«Οι καταλήψεις δεν μπορούν να αποτελούν πειθαρχικό αδίκημα και εντέλει ποινικό αδίκημα» δήλωσε η υφυπουργός Παιδείας κυρία Σία Αναγνωστοπούλου, σε ερώτηση σχετικά με τη δίκη 11 φοιτητών που συνελήφθησαν ύστερα από κινητοποιήσεις.
«Δεν εμπλέκομαι στη δικαιοδοσία της Δικαιοσύνης. Αν δεν ήμουν υφυπουργός Παιδείας, θα ζητούσα να πάω μάρτυρας σε αυτή τη δίκη» είπε χαρακτηριστικά η κυρία Αναγνωστοπούλου, εννοώντας ότι θα πήγαινε ως μάρτυρας υπεράσπισης.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση, πιστή στις αντιπολιτευτικές της εξαγγελίες, δεν νοιάζεται και πολύ για την αριστεία, τα πτυχία και την μόρφωση. Όταν τη μία μέρα προσλαμβάνεται ένας που στο βιογραφικό του αναφέρει ότι αγωνίστηκε στα Δεκεμβριανά του 2008 και την επόμενη ένας που λέει ότι «Η καριέρα είναι χολέρα», δεν εκπλήσσει που η υφυπουργός Παιδείας είναι υπέρ των καταλήψεων των σχολών των οποίων η ίδια υποτίθεται ότι διοικεί.
Τώρα όμως που, δυστυχώς, δεν μπορεί να πάει ως μάρτυρας στις δίκες, μπορεί να κάνει δύο άλλα πράγματα.
1) Να πει την κυβέρνησή της να αλλάξει το νόμο και να μην είναι ούτε ποινικό αδίκημα οι καταλήψεις, ούτε καν πειθαρχικό. (Αν θέλει ας πιέσει να υποχρεωθούν και δια νόμου οι μαθητές κι οι φοιτητές να κάνουν καταλήψη από Σεπτέμβρη μέχρι Ιούνη - το κόμμα της κυβερνά εξάλλου).
2) Ας ικανοποιήσει τα αιτήματα των καταληψιών.
Θεωρούν καλές τις καταλήψεις; Ας τις νομιμοποιήσουν πλήρως. Θεωρούν ότι «τα παιδιά» έχουν δίκαια αιτήματα; Ας τα ικανοποιήσουν!
Είναι απίθανο το πώς αυτοί που κυβερνούν δεν καταλαβαίνουν ότι κυβερνούν και έχουν τη δύναμη να αλλάξουν πράγματα. Θεωρούν καλές τις καταλήψεις; Ας τις νομιμοποιήσουν πλήρως. Θεωρούν ότι «τα παιδιά» έχουν δίκαια αιτήματα; Ας τα ικανοποιήσουν!
Ούτε εγώ δεν βρίσκω σωστό να δικαστούν ή να καταδικαστούν οι καταληψίες. Μόνο που εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι. Δεν είμαι Υπουργός ή Υφυπουργός Παιδείας. Αυτή όμως είναι! Η κυβέρνηση έχει και το μαχαίρι έχει και το καρπούζι, αλλά συνεχίζει να φέρεται σαν αντιπολίτευση. Δείχνει πως συντάσσεται με τους εξεγερμένους, τους πρόσφυγες, τους φτωχούς κλπ, μόνο που το κάνει στα λόγια.
Η κυρία Αναγνωστοπούλου συνεχίζει, τελικά, να προτιμά τους αγώνες «για τα δίκαια αιτήματα» απ' την ικανοποίηση «των δίκαιων αιτημάτων»...
