Η προσωπική μου άποψη είναι οτι το facebook, και κάθε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, είναι ένα εργαλείο, και όπως το μαχαίρι μπορεί να γίνει φονικό ή εργαλείο κουζίνας, έτσι και με τα κοινωνικά δίκτυα.Σου δίνει την ευκαιρία να κρατήσεις επαφή με ανθρώπους πολύ μακριά χιλιομετρικά, να ενημερωθείς για events και δραστηριότητες από φίλους, να ανακαλύψεις μουσική, ταινίες, γνώμες, όλα σε ένα σάιτ που εσύ επιλέγεις ποιες ενημερώσεις θα βλέπεις.Απ' την άλλη, μπορεί να σε βάλει στο τρυπάκι του ανταγωνισμού, ποιος θα πάρει περισσότερα λάικ, ποιος είναι ονλαιν και δεν μου απαντά, ποιος έκανε τσεκ ιν στο πιο ακριβό εστιατόριο, και ποιος πήγε (πάλι) διακοπές και κάνει επίδειξη του τι έχει και δεν έχει.Και οι 2 περιπτώσεις είναι τα άκρα, νομίζω οτι η αλήθεια για το πως χρησιμοποιεί ένας μέσος χρήστης το facebook βρίσκεται κάπως στη μέση. Παρ'όλα αυτά το τί θα πάρεις εσύ απ' αυτό εξαρτάται απ' τον χαρακτήρα σου και το ποιος/α είσαι. Αν πιάνεις τον εαυτό σου να ζηλεύει, τότε κάπου ευθύνεσαι εσύ, όχι το δίκτυο, αν τρώγεσαι με το ποιος είναι ονλαιν, μάλλον κάτι άλλο περιμένεις απ' αυτό το πρόσωπο, αν σε ενοχλει η επιδειξιομανία κάποιους μπορείς να μπλοκάρεις ενημερώσεις.Σίγουρα το κοινωνικό δίκτυο δεν αντιπροσωπευει 100% την πραγματικότητα, αλλά νομίζω οτι πια το γνωρίζουμε όλοι αυτό. Από κει και πέρα εγώ επιλέγω να το βλέπω απλώς σαν εργαλείο, και για τα αρνητικά που μπορεί να έχει κοιτάζω πρώτα μέσα μου, και μετά στο πως μπορώ να τα απομονώσω.
27.3.2016 | 19:02
Έκλεισα τον λογαριασμό μου στο facebook.
Στην αρχή ένιωθα περίεργα. Συνηθισμένη τα τελευταία χρόνια να μπαίνω καθημερινά, να βλέπω τις δημοσιεύσεις και τις φωτογραφίες κοντινών μου ανθρώπων και όχι τόσο κοντινών, να συνομιλώ ώρες με καλούς φίλους και όχι τόσο καλούς, να ενημερώνομαι για τις δραστηριότητες διάφορων ομάδων και για διάφορες εκδηλώσεις....ένιωθα πλήρως αποκομμένη. Λες και σταμάτησα να έχω κοινωνική ζωή. Ένιωθα μόνη. Καθώς, όμως, περνούσε ο καιρός...άρχισα να νιώθω καλύτερα. Ήμουν πιο ήρεμη, πιο ευδιάθετη. Σταμάτησα να συγκρίνω τη ζωή μου με τις ζωές των άλλων. Σταμάτησα να χρειάζομαι την συνεχή παρουσία των άλλων, τη συνεχή προσοχή τους. Έμαθα να περνάω χρόνο μόνη μου κάνοντας πράγματα για τον εαυτό μου, έμαθα να ζω με τις σκέψεις μου. Στ' αλήθεια είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει :)
6
