__________________
1.
Αγαπητή Α, μπα
Είμαι σε απόγνωση, θέλω να με βοηθήσεις. Έμενα χρόνια στο εξωτερικό και πάντα ήθελα να γυρίσω Ελλάδα. Το τελευταίο εξάμηνο που ήμουν εκεί ήμουν σε μία σχέση αλλά θεώρησα ότι δεν γινόταν να αλλάξω το πλάνο της ζωής μου γι αυτόν. Κι έτσι γύρισα...Το μετάνιωσα βέβαια πολύ γρήγορα. Αυτός το πήρε πολύ βαρυά και μετά άρχισαν τα προβλήματα. Αναγνωρίζω ότι δεν του φερόμουν κι εγώ πολύ καλά. Πάνω σε έναν καβγά μου ζητάει να κάνουμε διάλειμμα, και την επόμενη μέρα βγαίνει με μία και φιλιούνται. Αυτό μου το παραδέχτηκε ο ίδιος με κλάμματα. Είμαι χάλια. Με πείθει για το ότι δεν σήμαινε τίποτα για εκείνον και για τα αισθήματα του για μένα. Αλλά πως θα μπορέσω να ξεπεράσω κάτι τεέτοιο? Ξεπερνιέται κάτι τέτοιο? Και πώς θα μπορέσω να τον ξαναεμπιστευτώ και να γυρίσω πίσω για να είμαστε μαζί? Έχει περάσει πλέον 1 χρόνος που γύρισα και σίγουρα δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο από απόσταση.- Μία πληγωμένη
Άλλαξες χώρα γιατί θεωρούσες ότι η σχέση σου δεν ήταν αρκετά σημαντική για να μείνεις εκεί που ήσουν. Το μετάνιωσες (γιατί «φυσικά;» Καθόλου «φυσικό» δεν είναι. Ή μάλλον, είναι τόσο φυσικό όσο είναι «φυσική» μια λάθος απόφαση). Δεν του φερόσουν καλά, τα χαλάτε, αυτός φιλιέται με μια άλλη, το μετανιώνει, και κλαίει για να τον συγχωρήσεις, ενώ τα είχατε χαλάσει.
Και η σούμα είναι ότι η πληγωμένη είσαι ΕΣΥ;
Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω. Ήθελες να αλλάξεις χώρα επειδή η σχέση σου δεν καθοριστική για τις αποφάσεις σου, αλλά ήθελες να μείνει ο άλλος πιστός; Γιατί; Θα τα είχατε για πάντα από μακριά; Αυτό συμφωνήσατε; Κι ακόμα αν τα είχατε από μακριά, εφόσον τα χαλάσατε σε έναν καβγά, γιατί ζητάς τα ρέστα που φιλήθηκε με μια άλλη; (Που να έκανε και τίποτα άλλο) Τι πρέπει να ξεπεράσεις; Ότι δεν θα είναι εις τους αιώνες των αιώνων δικός σου, όπου και αν είσαι, όπου και να πας;
Δυσκολεύομαι να απαντήσω σε κάποιον που φέρεται ανώριμα, παιδικά και εγωιστικά, αλλά όταν κάποιος φέρεται ανώριμα, παιδικά και εγωιστικά και επιπλέον πιστεύει ακράδαντα ότι είναι και θύμα, δεν ξέρω αν έχει νόημα η απάντηση. Βέβαια, η συγκεκριμένη έχει βρει τέλειο παρτενέρ, ο οποίος κλαίει για συγχώρεση από τη μαμά του. Κύριε, τα πάντα εν σοφία εποίησας (και τώρα κάποιος θα με ρωτήσει γιατί χρησιμοποίησα αυτή τη φράση εφόσον δεν πιστεύω σε θρηκείες, σε 3...2...1...)
__________________
2.
Γεια σου ...Α, μπα!
Ειμαι 33 χρονων, μένω Ελλάδα και γενικα στη ζωή μου εχω περασει αρκετά στον οικογενειακό τομέα (άσχημο χωρισμο γονιών, η αδερφή μου άρρωστη με την πάθηση της "μανιοκατάθλιψης" κτλ) Και γράφω κτλ γιατι με την βοήθεια ειδικών και χρόνιων (περιπου 4) ψυχανάλυσης και διαφόρων άλλων μεθόδων, κατάφερα να αποκτήσω αυτοπεποίθηση και να καταλάβω πολλα για πραγματα που μου ταιριάζουν και πως να τα διεκδικώ. Φυςικα το πιο δυςκολο ήταν να βάλω την οικογένεια μιυ στη θέση της. Στον συναισθηματικό τομέα όμως νοιωθω αρκετά κενά ( πχ φοβίες , έλλειψη εμπιστοσύνης, τάση φυγής αλλα και μη σωστο διαχωρισμό αξιών σε έναν άνθρωπο) κανω συμβουλευτική τα τελευταία 3 χρονια αλλα με την ψυχολόγο αυτη στη συνέχεια κάναμε και παρέα με αποτέλεσμα να με επηρεάζει αρκετά αλλα δεν ξερω εαν αυτο ειναι σωστο ή οχι ! Νοιωθω οτι τα επιχειρήματα που θέτει ειναι σωστά αλλα κάποιες φορες αμφιβάλλω εαν ειμαι εγω αυτη που παίρνω τις αποφάσεις στο τέλος . Σαν να την θεωρώ μέντορα μου ενα πράγμα αλλα πολλές φορες νοιωθω και αυτο που λέμε Brain washing. Θα έπρεπε να αλλάξω ψυχολόγο, ετσι δεν ειναι ; Ευχαριστω ... :)- Star*
Δεν μπορώ να φανταστώ προϋποθέσεις σύμφωνα με τις οποίες είναι αποδεκτό να κάνεις παρέα με την ψυχολόγο σου. Δε νομίζω ότι υπάρχουν. Ναι, πρέπει να αλλάξεις ψυχολόγο το συντομότερο, και αυτό είναι η πρώτη μόνο κίνηση. Ούτε για φίλη σου κάνει αυτή η γυναίκα, γιατί η σχέση σας αυτή τη στιγμή είναι πολύ μπερδεμένη, έως και επικίνδυνη, και το καταλαβαίνεις και η ίδια. Καλύτερα να πάρεις μια απόσταση, να βρεις άλλη ψυχολόγο, και όταν αισθανθείς και πάλι δυνατή, επαναπροσδιορίζεις αυτή τη σχέση σε νέες βάσεις – αν το θελήσεις.
__________________
3.
Αγαπητή Α, μπα,
Είμαι φοιτήτρια πρώτο έτος στην Αγγλία, στην ίδια πόλη με την καλύτερή μου φίλη. Την γνωρίζω από τη δευτέρα γυμνασίου και από τότε μέχρι και σήμερα είμαστε αχώριστες. Σπουδάζουμε όμως σε διαφορετικά πανεπιστήμια και έχουμε κάνει διαφορετικές παρέες η κάθε μία αλλά βρισκόμαστε και μιλάμε σχεδόν κάθε μέρα.
Σήμερα (για την ακρίβεια πριν λίγα λεπτά) κατάλαβα πως μου είπε ένα τεράστιο ψέμα και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο. Δεν ξέρω πώς να νιώσω... Νιώθω βασικά πως δεν την ξέρω πια. Σαν να μην είναι αυτή που νόμιζα. Θα ήθελα πραγματικά να σου διηγηθώ την ιστορία και να μου πεις την άποψή σου πάνω στο θέμα.
Εδώ και κάτι μήνες λοιπόν, μου έχει πει πως έχει ένα αγόρι, ο οποίος είναι ένας απ' τους flatmates της στην εστία που μένει. Εγώ δεν τον έχω δει/γνωρίσει ούτε μια φορά, όσες φορές κι' αν έχω πάει από εκεί. Είχα αρχίσει λίγο να αναρωτιέμαι αν όντως υπάρχει, αλλά έλεγα πάντα από μέσα μου ''τι βλακείες σκέφτομαι, σιγά μην μου έλεγε ψέματα η ίδια μου η κολλητή.'' Φωτογραφίες μου είχε δείξει βέβαια, τον έχει και φίλο στο Facebook αλλά δεν έχω δει ούτε ένα μήνυμά του, ούτε έχω παρατηρήσει να την παίρνει ποτέ τηλέφωνο... Σημειώνω επίσης πως πριν τα φτιάξει με αυτόν μου είχε πει για άλλους δύο που είχε κάνει κάτι, αλλά ούτε αυτούς τους γνώρισα ποτέ. Άρχισα λοιπόν να υποψιάζομαι πως κάτι πάει στραβά. Πως μου λέει ψέματα. Δεν της το είπα όμως, γιατί δεν ήμουν ποτέ σίγουρη.
Σήμερα όμως έγινε κάτι πολύ ακραίο. Με πήρε τηλέφωνο το πρωί και μου είπε έκπληκτη πως ο γκόμενός της θέλει να την γνωρίσει στους γονείς του που είναι στο Λονδίνο. Η πόλη που μένουμε είναι 2 ώρες με αυτοκίνητο απ' το Λονδίνο. Μου είπε πως θα φύγει μεσημέρι και θα γυρίσει βράδυ. Εγώ παραξενεύτηκα λίγο γιατί γνωρίζονταν πολύ λίγο καιρό για να γίνει ένα τέτοιο βήμα στην σχέση τους. Αλλά δεν έδωσα και πολύ σημασία. Όσο ήταν στο δρόμο λοιπόν (μου είχε πει πως πάνε με το αμάξι του), μιλάγαμε μέσω Facebook και μου έλεγε πόσο έχει φρικάρει και πως δεν τον βλέπει τόσο σοβαρά και δεν ξέρει τι να κάνει. Εγώ γέλαγα και προσπαθούσα να την ηρεμήσω. Τέλος πάντων με αυτά και μ' αυτά έρχεται η ώρα που γυρνάει πάλι πίσω και με παίρνει τηλέφωνο να μου πει πως πήγε. Αφού μου τα είπε, με ρώτησε αν μπορεί να περάσει από εδώ. Ήρθε, μαγειρέψαμε, φάγαμε, μιλήσαμε, γελάσαμε κτλ. κτλ. Κάποια στιγμή πήγε να τσεκάρει το Facebook της απ' το laptop μου και χωρίς να το θέλω είδα τον κωδικό της... Όταν έφυγε ήμουν σε τεράστιο δίλημμα να μπώ η να μην μπώ. Τελικά μπήκα από το Facebook της και πήγα στα μηνύματά της και εκεί ήταν που όσα υποπτευόμουν βγήκαν αληθινά. Οι συζητήσεις της με όσους είχε μιλήσει τις ώρες που εγώ νόμιζα πως ήταν στο Λονδίνο, δεν συμπεριλάμβαναν καθόλου το γεγονός πως ήταν στο Λονδίνο! Μάλιστα με κάποιους συμφοιτητές της κανόνισε να πάνε μαζί στην βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου να διαβάσουν! Και μία flatmate της την ρώτησε ''Τι έκανες όλη μέρα;'' και εκείνη της απάντησε ''Τίποτα, διάβαζα και πήγα supermarket.'' Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Το ξέρω πως ήταν τεράστιο λάθος που μπήκα απ' το Facebook της, αλλά δεν άντεχα, ήταν ο μόνος τρόπος να μάθω την αλήθεια. Δεν ξέρω τώρα τι να κάνω, πώς να της φερθώ. Θέλω να την ρωτήσω γιατί μου λέει τέτοια ψέματα, τί την ωθεί σε κάτι τέτοιο, αλλά δεν ξέρω πώς να της το πω... Δεν την αναγνωρίζω πια, έχασα την εμπιστοσύνη μου.
Τα κακά νέα πρώτα: η σχέση σας δεν θα είναι ίδια, ό,τι και να κάνεις τώρα, ακόμη και αν προσπαθήσεις να το κουκουλώσεις, ή να το αγνοήσεις, ή να το θάψεις. Ευτυχώς που δεν θέλεις να κάνεις τίποτα από τα τρία.
Τα μέτρια νέα τώρα: είναι σημαντικό ότι λέει ψέματα μόνο σε σένα. Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει, αλλά σίγουρα κάτι σημαίνει. Ίσως να θέλει να έχεις κάποια εικόνα γι' αυτήν, και αυτό επειδή η εικόνα που έχει για τον εαυτό της μάλλον δεν είναι καλή. Την ξέρεις πολλά χρόνια, οπότε η αίσθηση που έχει για τον εαυτό της εξαρτάται και από την δική σου ματιά. Προσπαθώντας να επηρεάσει αυτό που βλέπεις, ίσως καταφέρει να αλλάξει και τον τρόπο που βλέπει η ίδια τον εαυτό της.
Καλά νέα δεν έχω, δυστυχώς. Καλό θα είναι αν καταφέρεις να επιστρατεύσεις όλη σου την φιλευσπλαχνία για έναν άνθρωπο που πιστεύει ότι χρειάζεται να εφευρίσκει μια άλλη ζωή για να νιώθει αποδεκτός σε έναν φίλο του, γιατί αυτή η ζωή που ζει δεν αξίζει αρκετά. Μην το βλέπεις ως επίθεση προς εσένα. Δικό της θέμα είναι, εσύ λειτουργείς περισσότερο ως καθρέφτης.
Για μένα το καλύτερο είναι να πεις την αλήθεια. Δεν είναι βολικό να παραδεχτείς ότι μπήκες στον λογαριασμό της επειδή υποψιαζόσουν ότι σου λέει ψέματα, αλλά είναι πιο δίκαιο να παραδεχτείς ότι έκανες κάτι λάθος, πριν της δώσεις την τρομάρα της ζωής της.
__________________
4.
Σας χαιρετώ! Χώρισα πριν από λίγο καιρό μετά από μια απαίσια σχέση η οποία κατέληξε σε γάμο και παιδί. Ήταν 10 χρόνια γεμάτα υποτίμηση, ξύλο κι άλλα δυσάρεστα. Εδώ και δυο μήνες περίπου όμως έχω γνωρίσει ένα παιδί το οποίο μου ξύπνησε αισθήματα που είχα ξεχάσει. Κι εκείνος έχει βγει από μακροχρόνια σχέση κ δηλώνει ότι δεν είναι έτοιμος να μπει σε μια νέα ακόμη. Το θέμα είναι ότι περνάμε πολύ καλά ο ένας με τον άλλο και τα βρίσκουμε σε πολλά (ασχολίες, χιούμορ, γούστα, στάση ζωής) κι έχει αγγίξει την ψυχή και το μυαλό μου χωρίς να έχει αγγίξει καν το κορμί μου. Η απορία μου είναι η εξής: πιστεύεις ότι δυο σπασμένοι άνθρωποι σαν εμάς θα τα βρουν στην πορεία ή θα καταλήξουμε σε αθλιότερη κατάσταση απο αυτή στην οποία βρισκόμασταν πριν γνωριστούμε;- Gina
Αν πέρασες δέκα χρόνια γεμάτα υποτίμηση και ξύλο, και εξακολουθείς να πιστεύεις ότι είσαι καταδικασμένη σε κακή ζωή, αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις πειστεί ακόμα ότι δεν έφταιγες για την κακοποίηση. Αν δεν έχεις ξεκαθαρίσει αυτό μέσα σου, αν δεν έχεις αναλύσει αυτό που έζησες για δέκα χρόνια για να το κατατάξεις εκεί που πρέπει, θα δυσκολευτείς να δημιουργήσεις μια ισότιμη σχέση – όχι επειδή δεν αξίζεις ισότιμη σχέση, αλλά επειδή ίσως δεν έχεις μάθει πώς να την διεκδικείς.
Η μοιρολατρία είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεσαι. Δεν είσαι αυτά που έζησες, είσαι αυτό που θέλεις και αποφασίζεις και προσπαθείς να είσαι. Η ζωή είναι ανοιχτή, πάντα, για όλους μας.
__________________
5.
Ειμαι 23 χρονων και κοπελα. Δε ξερω πως να το θέσω αλλα θα προσπαθησω κάπως ετςι: νόμιζα παντα πως ήμουν straight. Ειχα μια σχεση απο το γυμνάσιο (με αγορι προφανώς) που τελείωσε πριν 3 μήνες. Πριν 1μιςη χρονο γνωριςα μια κοπελα που τελικά Κάπου στην πορεία την ερωτεύτηκα. Της το ειπα, μου ανοίχτηκε κ αυτη, και τωρα ειμαςτε μαζι. Ενώ περνάω τελεια μαζι της και δε θελω να τη χαςω, φοβάμαι οτι δε θα εχω κατι 'φυσιολογικό' ποτε ξανα, όλες οι φιλες μου θα παντρευτούν, η μανα μου θα αναρωτιέται γιατι ειμαι μονη και τα σχετικά. Με βαραίνει το γεγονός οτι δεν το εχω πει σε κανεναν, ουτε καν στη μητέρα μου που παντα τα συζητούσαμε ολα. Θελω να μιληςω σε κάποιον (πχ τςακωνομαςτε με την κοπελα μου κ θελω να το συζητηςω Με κάποιον και δε μπορω)! και πνιγομαι στις σκέψεις μου!Τι να κανω;- Messed up
Οι φίλες σου τι φίλες είναι αν δεν μπορείς να τους πεις κάτι τόσο σημαντικό; Δεν το λες επειδή φοβάσαι την αντίδραση τους; Μήπως τις υποτιμάς; Δεν λέω ότι αποκλείεται να αντιδράσουν άσχημα, μου κάνει όμως εντύπωση που δεν σου περνάει καν από το μυαλό να τους μιλήσεις. Γιατί είναι αυτονόητο για σένα να το κρατάς μυστικό από τη μητέρα σου; Δεν λέω ότι πρέπει οπωσδήποτε να της το πεις, αλλά αν είχατε τόσο καλή σχέση, μήπως την υποτιμάς και αυτή;
Από αυτά που γράφεις είναι σα να πιστεύεις ότι έπαθες προσωρινή παράνοια και ότι δεν αξίζει να ανακατέψεις όλη σου τη ζωή για μια περαστική τρέλα. Ή μάλλον, φοβάσαι το ανάποδο: ότι δεν θα είναι μια περαστική τρέλα και –γκασπ- τελικά δεν είσαι εκατό τοις εκατό στρέιτ.
Πέρα από τις διάφορες απορίες που έχω (πώς κρύβεις μια ολόκληρη σχέση από όλη σου τη ζωή; πού βγαίνετε; Πού λες στις φίλες σου ότι πας; Πόσα ψέματα λες κάθε μέρα για να κρύψεις κάτι τέτοιο), η πρόταση μου είναι ότι όταν νιώθεις ότι δεν έχεις κανέναν για να πεις κάτι, είναι η ώρα για να πας σε έναν ψυχολόγο. Μεταξύ άλλων, και γι' αυτό υπάρχουν.
__________________
6.
Λακωνικα.
Ειναι δυσκολο να αποφασισεις να αγαπησεις.ειναι σαν να κανεις σκοινακι και να πρεπει να λυσεις μια εξισωση με δυο αγνωστους.προφορικα.λαχανιασμενη.
1,5 χρονο με κοπελα.κοπελα με κοπελα.απιστευτος ερωτας.απιστευτη αγαπη.απιστευτη αυτη.δυο φορες την απατησα με εναν φιλο μου.το πηρε ηρεμα και λογικα.ξεχωριζει το σαρκικο και το συναισθηματικο.την χωρισα γτ ενοιωθα οτι ειχε κουραστει και οτι ειχαμε παραγινει αδερφακια με ολο αυτο το μπειμπιτοκ και τις λιγοστες ερωτικες στιγμες.εχω κανει κατι με 4 ανθρωπους στους 4 μηνες που ειμαστε χωρισμενες.με οποιον κανω (εκτος απο την μια που καπως κατι ενοιωσα) ή θελω να κανω σκεφτομαι αυτη.σχεδον νοιωθω οτι την απαταω.ισως φταιει το οτι ακομα δεν φερομαστε σαν χωρισμενες.αυτη εκανε κατι με εναν και πεθανα." ο χωρισμος ειναι η καλυτερη βιωματικη περιγραφη του θανατου." οπως λεει και ενας φιλος μου.παντα ημουν ενα κτητικο καθαρμα.ενα εγωιστικο γουρουνι.δεν μπορουσα και δεν μπορω να φανταστω οτι αυτος/αυτη που φιλουσα φιλιεται με αλλον/αλλη.οκ ειμαι και αυτοκαταστροφικη μεσα σε ολα.πως θα καταφερω να "αγιασω" και να σταματησω να παθαινω κριση πανικου στην σκεψη οτι μιλαει με καποιον αλλο και αυτος δν ειμαι εγω . γιατι ειναι "αυτος".αντρας.μαλιστα ειναι τοσο περιπλοκο.
Υ.Γ. ακομα και η ψυχολογος μου σηκωνει τα χερια ψηλα .
Πιστεύω ότι η ψυχολόγος σου σηκώνει τα χέρια ψηλά όχι επειδή είσαι κάποιο ανεξήγητο, περίπλοκο, μπερδεμένο φαινόμενο, αλλά επειδή ενώ ξέρεις πολύ καλά ότι η συμπεριφορά σου είναι ανάρμοστη, παιδική και πολύ κουραστική για τους άλλους (βάζω και την ψυχολόγο σου μέσα, να ξέρεις), δεν έχεις καμία πρόθεση να την αλλάξεις.
__________________
7.
Όσο κι αν προσπαθώ να μην επιβαρύνω τον πλανήτη με τα σκουπίδια μου και τις συνήθειες μου, ομολογώ ότι δεν το είχα σκεφτεί και μου είχε κάνει εντύπωση μια φορά που είχες πει ότι ουσιαστικά είναι παράλογο να καθαρίζουμε το μπάνιο, την κουζίνα, τα υπόλοιπα δωμάτια με πόσιμο νερό εφόσον άλλοι δεν έχουν ΚΑΝ πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Όμως σε αυτό δε βλέπω καμία εναλλακτική. Δηλ τι να κάνω; Να μαζεύω με κάποια πατέντα τα απόνερα από τα πλυμένα πιάτα κι από το πλύσιμο του σώματός μου και να πλένω με αυτά την κουζίνα κοκ; Τότε δε θα τα βρώμιζα αντί να τα καθαρίζω;
Δεν το εννοούσα τόσο κυριολεκτικά. Δεν θα χορτάσουν οι πεινασμένοι της γης αν εσύ προσωπικά σταματήσεις να τρως. Χρειάζεται όμως σεβασμός στα αγαθά που μας δίνονται τόσο εύκολα, και τόσο φτηνά σε σχέση με την παγκόσμια αξία τους (το πόσιμο νερό, η ηλεκτρική ενέργεια, το πετρέλαιο, το φρέσκο φαγητό) και αυτό σημαίνει μεγάλη προσοχή στην κατανάλωση. Η σπατάλη μας, σε συνδυασμό με την αυτονόητη απαίτηση να γίνονται όλα με το πάτημα ενός κουμπιού είναι που έχει βυθίσει τα τρία τέταρτα της γης σε τέτοια ένδεια. Δεν αλλάζει κάτι στην παγκόσμια ισορροπία αν κάποιοι, ακόμη και όλοι, στερηθούν κρέας (ή γάλα, ή αβγά, ή δερμάτινα είδη, ή δεν ξέρω τι) αν παράλληλα τρώνε γκότζι μπέρις που εισάγονται με αεροπλάνα από την Καμπότζη (το τελευταίο παράδειγμα είναι από το μυαλό μου, για να εξηγήσω το σκεπτικό). Ο σεβασμός έχει νόημα όταν γίνεται παντού, και στα πλην, αλλά κυρίως στα συν, δηλαδή όχι μόνο σε αυτά που δεν τρώμε, αλλά στο ζύγισμα τους σε σχέση με αυτά που τελικά τρώμε.
σχόλια