Άλλοι το συνειδητοποίησαν όταν η σπιτονοικοκυρά τους τούς πήρε τηλέφωνο και τους πρότεινε από μόνη της να μειώσει το ενοίκιο. Άλλοι όταν ξαφνικά κατάλαβαν πως σε μια παρέα πέντε παλιών συμφοιτητών ήταν οι μόνοι που είχαν ακόμα δουλειά. Για μένα, η στιγμή που ήμουν πια σίγουρος ότι έχουμε περάσει τελεσίδικα σε άλλη εποχή ήταν ευτυχώς λιγότερο δραματική.
Συγκεκριμένα όταν, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, περπατώντας αμέριμνος στις παρυφές της πλατείας Κολωνακίου, παρατήρησα ότι τη θέση ενός κραταιού καταστήματος υποδημάτων είχε πάρει ένας ακόμα μεγαλοπρεπής φούρνος. Ποιος να μας το έλεγε πέντε χρόνια πριν: στην καλύτερη βιτρίνα της πλατείας Κολωνακίου, στο πιο εμπορικό της σημείο, δεν θα χαζεύουμε πια μοκασίνια και στυλάτες γόβες αλλά πιροσκί και μηλόπιτες.
Η «επανάσταση του φούρνου» δεν είναι η μοναδική που κάνει θραύση στην Αθήνα της κρίσης. Σουβλατζίδικα, φαρμακεία, yogurt bars αλλά και wine bars σαρώνουν την εμπορική έρημο που ήταν πριν από λίγους μήνες το κέντρο της Αθήνας. Με τόσα άδεια καταστήματα και τόσους απελπισμένους ιδιοκτήτες ήταν επόμενο κάποιοι ν’ αρπάξουν την ευκαιρία. Φυσικά δεν θα ήταν μπουτίκ, καταστήματα ρούχων, παπουτσάδικα, γιατί η ένδυση και η υπόδηση είναι οι κλάδοι που δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση στα πέντε χρόνια της ύφεσης.
Αλλά γιατί τόσα νέα φαρμακεία; Γιατί ξεπετιέται η μια αλυσίδα φούρνων μετά την άλλη; Πώς θα επιβιώσουν τόσα νέα σουβλατζίδικα;
Σε όλες αυτές τις «μόδες» υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Τα χαμηλότερα ενοίκια. Αυτή είναι η αφετηρία. Η αποκλιμάκωση των τιμών έδωσε την ευκαιρία σε ενεργούς επιχειρηματίες να μεγαλώσουν τα καταστήματά τους και στους νέους να τολμήσουν το «μεγάλο βήμα».
Η εμφάνιση μεγάλων φαρμακείων, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, είναι από μόνη της ένα κεφάλαιο. Υπάρχουν δύο ισχυροί παράγοντες που τροφοδοτούν την κινητικότητα στον συγκεκριμένο κλάδο. Πρώτον, το διευρυμένο ωράριο. Σήμερα ένα φαρμακείο μπορεί, αν το επιθυμεί ο ιδιοκτήτης του, να λειτουργεί έξι ημέρες την εβδομάδα, από τις 8 μέχρι τις 11. Οι περισσότερες ώρες λειτουργίας μπορεί να σημαίνουν και μεγαλύτερο τζίρο. Και ο δεύτερος παράγοντας: τα τελευταία χρόνια, και παρά την κρίση, παρουσιάζεται στην Ελλάδα σημαντική αύξηση της ζήτησης για εναλλακτικές μορφές πρόληψης και θεραπείας, συμπληρώματα διατροφής και βιταμίνες. Είναι μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη αγορά που αφήνει και μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους για τον φαρμακοποιό σε σχέση με το παραδοσιακό φάρμακο. Έτσι, βλέπουμε σήμερα φαρμακεία-«υπερπαραγωγές» ακριβώς γιατί το αντικείμενο του φαρμακείου είναι πλέον ευρύτερο.
«Οι φούρνοι είναι τα fast-food του 2013», έλεγε ένας φίλος και είχε δίκιο. Τα οικονομικά μας μπορεί να μην επιτρέπουν πολυτέλειες άλλων εποχών (τακτικές επισκέψεις σε εστιατόρια κ.λπ.), όμως οι περισσότεροι ακόμα αντέχουν το «τσιμπολόγημα» στον δρόμο για το γραφείο. Επίσης, οι φούρνοι της νέας εποχής προσφέρουν μία επίφαση πιο υγιεινής διατροφής, καθώς δεν περιορίζονται στο παραδοσιακό «μενού» του φούρνου της γειτονιάς. Αλλά αυτό που δεν ξέρει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι ένας φούρνος έχει θεωρητικά μεγάλα περιθώρια κέρδους. Σκεφθείτε ότι στο 1,60 που είναι σήμερα το ένα κιλό ψωμί το καθαρό κέρδος ξεπερνάει με άνεση το 100%.
Όσο για τα σουβλατζίδικα, η επένδυση είναι σχετικά μικρή και το είδος έχει πέραση και εξαιτίας της κρίσης, καθώς πρόκειται για μία από τις πιο οικονομικές εξόδους. Τα wine bars που ανοίγουν το ένα μετά το άλλο στην περιοχή του Συντάγματος δεν είναι πάντα αυτό που λέμε «φθηνές» παραγωγές, αλλά εξελίσσονται επίσης σε δημοφιλή trends της εποχής της κρίσης, καθώς με πέντε ευρώ μπορείς να πιεις το κρασάκι σου και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο – τρόπος του λέγειν.
σχόλια