— Πες μου δυο λόγια για την ιστορία του κτιρίου.
Η κατασκευή του κτιρίου, σύμφωνα με το ΦΕΚ χαρακτηρισμού του ως διατηρητέου από το ΥΠΕΧΩΔΕ, τοποθετείται το 1900. Από μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής, μάλιστα, κάπου το 1917. Ανήκε στην οικογένεια Σαρφατή, εβραϊκή οικογένεια γουνεμπόρων που φυγαδεύτηκε στην Κατοχή από γειτονική οικογένεια. Τώρα, τα περισσότερα μέλη της βρίσκονται στις ΗΠΑ. Από τη δεκαετία του '60, στον ακάλυπτο χώρο που διαμορφώνουν τα τρία κτίρια της γωνιακής ιδιοκτησίας (Παραμυθίας 13, Παραμυθίας 15 και Σαλαμίνος 55) λειτουργούσε ξυλουργική επιχείρηση, η οποία το 1978 αγοράστηκε από τον κύριο Δημήτρη Μάο. Η επιχείρηση άνθησε τα χρόνια που ακολούθησαν, φτιάχνοντας περίπτερα εκθέσεων, και, σιγά-σιγά, επεκτάθηκε στο κτίριο προς αναζήτηση αποθηκευτικών χώρων. Οι κληρονόμοι Σαρφατή αποφάσισαν, τη δεκαετία του '90, να πουλήσουν το κτίριο και η οικογενειακή, πλέον, επιχείρηση Μάου το αγόρασε. Μέχρι και το 2013 τα γραφεία της εταιρείας λειτουργούσαν στο ισόγειο του κτιρίου, ενώ όλοι οι υπόλοιποι χώροι του χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες. Όμως, κατά τη διάρκεια της κρίσης, η επιχείρηση αναγκάστηκε να κλείσει.
— Γιατί επιλέξατε αυτό το συγκεκριμένο εγκαταλελειμμένο κτήριο;
Είχαμε καταγράψει όλα τα πιθανά κτίρια της περιοχής του Μεταξουργείου. Είναι πολλά τα εγκαταλελειμμένα διατηρητέα. Ωστόσο, η αποκατάσταση αυτών που είχαν ήδη χάσει τη στέγη τους θα ήταν πάνω από τις δυνάμεις μας. Είχαμε ξεχωρίσει, φυσικά, το συγκεκριμένο κτίριο, όπως οι περισσότεροι που κυκλοφορούν στην περιοχή, αλλά δεν περιμέναμε ποτέ πως ο ιδιοκτήτης του θα μας το διέθετε. Στο συγκεκριμένο κτίριο έμπαιναν νερά από τη στέγη για κάποια περίοδο, αλλά ακόμα δεν είχαν βλάψει το φέροντα σκελετό. Για να μπορέσει να μας υποδεχτεί ο σημερινός ιδιοκτήτης, αναδιέταξε τα κεραμίδια και ο πρώτος μας στόχος έχει ήδη πραγματοποιηθεί.
— Προτάσσετε την τέχνη ως τρόπο σωτηρίας του. Πώς το έχετε φανταστεί αυτό πρακτικά;
Μέσα από την πολιτιστική του χρήση επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε μια ενεργή κοινότητα, όπου θα συνυπάρχουν η τοπική κοινωνία, επισκέπτες και νέοι καλλιτέχνες. Μέσα από εργαστήρια, εκθέσεις και μουσικές θα ξαναζωντανέψουμε τους χώρους του κτιρίου και θα αναζητήσουμε τρόπους μιας βιώσιμης λειτουργίας. Στο άμεσο πλάνο μας είναι μια μεγαλύτερη χρονικά εκδήλωση το φθινόπωρο, η οποία θα είναι αποτέλεσμα των ενδιάμεσων εργαστηρίων που θα γίνουν μέσα στο κτίριο. Ο σκοπός μας είναι να συν-λειτουργήσουμε συνειδητά, ώστε όλοι μαζί να σώσουμε ένα κτίριο που συμφωνούμε πως θέλουμε να σωθεί.
— Τι είδους δράσεις έγιναν το περασμένο Σαββατοκύριακο;
Το Σάββατο, κατά τη διάρκεια της ημέρας, έγιναν τρία εργαστήρια. Εργαστήριο θεατρικού κλόουν με τη Νάντια Καβουλάκου και τον Francisco Britto. Εικαστικό εργαστήριο με θέμα την οικειοποίηση στη σύγχρονη τέχνη με την Ελευθερία Σωτηροπούλου. Εργαστήριο άμεσης ανακύκλωσης (upcyclling) με τους Fat Cut. Στο πάρτι που έγινε το βράδυ έπαιξαν ο dogUnknown aka Nikolas Pene και οι Μέινερς. Την Κυριακή, η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία MONUMENTA παρουσίασε την καταγραφή αθηναϊκών κτιρίων 19ου και 20ού αιώνα που έκανε την περσινή χρονιά. Το βράδυ έπαιξαν οι Loop Vertigo, οι Muth Labben και οι Wormhog.
https://communitism4art.wordpress.com
www.facebook.com/communitism
Το άρθρο είναι από την έντυπη έκδοση της LIFO.
