ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Είπα να γράψω και εγω κάποια θέματα που με απασχολούν και να δω αν μπορεί να με συμβουλέψει καποιος. Σπουδάζω εδώ και 3 χρόνια, σε πόλη μακρυά απο το σπίτι μου, και όπως καταλαβαίνετε αναγκαστικά έπρεπε απο την αρχή να συνδεθώ με καινουρια άτομα. Όπως ειναι λογικό, στο πρώτο έτος γνωρίζεις τόσα πολλα άτομα και όσο περνάει ο καιρός καταλήγεις κάπου. Είχα καταλήξει και εγω σε μια παρέα μέχρι και τις αρχές του τρίτου έτους, αλλά για αγνώστους λόγους, σταμάτησαν να μου μιλάνε ή να με περνούν τηλέφωνο, και τώρα κάνουν σαν να μη με γνωρίζουν.Τέλος πάντων, είπα να μην δώσω σημασία, για να μην τους δώσω παραπάνω αξία. Απο τότε κάνω παρέα με κάποια άτομα τα οποία κάνουν μεταξύ τους παρέα απο το πρώτο έτος. Όπως καταλαβαίνετε εκείνοι ειναι πολυ πιο κοντά μεταξύ τους απο πολυ πιο πριν, και ειναι και λογικό. Με το ένα παιδί απο την παρέα, είμαστε λίγο πιο κοντά και μου λέει ότι τα υπόλοιπα παιδια με συμπαθούν πολυ. Εγω όμως δεν το βλέπω αυτό. Παρατηρώ ότι μιλούν πιο πολυ μεταξύ τους, λένε γεγονότα που τους έχουν συμβεί πιο παλιά και γελάνε μόνοι τους και γενικά ορισμένα κορίτσια απο την παρεα (γτ ειναι αρκετά άτομα) ένω μπορεί να έχουμε βγει όλοι μαζί την προηγούμενη μέρα, στη σχολή την επόμενη μέρα μπορεί να μου πουν ένα κρύο γεια.Δεν καταλαβαίνω τι κάνω λάθος. Γενικά είμαι πολυ εξωστρεφής και κάνω εύκολα παρέες, αλλά τα τελευταία χρόνια νιώθω ότι όλοι με κοροϊδεύουν. Ειναι σαν να θέλουν να είμαι μόνη μου! Εγω είμαι συμβατική, όσο μπορω προσπαθώ να βοηθάω και να συμπαραστέκομαι στους άλλους, αλλά για μένα κανεις δεν κάνει τίποτα!Και δεν θέλω με τίποτα να τους δείξω ότι τους εχω ανάγκη , και ότι μιζεριαζω...γιατί νιώθω ότι αυτό θέλουν να ακούσουν. Απο την άλλη δεν ξερω , είμαι τόσο εύθικτη;;;Γενικά νιώθω πολυ μόνη και ότι κανεις δεν με καταλαβαίνει...