ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και ολο πασχιζα να τον θυμηθω...απελπισμενα βρηκα παλι τα ματια του.οσο τα κοιτουσα,τοσο πιο πολυ ζωντανευε η μορφη του.εμενε ομως εκει,ασαλευτος.γιατι;ξεχασα οτι αναδυθηκε απο τη ληθη του μυαλου μου και αν ανοιγα τα ματια μου θα εχανα παλι τα δικα του.τι ανακουφιση στεκοταν μπροστα μου,ακινητος μα υπεροχος,φωτεινος,πολυτιμος.και χαμογελασα.αναρωτιεμαιτι γευση να εχει ο ερωτας;να ειναι γλυκος σα να χειλη του;να εχει χρωμα αραγε;γαλαζιος σαν τα ματια του,ξανθος σα τα μαλλια του;και γελασα.γιατι τον θυμηθηκα,επιτελους.ομωςθυμηθηκα τα λογια του.αυτοματα το δηλητηριο ετρεξε στις φλεβες μου.και σταματησα να γελαωκαι ανοιξα τα ματια μουεφυγετοσο απλα και τοσο ευκολα.οπως τοτε.αντιο ομως...μεχρι παλι να κοιμηθω.ανδρομεδα.