Αυτο που καταλαβαινω ειναι πως ακομη εισαι σοκαρισμενη. Θα περασεις απο διαφορες φασεις αλλα το σημαντικότερο ειναι να ξυπνησεις ενα πρωί και να δεις στον καθρεφτη σου μια ομορφη γυναικα, αξια μανα και καλη συζυγο. Θα βρεις τα λάθη και τις αιτιες. Προσεχε να μην πληγωσεις το παιδι. Μην κοιτας με απεχθεια και αηδια τον εαυτο σου. Αγκαλιασε τον, συγχωρεσε τον και παρε την σωστη αποφαση για την ψυχη σου. Το παιδι ειναι ευτυχισμενο οταν ειναι και οι γονεις. Σας ευχομαι ολοψυχα καλη τυχη.Σε συμπονω.
5.2.2016 | 20:40
Πάλι
Ο άντρας μου, ο συζυγος που τα τελευταία 15 χρόνια είμαστε μαζί, αναπνέουμε μαζί,ξυπνάμε και κοιμόμαστε μαζί,μοιραζόμαστε αυτήν εδώ την ζωή μας την δική μου και την δική του. Που μέχρι πριν λίγες μέρες με είχε αγκαλιά και με φιλούσε.Δεν γύρισε χθες ήθελε να είναι με κάποια άλλη κοπέλα.Όπως κατά λέξη μου είπε.Δικαίωμα του. Και η ειλικρίνεια ανεκτίμητη πραγματικά.Και εκείνο που με πονάει δεν είναι πως όταν χρειαστεί να τον αντικρίσω που θα τα ξεχάσω όλα για εμένα και για το παιδί μας,αλλά που και αύριο που θα σηκωθώ θα πρέπει να νρέπομαι για το τι άνθρωπος υπήρξα. Που πάλι θα κοιτώ με απέχθεια και αηδία την εικόνα μου.Που θα δω το πρόσωπο μου και θα έχω χάσει.Θα έχω χάσει εμένα.
2
