ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ακούω συνεχώς γύρω μου και διαβάζω κι εδώ μέσα να γίνεται πολύ συχνά λόγος για τις γυναίκες που τους αρέσουν τα "κακά" παιδιά. Και γενικά φαίνεται πως είναι αρκετά μεγάλη η μερίδα αυτή - ίσως τείνει και προς πλειοψηφία, αλλά ας μην γίνομαι υπερβολική.Το να παραμένουμε/επιδιώκουμε σχέση με κάποιον που η συναναστροφή μας μαζί του θα είναι για εμάς αρκετά ψυχοφθόρα εξαιτίας του απροσάρμοστου/προβληματικού του χαρακτήρα, μάς γοητεύει, γιατί παίρνουμε το ρόλο της Μητέρας Τερέζας που θα "σώσει" το κακό παιδί και θα το μετατρέψει σε καλό.Πιστεύετε ότι αυτό το "σύνδρομο του σωτήρα" το συναντάμε αποκλειστικά και μόνο σε γυναίκες; Απ' τον αντρικό πληθυσμό πάντως ακούς μονίμως τη φράση "φίλε, μακριά από γυναίκα με ψυχολογικά ή άλυτα θέματα". Προσωπικά όσα χρόνια είμαι εν ζωή δεν έχω ακούσει ποτέ άντρα να πει για κάποια γυναίκα που του αρέσει κι είναι "αντικοινωνική/ανασφαλής/έχει κόμπλεξ με το σώμα της/έχει χάσει την πίστη της στους ανθρώπους ή στην αγάπη/έχει τέλος πάντως τα όποια θέματά της, αλλά ΕΓΩ θα τη βοηθήσω να τα ξεπεράσει." Εφόσον κατέχουν τον επικυρωμένο από την κοινωνία τίτλο του προστάτη του "αδύναμου φύλου", γιατί τότε μονίμως ξενερώνουν μόλις εντοπίσουν στην κοπέλα τους κάποια αδυναμία στον χαρακτήρα της;