ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέμπτη πρωί χτυπάει η πόρτα. Κύριος γύρω στα 50 συστήνετε ως πατέρας του φοιτητή που μένει κάτω από μένα και ζητάει να δανειστεί για 1-2 ώρες τη σκάλα μου. Τη δίνω και του εξηγώ οτι μπορεί να την κρατήσει όσο χρειαστεί. Παρασκευή πρωί ξαναχτυπάει ο κύριος με τη σκάλα ανά χείρας. Μου εξηγεί οτι προσπάθησε και το προηγούμενο απόγευμα, με ευχαριστεί και με καλεί να πάω κάτω για καφέ. Γοητευτικός, δε λέω, αλλά βιαζόμουν να φύγω κι έτσι αρνήθηκα ευγενικά. (Είμαι γυναίκα, 30ετών, μένω μόνη και λείπω πολλές ώρες από το σπίτι κυρίως λόγω δουλειάς) Το ίδιο βράδυ, γυρίζω, καπνίζω ένα τσιγάρο κι εκεί που αρχίζω να γδύνομαι...κουδούνι! Ο κύριος χαμογελαστός κρατώντας σακούλα ζαχαροπλαστείου, με καλεί να πάω κάτω για κρασάκι προσφέροντάς μου τα γλυκά. Του λέω πως πρέπει να κάνω ντους, να φάω και να χαλαρώσω. "Δεν έχετε φάει ακόμα; Τέλεια! Κάντε οτι χρειάζεστε κι ελάτε να φάμε μαζί" είπε κι έφυγε. Όσο ήμουν στο μπάνιο το σκεφτόμουν και αποφάσισα να πάω. Ξεβάφτηκα, φόρεσα μια φόρμα, τα γυαλιά μου, πήρα τα γλυκά και τα κλειδιά και πήγα. Έφτιαχνε καρμπονάρα και ήταν φανερά χαρούμενος που ήμουν εκεί. Ο γιος του είχε βγει. Φάγαμε, ήπιαμε, είπαμε πολλά, γελάσαμε πολύ μέχρι που είπε "Είναι το πιο χαλαρό ραντεβού της ζωής μου". "Μάλλον γιατί δεν είναι ραντεβού!" του απάντησα. Έμαθα οτι είναι 47 ετων, ζει σε απόσταση περίπου 1 ώρα από εδώ, είναι χωρισμένος πολλά χρόνια, έχει και μια κόρη, έχει έρθει άλλες δυο φορές στο σπίτι του γιου του (μένει 5 μήνες δίπλα μου), με είχε δει μια φορά ακόμα, η σκάλα δεν του ήταν απολύτως απαραίτητη και θα φύγει τη Δευτέρα. Όταν ξάπλωσα, σκεφτόμουν πόσο όμορφα πέρασα. Το πρωί μου είχε ρίξει ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα: " Καλημέρα! Όταν μπορέσεις πάρε με. Θέλω να σου ζητήσω κανονικό ραντεβού απόψε. 69..." Έχω ήδη πολυλογήσει, οπότε σας λέω οτι βγήκαμε, περάσαμε τέλεια κλπ. Την Κυριακή ξαναβγήκαμε. Το βράδυ κάναμε σεξ. Πολύ καλό! Εχτές το πρωί χαρετηθήκαμε στα γρήγορα χωρίς λόγια. Μόνο φιλιά και σκόρπιες λέξεις. Στο μυαλό μου καταχωρήθηκε ως μια όμορφη περιπέτεια...μια ωραία εμπειρία...ένα ευχάριστο διάλειμμα στη ρουτίνα. Επικοινωνήσαμε όμως αρκετά έκτοτε. Πριν λίγο με κάλεσε να πάω το Σαβ/κο στο σπίτι του. Και ξαφνικά κατάλαβα οτι πρέπει να αποφασίσω αν θα το συνεχίσω και πως.Είναι πολύ έξυπνος, γοητευτικός, ευγενικός, με κάνει να γελάω, να νιώθω άνετα, να περνάω καλά και το σεξ (της μιας βραδιάς τουλάχιστον) ήταν πολύ καλό. Εννοείται οτι θα ήθελα να τον ξαναδώ.Είναι όμως αρκετά μεγαλύτερος, θεωρώ δυσλειτουργικές τις σχέσεις από απόσταση, θα είναι αρκετά αμήχανη η γειτνίαση με το γιο του (του είπε οτι βγήκαμε για ένα καφέ) και με τρομάζει λίγο ο ενθουσιασμός του. Δεν τα πηγαίνω γενικά καλά με τις σχέσεις. Είμαι δύσκολος χαρακτήρας και αυτός μοιάζει να είναι ένας ώριμος ισορροπημένος κύριος.Βοηθήστε με λίγο ρε παιδιά!Να πάω, να περάσουμε καλά και βλέπουμε;Να μην πάω-οτι έγινε, έγινε και τέλος;Να μην πάω και όταν ξαναέρθει βλέπουμε;Να πάω και να αντιμετωπίσω σοβαρα το ενδεχόμενο να είμαστε μαζί;Πείτε μια γνώμη γιατί είπα οτι θα του απαντήσω αύριο το βράδυ.Ευχαριστώ.