ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αλλά μιλάω σοβαρά. Έχω τόσο πολύ απογοητευτεί από τις προσπάθειες να βρω μια κοπέλα να την αγαπάω και να με αγαπάει που πραγματικά αν γνώριζα κάποιον άντρα ευαίσθητο, γλυκούλη,ρομαντικό που θα με καλύπτει συναισθηματικά (το εμφανισιακό-σεξουαλικό κομμάτι δε με ενδιαφέρει καθόλου να πω την αλήθεια) δε θα είχα ιδιαίτερους ενδοιασμούς να συνάψω σχέση μαζί του!Αλλά εδώ δεν μπορώ να βρω κοπέλα με αυτά τα χαρακτηριστικά, θα μπορέσω να βρω άντρα στην πολύ μικρή και κλειστή κοινωνία που ζω;Ένα σύντροφο θέλω να ζήσω τον έρωτα. Το φύλο πλέον δε με νοιάζει...Σκέτη απογοήτευση. Συμμετέχεις σε μια αντροπαρέα και όλο μιλάνε για το πόσο μου....αρα είναι η τάδε ή πόσο πουτ....α θα είναι η δείνα στο κρεβάτι...Εντάξει, άντρες είναι (είμαστε, εννοώ!), λογικό να μιλάνε έτσι, αλλά όλο το μυαλό τους εκεί;Και εγώ είμαι στο άλλο άκρο, το παραδέχομαι, το σεξ ποτέ δε με ενθουσίασε ούτε το θεώρησα απαραίτητο. Η συντροφικότητα με ενδιαφέρει, το να θες να κάνεις πράγματα με τον άλλο ή για τον άλλο, να πηγαίνετε για τρέξιμο μαζί, να κάνετε ταξίδια, να βλέπετε ταινίες αγκαλιά, να ξυπνάς το πρωί και ο πρώτος άνθρωπος που μιλάς να είναι αυτός ή πριν πέσεις για ύπνο το βράδυ...Να ζεις για αυτόν και να ζει για σένα. Να αγαπάς όλο τον κόσμο μόνο και μόνο επειδή σε αγαπάει αυτό το ΥΠΕΡΟΧΟ πλάσμα...Πόσες φορές έχω πει στον εαυτό μου ότι ο έρωτας ΔΕΝ είναι για μένα...Είναι τόσο άσχημο να είσαι πάντα μόνος, να μην έχεις γευτεί ούτε μια φορά την (ας είναι και ψεύτικη) αίσθηση ότι κάποιος, κάποια (;) σε αγαπάει ή έστω τρέφει κάποια αισθήματα για σένα παραπάνω από φιλικά...Είμαι κρίμα...