ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ούτε γιατί έχω την ηλίθια προσδοκία ότι μπαίνεις και γράφεις εδώ μέσα για μένα..είναι τόσες οι εξομολογήσεις που θα μπορούσες να είχες γράψει, που καταντάει παρανοϊκό όλο το σκηνικό....Και όσο για την πραγματική ζωή, για τις συναντήσεις μας στον "έξω κόσμο"...κάθε φορά που πρόκειται να σε δω, το στομάχι μου γίνεται γροθιά,δεν μπορώ να σκεφτώ και περπατάω σαν υπνωτισμένη..Σε βλέπω και καταπίνω τη γλώσσα μου, μην κοιτάς που καταφέρνω και λέω και κάτι, εξαντλώ απίστευτη δύναμη για να μπορέσω να πω έστω και αυτά..τα απλά..αν παίζεις μαζί μου, αν δεν έχεις σκοπό να κάνεις ποτέ τίποτα, αν όλα τα σημάδια που σου έχω δώσει τα χρησιμοποίησες μόνο για να επιβεβαιωθείς.....μη με ξανακοιτάξεις "έτσι". Διαλύομαι. Ελευθέρωσέ με από αυτό το παιχνίδι που δε βγάζει πουθενά. Με έχει ζαλίσει όλο αυτό. Αν πάλι πρέπει να περιμένω τη σωστή για σένα στιγμή..βρες τρόπο να μου το δείξεις...ή ακόμα καλύτερα πες το μου. Με όποια λόγια θες. Ζωγράφισέ το εν ανάγκη :)