ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τις επιπλοκές που μπορεί να έχει, δεν είμαι έτοιμη να δω το σώμα μου να αλλάζει τόσο. Φοβάμαι να κρατήσω στα χέρια μου ένα μωρό, να είμαι υπεύθυνη με γιατρούς και υποχρεώσεις, να βγάλω μόνη μου βόλτα ένα παιδί. Δεν έχω το κουράγιο και την υπομονή να ακούσω από το παιδί μου "σε μισώ", δεν μπορώ να το εκλογικεύσω. Δεν έχω πολλά να μάθω στα παιδιά μου, δεν είμαι σωστό πρότυπο γονέα, είμαι ανώριμη ακόμα και δε θα ήθελα να ακολουθήσει το παιδί μου τα δικά μου μονοπάτια, όχι από άποψη κοινωνικής κριτικής αλλά προσωπικής ευτυχίας. Δε θέλω το παιδί μου να γίνει δικηγόρος, θέλω να γίνει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, ισορροπημένος, χωρίς τις δικές μου ακροβασίες μεταξύ ύψους και βάθους και παλινδρομήσεις από την ευτυχία στη δυστυχία. Κι αν είμαι διπολική; Αν δηλαδή αυτό θα είναι για πάντα το μοτίβο της ζωής μου; Τι φταίνε τα παιδιά μου; Δεν είμαι σίγουρη πως είμαι έτοιμη να βάλω τον εαυτό μου και τις ανάγκες μου σε δεύτερη μοίρα, για να αφοσιωθώ στα παιδιά μου. Τα παιδιά είναι μια απόφαση μη αναστρέψιμη, ούτε ο γάμος δεν είναι τέτοια, μόνο τα παιδιά, κι εγώ έχω συνηθίσει στη φυγή και στην αλλαγή. Εδώ καλά καλά δεν μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου, δεν ξέρω καν να μαγειρεύω, να φροντίζω ένα σπίτι, έναν άνθρωπο πόσο μάλλον έναν άνθρωπο που εξαρτάται αποκλειστικά από μένα. Δε σου έδωσα ψεύτικες υποσχέσεις, εξέφρασα την επιθυμία μου και τα όνειρά μου αλλά απορώ με σένα, που είσαι τόσο λογικός άνθρωπος, με τον παραλογισμό των επιλογών σου. Αλήθεια πιστεύεις ότι είμαι έτοιμη να κάνω παιδί; Δε λέω πως δεν το θέλω αλλά ας επιστρατεύσουμε τη λογική...χρειάζομαι πρώτα να σταθώ στα πόδια μου, όσο δελεαστικό και αν είναι το να στηριχθώ σε σένα...:)