ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου τον χάρισες. Ναι, μου τον χάρισες. Έκανες όλα όσα μπορούσες για να είναι μαζί μου.Δεν σε κατηγορώ, τυπικά εγώ είμαι αυτή που μπήκα ανάμεσά σας, εγώ είμαι το τρίτο πρόσωπο, μα εδώ και καιρό θυμήσου πως ανάμεσα σας υπήρχε μόνο κενό… ένα κενό που δεν φρόντισες να καλύψεις . Και έτσι ενώ είσαι η γυναίκα του για λίγο ακόμα, εκείνος είναι ο άντρας ο δικός μου. Σε εμένα μιλάει μήνες τώρα, για την δουλειά του, τα προβλήματα του, τα παιδιά σας, τα χόμπι του, μαζί μου περνάει τα βράδια και τις άδειες του, τις γιορτές και τις αργίες, εγώ τον καλημερίζω, εγώ του μιλώ, εγώ τον χαϊδεύω , εγώ κάνω έρωτα μαζί του και όνειρα για το μέλλον. Δεν θέλω να σε κατηγορήσω ειλικρινά, μα όλα αυτά συνέβαιναν πολλούς μήνες πριν το καταλάβεις και απορούσα κάθε μέρα πως είναι δυνατόν να μην το αντιλαμβάνεσαι… στον επέστρεφα κάθε νύχτα ήρεμο, να μυρίζει έρωτα όλο του το κορμί, πως είναι δυνατόν να μην καταλάβαινες τον ίδιο άντρα που χρόνια πριν ήταν έτσι για εσένα; Που ήσουν όλες αυτές τις φορές που εκείνος ήταν μαζί μου; Ούτε τηλέφωνο; Που ήταν το ενδιαφέρον σου; Δεν νοιάζεσαι; Περνάει με τα χρόνια το ενδιαφέρον και απλά πίστευες ότι είναι δεδομένος; Είναι εμπιστοσύνη ή τελικά αδιαφορία αυτή η απουσία σου; Ήθελα πολύ να στα πω όλα αυτά και μετανιώνω που δεν ήρθα να πιούμε καφέ όταν μου το ζήτησες, μα δεν μπορώ να πιστέψω πως τόσους μήνες απουσίαζες τόσο βροντόφωνα και τώρα σε ενδιαφέρει να μάθεις από μένα τι έγινε. Σε κούρασε; Τον βαρέθηκες; Είναι και αυτή ακόμη μια περίπτωση ενός γάμου που απλώς βάλτωσε; Πριν 3 χρόνια είχα ξαναμπεί στην ζωή σας, έμεινα για πολύ λίγο, ολοκλήρωσα τον ρόλο μου και αποχώρησα, και αν θυμάσαι , σας έκανε καλό τελικά, ξανανιώσατε. Και έπειτα; Πάλι στον βάλτο… Μα ένιωσα έρωτα για τον άντρα σου και αυτό δεν έσβησε ποτέ, ότι και αν έκανα, και με ερωτεύτηκε και εκείνος, και όσο μαθαίνουμε ο ένας τον άλλον, λυπάμαι που στο λέω, όμως δεν νιώθω πως κάνω λάθος που είμαι μαζί του. Θα ήθελα να νιώσω ενοχές και να αποχωρήσω, μα δεν το νιώθω. Είναι ο άνθρωπος μου, ο άντρας μου και εγώ ως γυναίκα νιώθω περήφανη να του ανήκω. Βρίσε με αν θες, δεν με ενοχλεί καθόλου. Φοβάμαι μήπως αυτό που έγινε με εσάς συμβεί και με εμάς, είναι το μόνο που φοβάμαι. Μήπως τελικά επαναπαυόμαστε μετά από λίγο καιρό και θεωρούμε πως ότι και αν κάνουμε ή δεν κάνουμε… ο άλλος θα είναι εκεί απλά επειδή υπάρχει αγάπη. Πριν χρόνια σε μια άλλη δική μου σχέση ένιωσα πως η αγάπη από μόνη της δεν αρκεί. Εύχομαι να μην συμβεί ξανά για αυτόν τον άντρα να νιώσει μόνος, για τον άντρα σου… ή μάλλον για τον άντρα μου πια. Δεν του αξίζει η μοναξιά, δεν του αξίζει η θλίψη. Δεν σε κατηγορώ για αδιαφορία, από εσένα μόνο να μάθω έχω. Κατηγόρησε με αν σε βολεύει ή αν νιώθεις καλύτερα βρίσε με. Η κοινωνία έτσι και αλλιώς έχει συγκεκριμένη γνώμη για αυτό που συμβαίνει με εμάς τους τρεις. Αγαπιόμαστε με τον άντρα σου και επειδή η αγάπη δεν αρκεί, τον θαυμάζω, τον θέλω, τον ζηλεύω, μου λείπει, τον ποθώ, τον σκέφτομαι όλη μέρα και τον βλέπω κάθε νύχτα στο όνειρο μου. Εύχομαι να μην μου περάσει ξαφνικά μια μέρα, και αν μου περάσει εύχομαι εγώ να ακούσω τις προσπάθειες του να σώσει την κατάσταση, γιατί ξέρω πως θα το κάνει, το έχει ξανακάνει μαζί σου.