Όμοιος ομοίω και η κοπριά στα λαχανα....ο παπαρας ξέρει που παει.Φιλακια.
3.2.2016 | 02:49
Καθόμαστε και περιμένουμε το τίποτα
Κάθομαι και αναρωτιέμαι.Θα μου μιλήσει ο βλαξ; Θα το πάρει απόφαση κάποια στιγμή;Οι μέρες περνάνε και αυτός τίποτα. Συνήθως λέω ότι μια χαρά εξηγείται η απόσταση: Αφού δεν γουστάρει ο άνθρωπος.Όταν βρισκόμαστε όμως, πετάει από τη χαρά του. Τουλάχιστον πετούσε μέχρι πρόσφατα. Τώρα μπορεί να άλλαξε κάτι και δεν το ξέρω.Και γιατί να έχω κολλήσει έτσι σε έναν π@π@ρα; Γιατί δεν έδωσα ευκαιρία σε εκείνο το γλυκύτατο παιδί το καλοκαίρι, αλλά επέτρεψα στον π@π@ρα να μπει στη μέση; Σάμπως έκανε τίποτα από τότε και μετά; Όχι! Αχ, η απογοήτευση στα μάτια του παιδιού εκείνου, όταν κατάλαβε ότι ο π@π@ρας σάρωνε... Πόσο χαζή ήμουν, πόσο!
1