ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μητέρα μου ήταν πάντα καταπιεστική.Ήθελε να είμαι η καλύτερη μαθητρια στο σχολείο και με πίεζε να διαβάζω όσο περισσότερο γινόταν.Εχει εκρήξεις θυμού από τοτε που θυμάμαι τον εαυτό μου,με φωνάζει,με βρίζει,συχνά σηκώνει χέρι(τελευταία φορά που με χτύπησε ηταν χθες).Τώρα είμαι 19 χρονών και η κυρία αιτία των καυγάδων μας είναι ότι έχω σχέση με ένα αγόρι που δε σπουδαζει.Η ένταση στο σπίτι συχνά είναι τόσο έντονη που με κάνει να νιώθω πραγματικά άσχημα ψυχολογικά.Από τότε που ήμουν 16 χρονών έχω περιστασιακα κάποιες κρίσεις πανικου,οι οποίες ευτυχως όσο περναν τα χρόνια δεν επιδεινωνονται όμως και πάλι με βασανίζουν αρκετά και είμαι σίγουρη πως έχουν σχέση με το άγχος που αυτή μου προκαλεί.Και μόνο που βλέπω τα ξινισμενα μουτρα και το επικριτικό της βλεμμα θέλω να την σπάσω στο ξύλο και να φυγω απ το σπιτι.Το πρόβλημα είναι πως για να φύγω απ το σπιτι πρέπει να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη πράγμα που σημαίνει πως θα χρειαστεί να πάω πολύ πίσω στη σχολή μου,την ιατρική που μου αρέσει πολύ.Χρειάζεται πολύ διάβασμα και μια πολυωρη εργασία δε θα μου επιτρέψει να συνεχισω φυσιολογικά τις σπουδές μου.Επιπλέον με εκβιάζει πως αν φύγω απ το σπιτι θα κάνει μεγάλη φασαρία με την οικογένεια του φίλου μου,πράγμα το οποίο έκανε στο παρελθόν φτάνοντας την κατάσταση στα όρια.Δεν μπορώ να επιτρέψω να βλάψει πάλι ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα.Θέλω μέσα απ την καρδιά μου να ξεφύγω από αυτή τη γυναίκα αλλά νιώθω να είμαι σε αδιέξοδο.Ο μπαμπάς μου σχεδόν άβουλος και ο αδερφός μου πολύ μικρός για να αντιδράσει...Και πάλι δεν μπορώ να αναπνεύσω και νιώθω το πλάκωμα στο στήθος...