ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι πολυ απογοητευμενη απο την συμπεριφορα της παιδικης μου φιλης-ξαδερφης...ειμαστε κυριολεκτικα απο την κουνια μαζι...στοσχολειο μαζι στο σπιτι της ξημερωβραδυαζομουν περισσοτερο με εβλεπες το σπιτι της παρα το δικο μου μεχρι και που εφυγα για σπουδες το ιδιο αυτη ποτε δεν ερχοταν στο δικο μου...δυστυχως εχασες πριν τεσσερα χρονια την μητερα της και αυτο μας συνταραξε ολους καθως νεα και παρα πολυ αγαπητοι...μιλαμε για υπεροχο ανθρωπο..ηταν φιλικη ευχαριστη παντα με το χαμογελο ακομα και οταν περνουσε δυσκολα με την ασθενεια το χαμογελο της δεν εφευγε...αυτο λοιπον οπως ειναι λογικο την εριξε πολυ..ωστοσο δεν το εδειχνε σε κανεναν προσποιουνταν οτι ολα ειναι καλα...δεν μου ελεγε τι σκεφτεται πως αισθανεται...βεβαια να πω οτι εγω βρισκομουν εκτος λογω σπουδων οπως προειπα ..αλλα παρολα αυτα την επαιρνα τηλεφωνο κρατουσα επαφη...με τον καιρο απομακρυνομασταν καπως καθοτι και οι δυο μακρια..ειχε και τις παρεες της φαινοταν να ειναι καλα..πριν ενα χρονο κατεβηκα χωριο μονιμα πλεον..πηγαινα σπιτι της κλασσικα μιλαγαμε περι ανεμων και υδατων..μερα με την μερα ομως ενιωθα οτι απομακρυνομασταν για καποιο λογο..ειχε αλλη συμπεριφορα απεναντι μου σαν να μην με εμπιστευοταν σαν να μν με ηθελε διπλα της γενικα με ολους κρατουσε μια αποσταση ειχε νευρα μονιμως θυμο ξεσπαγε στον πατερα και στον αδερφο της ελεγε οτι δεν θελει να ζει οτι ειναι ενα τιποτα και πολλα αλλα απαισιοδοξα εγω μεσα μου τα κραταγα γινομουν ενα με τα προβληματα της με αποτελεσμα να μου εχει μεταδωσει ολο αυτη μαυριλα δεν λεω οτι φταιει αυτη γιατι φταιω κι εγω που το αφησα να με επηρεασει ...τεσπα παρατηρησα οτι κι εγω αλλαζα γινομουν πιο εσωστρεφεις απο οτι ηδη ημουν και η ψυχολογια μου τον περισσοτερο καιρο ηταν χαλια ετσι λοιπον αποφασισα να παω σε ψυχολογο της ειπα πως εχουν τα πραγματα και μου ειπε να απομακρυνθω απο την φιλη μου ..εγω ωστοσο εριχνα ευθυνες στον εαυτο μου οτι εγω φταιω που ειναι ετσι και πρεπει να κανω κατι για να ερθει στα καλα της αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να μην θελω να συνεχισω στην ψυχολογο και να αντιμετωπισω μονη το προβλημα...ομως οσο κι αν προσπαθουσα το προβλημα υπηρχε ξαναενιωθα ασχημα τυψεις οτι δεν προσπαθω πραγματικα...φτανουμε στο σημερα οπου εχω αρχισει να ξεκολαω βλεπω οτι δεν την νοιαζει κιολας με επαιρνε ξερω για να βγουμε ή να παω σπιτι της αλλα δεν νιωθω οτι με γεμιζει πλεον η σχεση μας θελω μια φιλη να με καταλαβαινει και εγω εκεινη να μπορω να ειμαι ο εαυτος μου και να μην σκεφτομαι αν θα την πειραξει κατι να λεμε τα μυστικα μας αυτα που μας απασχολουν και οτι μια φυσιολογικη φιλια περιεχει...θελω να μου πειτε ειναι φυσιολογικο να την παιρνεις τηλεφωνο να μην το σηκωνει να της στελνεις μηνυμα να μην απανταει και στο τελος ν πηγαινεις να της μιλησεις και να μην σου ζηταει ουτε συγνωμη για την συμπεριφορα της ολο αυτο τον καιρο να πει εκανα λαθος συγνωμη δεν θα επαναληφθει παρα ηταν στον κοσμο της σαν να μν τρεχει τιποτα αλλα εγω φταιω που δεν τις τα εψαλλα οπως επρεπε βλεπετε ποτε δεν της εχω μιλησει ασχημα γιατι ειναι ευαισθητη αλλα ως ποτε ειπα κι εγω θα συνεχιστει ετσι..και το αστειο ειναι οτι δεν εχει γινει κατι σοβαρο για να μου συμπεριφερεται ετσι κι αν υπαρχει δεν μου λεει ποιο ειναι αυτο...τωρα εγω αναρωτιεμαι τι πρεπει να κανω πως πρεπει να το χειριστω??με κουρασει αυτη η ιστορια αληθεια...τοσο που δεν θελω να σχοληθω πια...