τοίχο,προσπαθώ να καταλάβω πού και τί λάθος κάνω,κατηγορώ τον εαυτό μου λές και φταίω μόνο εγώ,ενώ ξέρω πως δεν είναι έτσι τα πράγματα,γιατί να μην έχω μια παρέα 2-3 άτομα το πολύ να έχουμε κοινά στο θέμα της μουσικής,της διασκέδασης για να το θέσω καλύτερα.Καταλαβαίνω πως η ανεργία κάνει τον κόσμο να κάθεται στο σπίτι θέλει δεν θέλει,αλλά γιατί να γνωρίζω συνέχεια ''σπιτόγατους και σπιτόγατες;" ειλικρινά το βαρέθηκα,όλο λέμε να βγούμε και στο τέλος τίποτα δεν κάνουμε,ούτε σε μαγαζί,ούτε καν βόλτα,τι σαπίλα είναι αυτή ρε παιδί μου;ξέρω οτι μπορεί στην παρούσα φάση να ακούγεται κάπως ανώριμο ή ρηχό αυτό πουπεριγράφω,αλλά η κλεισούρα φέρνει άλλα κακά αχνοφαίνεται μια μελαγχολία,μια ψιλοκατάθλιψη κτλ κτλ,δεν μπορώ να ζώ έτσι ανθυγειινά,θα ήθελα να μπορούσα να έκανα πιο εύκολα φιλίες και κυρίως καλές φιλίες,πάντα προτιμούσα να έχω μια καλή παρέα απο ότι μια σχέση και το κουλό είναι ότι οι σπιτόγατες δεν είναι δεσμευμένες να πώ ότι οκ με ''πούλησαν' για ένα γκόμενο-που αηδία είναι και αυτό αλλά είναι μια δικαιολογία,έστω μέτρια και σεβαστή.Νιώθω ότι χάνω τα νιάτα μου,επειδή ο κύκλος μου βαριέται που ζεί,δεν αντέχω άλλο αυτή τη μιζέρια,θέλω να βγώ,αλλά που να πάω μόνη;το δοκίμασα κι αυτό ,το βαρέθηκα γρήγορα.Εξομολογούμαι ότι έχω θυμώσει με την υπάρχουσα παρέα,δεν με καλύπτει δυστυχώς,μου ρίχνουν τη ψυχολογία με την απραξία τους.Τόσες κινήσεις έχω κάνει ,αλλά δεν στον κόσμο τους και όποιο άλλο άτομο γνωρίσω έχει ήδη την κλίκα του και όσο και να πλησιάσω τρώω άκυρο.Κουράστηκα και ξενέρωσα τόσο που δεν μπορώ να χαρώ,έχασα κάθε όρεξη για να κάνω κάτι μόνη μου.Τι να κάνω εκτός απο το να δώ τα αρχαία απο άλλο ύψος;έχει κανείς καμμια καλή ιδέα;