ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρίσαμε πριν 6 μήνες μετά από 5,5 χρόνια σχέσης...Εκείνος είπε το τέλος γιατί ήθελε νέες εμπειρίες, απολύτως κατανοητό, άσχετο το πόσο πληγώθηκα...Περάσαμε όλα τα στάδια του χωρισμού...Κλάματα, τσακωμούς, διαγραφή από τα social media, σεξ, βρισιές...Μέχρι που τελικά καταφέραμε να τιμήσουμε τα χρόνια που αγαπιόμασταν και ήμασταν μαζί, και μείναμε δυο καλοί φίλοι...Μιλούσαμε κάθε μέρα, βγαίναμε, όλα εντάξει..Το είχαμε συζητήσει και δεν μπορούσε ο ένας μακριά από τον άλλον, θέλαμε να υπάρχει ο ένας στην ζωή του άλλου...Εκείνος, κάθε εβδομάδα ερωτευόταν άλλο κορίτσι...Με κάποιες έκανε φάσεις, μόνο φιλιά, τίποτα σεξουαλικό, από κάποιες έτρωγε χ...Εγώ άρχισα να τον ξεπερνάω, αν και ακόμα με ενοχλούσε το πόσο γρήγορα με ξεπέρασε, όμως όλα ήταν καλά...Βγήκαμε την προηγούμενη εβδομάδα, λέγαμε τα νέα μας, κάναμε βόλτες με το αυτοκίνητο, όλα ήρεμα....Και ξαφνικά η βραδιά κατέληξε σε παθιασμένο σεξ...Πρώτη φορά μετά από μήνες...Γιατί γίνεται αυτό? Αφού δεν με θέλει, γιατί γυρίζει πίσω? Κι αν έχω ακόμα την δύναμη να τον ανάψω, γιατί δεν είναι αρκετό? Μου έχει πει άπειρες φορές ότι με αγαπάει, και πάντα θα με αγαπάει αλλά θέλει να ζήσει την ζωή του...Γιατί με γυρίζει πίσω? Ξέρει ότι εγώ, αν μου έλεγε ότι γυρνάει, θα παρατούσα τα πάντα και θα τον έκλεινα στην αγκαλιά μου...Ξέρει πόσο θα ήθελα να ήμασταν πάλι μαζί...Εφόσον το ξέρει, γιατί το κάνει αυτό? Μου ξεκαθάρισε ότι δεν με βλέπει απλά για σεξ...Και βγήκαμε και την ακριβώς επόμενη μέρα από εκείνο το βράδυ...Εντάξει, έκανα κίνηση εγώ για κάτι παραπάνω...και με έκοψε λέγοντας "βρε, άσε μια φορά να κάνουμε μια βόλτα ήρεμοι...μέρες έχουμε..." και του απάντησα "δηλαδή δεν λες όχι?" και χαμογέλασε πονηρά χαιδεύοντάς με...Γιατί, γιατί? Φταίω εγώ που αφήνω την πόρτα ανοιχτή? Ισχύει τελικά ότι δυο πρώην δεν μπορεί να είναι ποτέ φίλοι? Ή υπάρχει η πιθανότητα να γυρίσει?